ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΘΕΛΩ

Το 2011 το κράτος έδωσε 54 εκ. ευρώ στα κόμματα. Η κρατική επιχορήγηση, λένε. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς κόμματα, άρα ο κάθε πολίτης τσοντάρει για τα έξοδα ακόμα και στα κόμματα που δεν ψηφίζει. Που δεν γουστάρει.

Το 2012 η επιχορήγηση στα κόμματα μειώθηκε στα 45 εκ. Λόγω κρίσης, βέβαια. Τι άλλο; Παρ’ όλα αυτά η Δημοκρατία μας λειτουργούσε κανονικά, μάλιστα και με μικρότερο κόστος. Το 2013 έπεσε κι άλλο μαχαίρι, το νούμερο, έφθασε κοντά στα 35 εκ. Έναντι της οικονομικής ενίσχυσης των κομμάτων για το 2014, έγινε μπροστάτζα μια μοιρασιά 6 εκ. Δεν πήρε ούτε ευρώ η Χρυσή Αυγή, διότι ήταν κατηγορούμενη για αξιόποινες πράξεις.

Εδώ είμαστε. Να δώσουμε μια συνέχεια σ' αυτά που γράφαμε χθες, στο κείμενο ΟΥΤΕ ΡΟΥΒΛΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. Πολύ σωστά, λοιπόν, κόψανε την επιχορήγηση της εκλεγμένης στη Βουλη Χρυσής Αυγής, διότι δεν γίνεται, σύμφωνα με την κατηγορία, να συμπεριφέρεται ο άλλος σαν εγκληματίας και το κράτος να τον πληρώνει από πάνω επειδή κάποιοι μαλάκες τον ψηφίζουν. Είπαμε. Σωστό.

Ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς αυτό έκαναν. Αυτό έκανε και ο Τσίπρας. Δεν υλοποίησαν τις υποσχέσεις τους. Θα μου πεις ήταν ανίκανοι, όχι απατεώνες. Να το δεχθώ. Ερωτώ: Δεν υπάρχει κόστος στην ανικανότητα; Δεν θέλω να πληρώνω τον ανίκανο. Τον ανεπρόκοπο.

Πρόκειται για κλασική περίπτωση κομπίνας. ''Ψηφίστε με και εγώ θα τα φτιάξω όλα'' λέει ο κομπιναδόρος και αρπάζει περισσότερους ψήφους, δηλαδή δικαιούται μεγάλη κρατική ενίσχυση. Γιατί να μην έχω το γαμημένο δικαίωμα να ζητάω να επιστρέψει τα λεφτά πίσω, και τα ρέστα ακόμα, όταν θα αποδειχθεί ασυνεπής;

Διαβαστε ακομα:

ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ''ΛΟΥΜΠΙΝΑ''