ΜΕ ΤΡΑΜΠ Η ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΙΑ ΜΟΙΑΖΕΙ... DISNEYLAND

 

O Ντόναλντ Τραμπ περνάει στην Ιστορία. Είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος ορίζει δυο εποχές. Τη προ και τη μετά Τραμπ εποχή. Τι εννοώ; Στην Αμερική ο εκάστοτε από συστάσεως του κράτους πρόεδρος της χώρας ήταν πρόσωπο σεβαστό. Δεν γινόταν διαφορετικά. Πλανηταρχία είναι και δεν κολλάει να τον αντιμετωπίζουν σαν πατσαβούρα. τον ένοικο του Λευκού Οίκου. Όπως στις γραφικές χώρες, Ελλάδα και σία.

Πάνω από το πρόσωπο είναι το αξίωμα. Ο θεσμός. Ο εκλεγμένος αρχηγός των ΗΠΑ. Είπαμε. Μιλάμε για την πλανηταρχία. Αντιληπτό πως όσο περισσότερο εξουσιαστικά παίζει εκτός έδρας μια χώρα, τόσο περισσότερο στο εσωτερικό προστατεύεται το κύρος του προέδρου της. Όποιος κι αν είναι αυτός. Δεν γίνεται, δηλαδή, να τον ξεφτυλίζουν. Αν το κάνουν αλά αντιπολίτευση στην Ελλάδα, τότε θα δίνουν την εικόνα ότι η πλανηταρχία είναι τσίρκο, λούνα παρκ.

Έτσι και οι κομματικοί αντίπαλοι, και τα αντιπολιτευόμενα μμε κάνουν τη δουλειά τους με τον οφειλόμενο σεβασμό. Η κριτική, και η πιο σκληρή, χαρακτηρίζεται με ευπρέπεια, έχει επίπεδο. Δεν θα ακούσεις εκφράσεις πεζοδρομίου, ούτε ανεύθυνες κατηγορίες, είναι κλέφτης, διαπλεκόμενος, μιζαδόρος κ.α. παρόμοια. Πρόεδρος αρχιλαμόγιο, αρχιαρπακτικό, ψάχνεται στα τσατσιήίκια και κολλητηλήκια με καναλάρχες, εκδοτάρχες, ηγούμενους. Όχι, τέτοια.

Με τον γεννηθέντα το 1946, σα σήμερα 14 Ιουνίου, Ντόναλντ Τραμπ το πράμα βρώμισε. Παραβρώμισε. Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα όλο και κάποιος επώνυμος θα του τα σούρει, ότι εκθέτει την χώρα. Όλο και κάποιος άγνωστος με νταραβέρια μαζί του  στο παρελθόν, θα βγάλει βρώμες. Δεν έχει προηγούμενο. Τι Ρόμπερ ντε Νίρο και Μέρυλ Στρήπ, τι κάτι βυζητούδες πολυτελείας, δεν τον αφήνουν ούτε μια νύχτα να κοιμηθεί χωρίς εφιάλτη. Ότι είναι νούμερο σκέτο, σαβουρογάμης, ψευτόμαγκας, και τι δεν του χώνουν.

Με Τραμπ εγκαινιάστηκε η εποχή του απόλυτου και ασταμάτητου διασυρμού του προέδρου των ΗΠΑ. Τέτοιο κράξιμο δεν έφαγαν ούτε ο Νίξον του σκανδάλου Ουώτεργκαίητ, ούτε ο γαμίκος Κλίντον, ούτε ο φαιδρός Μπους τζούνιορ.

Διαβαστε ακομα:

ΠΟΙΑ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ Η... ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ