ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΚΑΛΛΗΤΗΛΗΚΙΑ ΜΠΑΤΣΩΝ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΩΝ

Μπράβοι, τσάτσοι, μπάτσοι. Εδώ είμαστε. Και αστυνομικός, λέει, μέσα στη συμμορία νονού της νύχτας. Δεν είναι είδηση αυτή. Η είδηση, όπως λένε οι παλιοί δημοσιογράφοι, είναι άνθρωπος να δαγκάσει σκύλο, όχι το αντίθετο. Αν κι αυτό σήμερα είναι απίθανο, δηλαδή σκύλος να ορμήξει σε άνθρωπο.

Η αστυνομία πάντα είχε άκρες με την παρανομία. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της η αστυνομία χωρίς τους ρουφιάνους της στον υπόκοσμο. Αυτή είναι η δύναμή της, τα καρφιά. Μου έλεγε ο πατέρας μου μια ιστορία πριν 50 χρόνια σε κάποιο νησί.

- Αυτός είναι κακοποιός, θα τον αφήσεις ελεύθερο, δεν θα τον μαγκώσεις..., απορεί ο πατέρας μου στον διοικητή της χωροφυλακής.

«Πώς λες κουμαντάρω κοτζάμ νησί με επτά μόνον χωροφύλακες; Έχω δίκτυο «συνεργατών», έναν σε κάθε χωριό. Περισσότερο από πέντε λεπτά δεν θα πάρει να με ειδοποιήσουν αν ο ''άνθρωπος'' μου  κάνει τη ματσαραγκιά».

Η δουλειά με την «προστασία» στα μαγαζιά της νύχτας ξεκίνησε από το... ωράριο. Ό,τι λέμε. Να κολυμπήσουμε στα βαθειά νερά χωρίς σωσίβιο και μπρατσάκια. Και να πούμε τη μισή της μισής αλήθειας, δεν χρειάζεται περισσότερο, και ξέχνα αυτά που γράφουν και παρλάρουν από τα κανάλια.

Οι χαμηλόβαθμοι, οι μπάτσοι στα περιπολικά, πρώτοι αυτοί άρχισαν να τα «πιάνουν» όταν εφαρμόστηκε το ωράριο να κάνουν το κορόιδο, και στο σκυλάδικο να συνεχίζεται το γλέντι μέχρι το πρωί. Μέχρι το ωράριο οι μαγαζάτορες της νύχτας ούτε καν κερνούσαν τους αστυφύλακες, το νταραβέρι τους το είχαν κατ' ευθείαν με τους γαλονάδες. Όταν, όμως, η κυβέρνηση έκανε τη μαλακία να βάλει ωράριο στο ξενύχτι, τότε έγιναν οι πρώτες κολεγιές μπάτσων και μπράβων των μαγαζιών.