Αυτά γίνονται μόνον στα κόμματα. Οπουδήποτε αλλού θα τους παίρνανε με τις ντομάτες. Μόνον; Μαύρους στο ξύλο θα τους κάνανε.
Σκέψου να βγει στο γήπεδο η ομάδα, σε παιχνίδι κρισιμότατο, και κάποιοι παίκτες να έκαναν ό,τι τους κατέβαινε. Χωρίς να τους πιέζει αντίπαλος, χωρίς να κινδυνεύουν να φάνε γκολ, ένας να κλώτσαγε στον αέρα, άλλος για πλάκα να έβγαζε αράουτ τη μπάλα. Άλλος να τρέξει στα καλά καθούμενα να βαρέσει κουτουλιά στον τερματοφύλακα του, δηλαδή σε συμπαίκτη. Άλλος να βρεθεί εντελώς αμαρκάριστος σε κενή εστία και αντί να κάνει το πανεύκολο γκολ, να πιάνει τη μπάλα με τα χέρια.
Γίνονται, ρε, αυτά τα πράγματα; Ο ηθοποιός στη σκηνή επάνω να μη λέει τα λόγια του ρόλου του και να βγάζει ατάκες άσχετες. Ο βιολιστής, ο πιανίστας της ορχήστρας να γράφει κανονικά τον μαέστρο και να παίζει κουτουρού την καυλάτζα του.
Αυτά γίνονται σήμερα στα κόμματα. Βουλευτής, και πρώην υπουργός κάνει μεταγραφή σ' άλλο κόμμα, μια ζωή αντίπαλο κόμμα, και μας λέει ότι αυτό όφειλε να πράξει. Αυτό επέβαλε η ιδεολογία του, το εθνικό συμφέρον.
Σα να μας πει ο ποδοσφαιριστής πως για το καλό της δικής του ομάδας σκόπιμα σκόραρε σε βάρος της. Το αυτογκόλ ήτανε μονόδρομος. Σα να μας λέει ο ηθοποιός ότι στη σκηνή αμολάει δικά του λόγια, διότι οι ατάκες του συγγραφέα είναι μαλακίες σκέτες.
Κόμματα στην Ελλάδα. Οι πατσαβούρες. Όλοι τους. Και τα κόμματα που χάνουν βουλευτή, και τα άλλα που τους δέχονται στο μαντρί τους. Πατσαβούρες για φασίνες. Πως να στηριχθείς σε πατσαβουρόμαγκες που σήμερα λένε αυγά κι αύριο καλάθια. Και κάνουν το απόλυτα κόντρα απ' εκείνο με το οποίο... δεσμεύονταν.
Ήρθε η στιγμή της βαρειάς κουβέντας. Βρίσκουν και κάνουν. Αυτή είναι η κουβέντα. Σου δίνει ραντεβού ο άλλος σ' αυτό το σημείο, συγκεκριμένη ώρα, για να κανονίσετε υπόθεση σοβαρή και ο χάλιας δεν εμφανίζεται. Με τέτοιον ξεφτύλα έχεις να κάνεις. Και δεν έρχεται στο ραντεβού, και σου κατουράει στη μούρη ένα κάρο δικαιολογίες. Είναι με δίπλωμα πατσαβούρας. Ο άλλος τρώει το δούλεμα και ξαναπάει σε δεύτερο και τρίτο ραντεβού, και σε τέταρτο, τι είναι;
Άλλο κόμμα, άλλο καφενείο, όπου γίνεται δεκτός ο καθένας, δεξιός και αριστερός, γάβρος και βαζέλος. Το κόμμα είναι επιθεώρηση, δελφινάριο κανονικό. Άτομα από το ίδιο κόμμα να λένε τα εντελώς αντίθετα από αυτά πού υποστήριζαν σύντροφοι τους.
Τι γίνεται, αναρωτιόντουσαν οι αφελείς. Στο ίδιο κόμμα, στο κάθε κόμμα, διαφορετικές τάσεις, μάλιστα τόσο αντίθετες, τόσο ξεκάθαρες και για κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Μα είναι δυνατόν να κάθονται στο ίδιο κομματικό τραπέζι άνθρωποι με τόσο διαφορετικές θέσεις;
Μιλάμε σοβαρά. Πρώτον, δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι, κομματικό η παρείστικο, να συζητήσουν τις θέσεις τους. Δεύτερον, δεν έχουν θέσεις, απλά ο καθένας πετάει μια τρακατρούκα για να συζητηθεί και να εξασφαλίσει τη δημοσίευση της φωτογραφίας του στα ΜΜΕ. Τρίτον, δεν έπιασαν καρέκλες σε κόμμα επειδή συμφωνούν με τις θέσεις του κόμματος, αν βέβαια δεχτούμε ότι πράγματι το κόμμα έχει θέσεις.
