... ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

Κάθισα να δω και ν’ ακούσω τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης. Όχι από βίτσιο. Ξέμεινα στην Αθήνα το τελευταίο Σαββατοκύριακο, η οικογένεια έλειπε και επειδή μ’ αρέσει η επιθεώρηση, είπα αντί να πάω Δελφινάριο, να κάτσω να δω Βουλή. Έλεγα ότι θα γίνει τσίρκο το Κοινοβούλιο στην συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης με Κωνσταντοπούλου μέσα, Σπαρτιάτες, Νατσιό, Βελόπουλο και τις λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις. Κι όμως έπεσα έξω.

Φιδές νερόβραστος, χωρίς αλάτι, με λίγο λεμονάκι. Κάτι λιγοστές μπαρούφες ακούστηκαν για «εμφυλιοπολεμική ΕΡΕ» από τον Φάμελλο που φανερά αναρωτιόταν «τι με βάλατε εδώ πέρα να κάνω». Επίσης για «150.000 νέες κατοικίες» από τον Ανδρουλάκη, ο οποίος μου θυμίζει έντονα έναν γιδοβοσκό που είχα πετύχει πριν χρόνια σε γάμο στα Ανώγεια και δεν τον χώραγε το σακάκι του.

Η guest star Ζωή, την οποία περίμενε με αγωνία το κοινό να βγει στην σκηνή, ήταν σκέτη απογοήτευση. Πιο άνευρη και υποτονική απ’ όλους, μιλούσε τόσο αργά που κάποια στιγμή νόμιζα ότι έχει πάθει πάρεση. Μακροσκελείς, ατελείωτες προτάσεις, tempo moderato, ύφος πεισιθανάτιο. Πραγματικά ανυπόφορη.

Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή ήταν το χειροκρότημα ΟΛΗΣ της εθνικής αντιπροσωπείας στον Κουτσούμπα όταν κατέβηκε υποβασταζόμενος από το βήμα με πόνους στη μέση. Επίδειξη αβροφροσύνης και αστικής ευγένειας σε αυτόν που την θεωρεί υποκριτικό αστικό κατάλοιπο. Όσο για την ομιλία του, πάλι τα ίδια. Και τα ίδια. Και τα ίδια.

Μαζί με τα χιλιοειπωμένα και αφόρητα πια κλισέ από όλες τις «προοδευτικές δυνάμεις» για δημοκρατική παράταξη, προοδευτική παράταξη, συμπαράταξη, αγωνιστική συμπαράταξη… Σαν να βλέπεις ασπρόμαυρο μελό με Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση.

Σοβαρά τώρα, δεν πάει άλλο αυτό το βιολί. Πρέπει να ρυθμίσουν όλοι τα ρολόγια τους. Μιλάνε και λένε τα ίδια που έλεγαν την περασμένη χιλιετία. Είμαστε στον 21ο αιώνα. Είναι 2023. Ο χρόνος τρέχει πλέον με ασύλληπτες ταχύτητες. Μίλαγα με έναν καθηγητή Μαθηματικών στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης και μου έλεγε ότι δεν προλαβαίνει πια να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει προσπεράσει την ανθρώπινη δυναμική και τα επόμενα χρόνια μαζί με τη ρομποτική θα εξαφανίσει εκατοντάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Κι εμείς εδώ μιλάμε ακόμα για προλεταριάτο και παραμένουμε στο κλειστό κλαμπ των μοναδικών εκείνων χωρών στον πλανήτη Γη μαζί με Κούβα, Βενεζουέλα και Βόρεια Κορέα που εξακολουθούν να αρνούνται τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Η Κίνα και η Ινδία ξεπέρασαν τα 3.000.000.000 κόσμο και έχουν και οι δύο μαζί κοντά 500.000.000 λαό που μπορεί να ξοδέψει δύο και τρεις φορές απάνω από ότι έχουν στο μπεζαχτά τους όλες οι ευρωπαϊκές οικογένειες μαζί. Η παγκόσμια αλυσίδα στην αγροτική οικονομία και παραγωγή, στη διατροφή και την παροχή υπηρεσιών αλλάζει μπροστά στα μάτια μας κι εμείς εδώ μιλάμε ακόμα για «ακρίβεια Μητσοτάκη».

Είμαστε πάνω από 8.000.000.000 ψυχές σ’ αυτόν τον κόσμο, τουλάχιστον μισό δις. από Αφρική και Ασία θέλει να έρθει στην Ευρώπη, έχουμε σύνορα με την Τουρκία των 85.000.000 κι εμείς εδώ αναρωτιόμαστε αν μας χρειάζεται ο φράχτης.

Τα καλαμπούρια και οι αυταπάτες τελείωσαν. Είναι ώρα να σοβαρευτούμε. Η ήπια συζήτηση στο Κοινοβούλιο για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης δείχνει ότι κάτι πάει ν’ αλλάξει. Οψόμεθα…

Διαβαστε ακομα:

ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ Σ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ...