ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΧΕΡΙ ΣΤΑΛΙΝ

γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος

Ο Στάλιν ποτέ δεν διεκδίκησε την Ελλάδα. Όχι πως θα την είχε αρνηθεί, αν του την πρόσφεραν. Αλλά από την εποχή των Τσάρων, η Ελλάδα ήταν για τους Ρώσους «απαγορευμένος καρπός». Ήξεραν μέχρι πού ήταν διατεθειμένη να φτάσει η τότε θαλασσοκράτειρα Αγγλία για να την υπερασπιστεί. Αποτελούσε ανέκαθεν αναπόσπαστο τμήμα της αυτοκρατορία της.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής ο Στάλιν δεν έστειλε ούτε μια σφαίρα στο ελληνικό αντάρτικο. Ούτε στη σοβιετική Ιστορία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου αναφέρεται η ελληνική αντίσταση. Είναι γνωστό, πως όταν μπήκε κατά λάθος στη Μακεδονία ένα τάγμα του σοβιετικού στρατού, που προέλαυνε κυνηγώντας τους Γερμανούς, βιάστηκε να το αποσύρει αμέσως μην παρεξηγηθεί. Έδειχνε με κάθε τρόπο τη μη ανάμιξή του στο ελληνικό ζήτημα. Και μόνο για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του Τσόρτσιλ, έστειλε στα ελληνικά βουνά μια μικρή αποστολή αξιωματικών και κομισάριων. Οι «σύντροφοι» που έφτασαν, πειθανάγκασαν τους έλληνες κομμουνιστές να πάνε στον Λίβανο και να υπογράψουν τη συμφωνία που τους έδενε χειροπόδαρα στο αγγλικό άρμα.

Ελάχιστα πριν την ελληνική Απελευθέρωση, ο Τσόρτσιλ θορυβημένος από τη δύναμη του ΕΑΜ, σπεύδει αιφνιδιαστικά στη Μόσχα. Καλά τα λόγια του Στάλιν, μα ο Τσόρτσιλ ήθελε να ανανεώσει τη δέσμευση. Στην περίφημη συνάντηση των δύο ηγετών το ζήτημα της Ελλάδας διευθετήθηκε αμέσως και επαναβεβαιώθηκε η αγγλική αποκλειστικότητα. Βέβαια, ευκαιρίας δοθείσης, οι δυο αδίστακτοι ηγέτες δεν παρέλειψαν να μοιράσουν και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ουδεμία διαφωνία.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός ξεπούλησε ακόμα και την πολύπαθη Πολωνία που η εξόριστη κυβέρνησή της έδρευε στο Λονδίνο. Ήταν η αντίστοιχη «Ελλάδα» για τον Στάλιν.Το χαρακτηριστικό είναι ότι οι συνομιλίες 9-11 Οκτωβρίου 1944 έχουν λήξει και ο Τσόρτσιλ δεν φεύγει από τη Μόσχα. Μένει και παρακολουθεί αποκεί την αλλαγή φρουράς στην Αθήνα. Αν κάτι πήγαινε στραβά, το μακρύ χέρι του Στάλιν θα μπορούσε να το διορθώσει.

Προς τι λοιπόν τα Δεκεμβριανά και ο Εμφύλιος που ακολούθησε, αφού τίποτα δεν θα μπορούσε ν’ αλλάξει; Η χώρα μπορεί να είχε δοθεί, αλλά δεν ήταν και εκτός γεωπολιτικής σκακιέρας. Αντίθετα. Λόγω θέσης και ιστορίας, ήταν ένα πρόσφορο πεδίο δοκιμών, ανταγωνισμού. Και στην εποχή του Ψυχρού Πόλεμου, πεδίο στην πρώτη θερμή αναμέτρηση Δύσης-Ανατολής.

Ο Στάλιν χρησιμοποιούσε την επιρροή του στην Ελλάδα για δικούς του σκοπούς.

(Στη φώτο του Βρετανικού Πολεμικού Μουσείου Bρετανοί αλεξιπτωτιστές διασχίζουν την Οδό Αθηνάς, στο ύψος της Ευριπίδου, υπό τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών και με την υποστήριξη τανκς και Ελλήνων αστυνομικών... )

Διαβαστε ακομα:

ΟΥΤΕ ΒΕΓΓΑΛΙΚΟ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ