''ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ'' ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΕΔΙΩΞΕ ''ΔΕΞΙΟ'' ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ

Μαύροι σκλάβοι από την Αφρική και λευκοί μετανάστες είναι ο λαός της Κούβας, το κουμάντο στην οποία έχουν οι Ισπανοί κατακτητές, για τρεις αιώνες. Αυτή η πλάκα να σταματήσει, αποφάσισαν οι Αμερικανοί και πριν μπει ο 20ος αιώνας ξεκίνησαν πόλεμο με τους Ισπανούς και τους έδιωξαν από την Κούβα, και η χώρα μετατράπηκε σε μια “Μύκονο” των ΗΠΑ. Με καζίνο, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία για όλα τα γούστα.

Ο κόσμος δεν περνάει καλά και πάντα κάποιοι πατριώτες τσαμπουκαλεύονται, μέχρι που κάνει στρατιωτικό πραξικόπημα ένας λοχίας, ο Φουλγκέντσιο Μπατίστα, το 1934 και στήνει δικτατορία. Το έργο έχει την ευλογία των ΗΠΑ και στο μπουρδέλο-κράτος της Κούβας επικρατεί τάξις και ασφάλεια. Συνεχίζουν να κονομάνε οι Αμερικανοί μπίζνεσμεν, όπως και το τσουτσέκι τους, ο Μπατίστα, ένα διεφθαρμένο λαμόγιο της αρπακτής.

Στο προσκήνιο εμφανίζεται το 1953 ο καυλωμένος επαναστάτης Φιντέλ Κάστρο, γεννημένος Αύγουστο του 1926. Ενας 27χρονος δικηγοράκος, επικεφαλής 160 ενόπλων αγωνιστών. Επιτόπου οι κυβερνητικές δυνάμεις σκοτώνουν τους μισούς και φυλακίζουν Φιντέλ και Ραούλ, τα δυο αδέλφια Κάστρο.

Γενική αμνηστία μετά από ένα χρόνο. Τα δυο αδέλφια αποφυλακίζονται και την κάνουν για το Μεξικό, αλλά με 80 δικούς τους επανέρχονται στην Κούβα, και με Τσε Γκεβάρα στη σύνθεση. Τους ξαναμαγκώνουν οι κυβερνητικοί, αλλά ο αρχηγός Φιντέλ, ο μετά το 2008 κυβερνήτης της χώρας Ραούλ και ο Αργεντινός Τσε γλυτώνουν, χάνονται στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, και απ' εκεί συνεχίζουν τη δουλειά. Στρατολογούν αντάρτες και κτυπάνε παρτιζάνικα.

Το καλοκαίρι του 1958 ο Κάστρο έχει στο βουνό 2.000 δικό του στρατό. Δίνει εντολή στον Ραούλ με τους μισούς να βαρέσουν στο Σαντιάγκο και ο ίδιος με τους άλλους μισούς κάνει επίθεση στη Σάντα Κλάρα, στις 28 Δεκεμβρίου, το 1958.

Μικρής σημασίας στρατιωτική νίκη αυτή στη Σάντα Κλάρα, όπου οι 1.000 του Κάστρο καθάρισαν τους 3.000 του Μπατίστα. Έστειλε, όμως, το “μήνυμα” στον κοσμάκη ότι στην Κούβα αλλάζουν τα κόζα.

Ο Μπατίστα διατάζει να μετακινηθούν σιδηροδρομικώς κυβερνητικές δυνάμεις από την Αβάνα στη Σάντα Κλάρα, μια απόσταση 220 χιλιόμετρα, αλλά φαντάρια και αξιωματικοί δεν γουστάρουν να τα βάλουν με τον Κάστρο. Στο μεταξύ μετά από δέκα ημέρες και ο Ραούλ κατέλαβε το Σαντιάγκο, με συνέπεια σύμφωνα με το σχέδιο των ανταρτών η Κούβα να κοπεί στα δύο.

Ο “δεξιός” Μπατίστα το σκάει στον Άγιο Δομήνικο και στις 8 Ιανουαρίου, το 1959 ο “αριστερός” Κάστρο μπαίνει τροπαιούχος στην Αβάνα. “Οκέυ” είπαν οι Αμερικανοί, στα παπάρια μας αν ο επόμενος εξουσιαστής φοράει κόκκινη φανέλα, κανένα πρόβλημα, εμείς συνεχίζουμε τις μπίζνες, ο Κάστρο θα κάνει κι αυτός τα κέφια μας.

Ο Κάστρο, όμως, και άσε τους αιώνιους αφελείς που κρίνουν με έγχρωμα γυαλιά, που βλέπουν αριστερούς και δεξιούς, καπιταλιστές και αντικαπιταλιστές, ήταν γεννημένος δικτάτωρ για πάρτη του κι όχι στην υπηρεσία τρίτων. ''Όποιος θέλει να παίξει μαζί μου, θα το κάνει με τους δικούς μου όρους, διότι πλέον η Κούβα είναι δικό μου μαγαζί''. Έτσι ξηγιέται ο Κάστρο και πριν καλά καλά αναλάβει την εξουσία εκτελεί περισσότερους από χίλιους συνεργάτες και στελέχη του καθεστώτος Μπατίστα.

Έτσι η φουκαριάρα Κούβα άλλαξε αφεντικό. Από τον έναν δικτάτορα, το πουλημένο τομάρι Μπατίστα, στον πολιτικοποιημένο δικηγόρο, υψηλής κλάσεως δικτάτορα, που με πούρο, γενειάδα και στρατιωτική φόρμα εργασίας πουλούσε για 50 χρόνια το παραμύθι της αέναου επανάστασης.

Διαβαστε ακομα:

ΠΑΡΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ... ΠΡΙΟΝΙ