ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ... ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

Να μη ξεχνιόμαστε. Σήμερα γιορτάζει ο άγιος Νικόλαος, και για κάποιους ο άγιος, ο οσιομάρτυρας Αλέξης Γρηγορόπουλος. Μοιάζει με σκηνικό φανατικών σε εξέδρα ποδοσφαιρική. Πως είπες; Πως άγιος Νικόλαος, και άγιος Γργηγορόπουλος, όλα αυτά είναι άσχετα! Άσχετος είσαι εσύ, φιλαράκο. Δεν ζεις στην Ελλάδα του σήμερα.

Τους βλέπεις στην εξέδρα και πανηγυρίζουν, ακόμα κι όταν η ομαδάρα τους χάνει. Και εσύ ο άσχετος σκέπτεσαι: ''Καλά, έχουν σαλτάρει αυτοί; Η ομάδα τους τρώει γκολ κι αυτοί κάνουν σαν τρελοί από τη χαρά τους... ''.

Δεν κατάλαβες, κύριε άσχετε. Δεν πάει στο γήπεδο να χαρεί την ομάδα του. Να νοιώσει εθνική και ποδοσφαιρική ικανοποίηση. Το οποίο σημαίνει πως δεν θα του χαλάει το κέφι το κακό αποτέλεσμα; Αυτός θα ξεδώσει στη μαστούρα του επάνω, διαγράφοντας από το μυαλό του το αποτέλεσμα. Στην εξέδρα νοιώθει νικητής! Ε, σα νικητής θα εκφραστεί στην κερκίδα, δεν θα τον χαλάσει το αποτέλεσμα, το γκολ του αντιπάλου. Αν, βέβαια, δεχθεί κανείς ότι ο φανατικός της εξέδρας έχει επαφή με το παιχνίδι και δεν βρίσκεται στην κοσμάρα του.

Έτσι και οι  δικοί σου. Γουστάρουν να... θυμηθούν το θάνατο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από έναν μπάτσο το 2008, σα σήμερα 6 Δεκεμβρίου. Η οικογένεια του άτυχου Αλέξη λέει ''Μη γίνεται καπηλεία στη μνήμη του παιδιού... ''. Ναι, αλλά οι δικοί σου κάνουν κέφι το χαβαλέ, κάθε χρόνο τέτοια μέρα

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΙΛΑΝΕ ΟΙ... ΤΑΜΠΕΛΕΣ