Η ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ποιος μωρέ, ο περιβόητος τρομοκράτης, ο ορκισμένος κόντρα στο κράτος, ο λαϊκός αγωνιστής. Παραμύθια. Ε, όχι και ''δώστης'' ο έτσι της πρώην 17 Νοέμβρη. Φοβερά πράγματα. Δέκα αριστεροί, ακροαριστεροί, πιο αριστεροί και από τον κάργα ακροαριστερό, μάλιστα της ένοπλης βίας, με την υπογραφή τους στο διαδίχτυο τον έβγαλαν χαφιέ και καταδότη.

Φοβερά πράγματα. Ύποπτος ο Κάστρο για τον Τσε. Εκτός κομματικής γραμμής ο Τρότσκι, πράκτορας ο Πλουμίδης. Εχθρός του λαού ο Στάλιν. Κομουνιστές να παρακολουθούν κομουνιστές. Κομουνιστές να εκτελούν, να εξορίζουν άλλους κομουνιστές. Γιατί; Ο φόβος ότι ο άλλος θα μας καρφώσει. Επειδή γνωρίζουν και πως δρα η αντίδραση, ο αντίπαλος. Είναι και η ιδεολογία, όμως. Βέβαια. Ο κομουνιστής είναι ιδεολόγος. Και επειδή υπάρχουν διαφορές στην ορθή ερμηνεία της ιδεολογίας πέφτει η καχυποψία. Η κατηγορία του αιρετικού. Του σεχταριστή. Τέτοια.

Τα παιδιά, λοιπόν, τρομοκρατικής οργάνωσης τον “δίνουν” μέχρι και “συνεργάτη” της ασφάλειας. Να ήταν μόνον αυτό; Τα χώνουν από πάνω στον πασίγνωστο τρομοκράτη ότι είναι “γραφικός”, “παραληρηματικός”, με “κόμπλεξ εξουσιομανίας” και τέλος ότι το έπαιζε “μετεμψύχωση του Καραϊσκάκη”. “Με προδοτική ιστορία και ανίκανος να συντηρήσει ακόμα και τον εαυτό του ήταν ζήτημα ωρών να πέσει στα χέρια της αστυνομίας”.