Ήταν καλός άνθρωπος, μου είπε κάποιος στον οποίον έχω τυφλή εμπιστοσύνη. Και καθαρός ο Αντώνης Λιβάνης, μου πρόσθεσε. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω την κρίση του για τον πιο στενό συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου''. Όσο, βέβαια, κάνω ένα δειλό σχόλιο, του επιτρεπόταν να είναι καλός και ξεκάθαρος στα όποια νταραβέρια, παρασκηνιακά κι όχι, κοντά στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ.
Και επειδή η δουλειά δεν είναι να γράφουμε επικήδειους, λέω και το άλλο. Ο Ανδρέας στη ζωή του είχε ξεκινήσει ένα εντελώς προσωπικό ταξίδι καβάλα στην εξουσία χωρίς αντίπαλο και - πρακτικά - από τη μια είχε ανάγκη συνεργάτες και στελέχη-εργαλεία γύρω του, για τα ξεπετιέται η καθημερινότητα, από την άλλη όλους τους έγραφε κανονικά. Καμιά έκπληξη σ' αυτό. Τα μοναδικά προσόντα του Ανδρέα, κι αυτά όριζαν τον τυχοδιωκτισμό και τον ζαμανφουτισμό του, για τα πάντα και για τους πάντες, δεν του επέτρεπαν να αναπτύξει διαπροσωπικές σχέσεις πάνω σε κώδικα φιλίας και εκτίμησης. Με κανέναν.
Ο Αντώνης Λιβάνης γεννήθηκε Ιούνιο του 1925 και πέθανε σα σήμερα 11 Σεπτεμβρίου, το 2019. Ο κατά επτά χρόνια νεώτερος του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν εκτός ιεραρχίας στο ΠΑΣΟΚ, και πιο κοντά απ' όλους στον αρχηγό. Ξεχωριστό κεφάλαιο μόνος του ο Λιβάνης, ξεχωριστή κατηγορία στη συμμορία ΠΑΣΟΚ, άνθρωπος πράος και χαμηλών τόνων. Τη βρωμοδουλειά στο κόμμα είχε αναλάβει η περιβόητη τρόικα με τον ''έμπιστο'' του Ανδρέα Άκη Τσοχατζόπουλο, τον ''ηθικό'' Γιώργο Γεννηματά και τον ''διαβολικό'' Κώστα Λαλιώτη. Επίσης σ' άλλο επίπεδο, όχι ακριβώς τρίτο ιεραρχικά, κινούνταν ο αντιπρόεδρος του ''κινήματος'' Μένιος Κουτσόγιωργας, παλαιοκομματικός κι αυτός όπως ο Λιβάνης.
Ο Λιβάνης ήταν πάντα σε ανοικτή ακρόαση με τον Λαλιώτη. Σεμνό άτομο, δεν ήξερε από παράθυρα καναλιών και απέφευγε να είναι παρών σε κάθε είδους ανομολόγητες συναλλαγές, προκειμένου να διατηρείται η μακροημέρευση του ΠΑΣΟΚ στο όνομα του... λαού. Καμιά σχέση με την αρπαχτές του Τσοχατζόπουλου, και προηγούμενα τη δωροδοκία του Κουτσόγιωργα από τον Κοσκωτά. Τελικά, και όπως αναμενόταν, ο Λιβάνης πέθανε χωρίς να ''μιλήσει''
Με την ευκαιρία. Άδικο είναι να στέκεται ο ιστορικός παρατηρητής στους σεσημασμένους δυο αντιπροέδρους Μένιο και Άκη και να αγνοεί την... πλατιά, για να χρησιμοποιήσουμε πασοκική διάλεκτο, διαφθορά με πρωταγωνιστές σε δεύτερο πλάνο τα εκπαιδευμένα αρπακτικά, τους πεινασμένους πρασινοφρουρούς. Αυτοί ξέσκισαν καταλαμβάνοντας πόστα Β' και Γ' εθνικής στον κρατικό μηχανισμό. Οι περισσότεροι παραμένουν ακόμα μάχιμοι με τη φανέλα του Σύριζα.
