ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΤΣΑΡΟΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΩΜΕΝΕΣ

Η Ρωσία ήταν πάντα μεγάλη, άρα δεν είχε ανάγκη και από μεγάλο αυτοκράτορα. Από τσάρο παικταρά. Η δύναμη του ηγεμόνα είναι η εξουσία του, το στέμμα του, όχι ο ίδιος που πιθανόν να είναι ο τίποτας. Όσες, άλλωστε, αδυναμίες να κουβαλάει, όλες κρύβονται πίσω από το μύθο του αξιώματός του. Και να αποκαλυφθούν οι αδυναμίες του, οι ανεπάρκειες του, τα κουσούρια του, δεν είναι σίγουρο πως κινδυνεύει ο θρόνος. Απεναντίας! Πιθανότατα η μειονεξία του τσάρου να βολεύει, να λειτουργεί ευνοϊκά, να αποτελεί ουσίας στήριγμα του. Γιατί δεν συμφέρει η ανατροπή του σε κάποιους ισχυρούς εντός της χώρας.

Όταν ο Αλέξανδρος, τσάρος από το 1801, έμαθε ότι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήθελε να ηγηθεί στην ελληνική επανάσταση τον ξήλωσε από υπασπιστή του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια. Κι όμως, ήταν εχθρός της οθωμανικής αυτοκρατορίας και όπως η Ιστορία τον καταγράφει ήταν προοδευτικός, μεταρρυθμιστής.

Ας το δεχθούμε. Είπαμε, η ισχύς του κράτους, των εξουσιαστικών δομών της χώρας, υπερέχει και από τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Δεν άντεχε η ρωσική κοινωνία τη φιλελευθεροποίηση που υποτίθεται επιθυμούσε ο Αλέξανδρος. Ο τσάρος, οπαδός της Γαλλικής Επανάστασης και με προοδευτικούς συμβούλους, σχεδίαζε να περάσει η Ρωσία σε, βρετανικού τύπου, συνταγματική μοναρχία.

Ο και βασιλιάς της Πολωνίας και Μέγας Δουξ της Φινλανδίας τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος έκανε εννέα μπάσταρδα παιδιά και είχε καμιά δεκαριά επώνυμες ερωμένες. Στα 48 του πέθανε σα σήμερα πρώτη Δεκεμβρίου 1825.

 Διαβαστε ακομα:

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑΚΗ