ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΡΩΤΙΣΜΟ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ποτέ δεν αγαπήθηκε η δεξιά. Πάντα ο έρωτας, κρυφός και ασυγκράτητος ήταν για το παραμύθι της αριστεράς. Και η δεξιά είναι μύθος, κι αυτή ένα παραμύθι. Τίποτα δεν είναι πραγματικό. Ό,τι γουστάρει κανείς. Το λέει έτσι όπως τον βολεύει. 

Λέει αριστερά και εννοεί ό,τι θέλει. Το ίδιο και η κεντροαριστερά, η κεντροδεξιά, η δεξιά. Το ΠΑΣΟΚ στο καιρό του ήταν το προοδευτικό, το αριστερό για τους μεν. Για τους δε εξέφραζε τον τεμπέλη, τοι  λαμόγιο, τη λουμπίνα του Έλληνα,

Ο λεγόμενος αριστερός θέλει την ήττα. Την γουστάρει και έχει τις δικαιολογίες του. Και, βέβαια, ψοφάει ο αριστερός για κριτική. Να κρίνει και να επικρίνει. Κριτική χωρίς να επικρίνει δεν είναι κριτική. Με βασικά κόλπα παίζει ο αριστερός. Είμαι κίνημα, σου λέει. Είμαι ιδέα, είμσιιδεολογία. Κάτι τέτοια. Είμαι εργατική τάξη, όχι καθεστώς. Αν γίνει καθεστώς, κατάσταση, τότε δεν τον παίρνει να πλασάρεται ως αριστερός. Έχουν μεγάλη σημασία οι λέξεις. Οι χαρακτηρισμοί.

Ποιος αγάπησε τη Δεξιά; Ο κανένας. Την αριστερά; Όλοι οι αριστεροί. Να το δεχθούμε αυτό, ότι η Αριστερά είναι ερωτισμός. Παράγει ερωτισμό. Όχι και  σήμερα, όμως. Είναι στα κάτω της η αριστερά, διεθνώς. Θα ξανάρθει στη μόδα, όμως. Εκτός κι αν επιβληθεί. Κυριαρχήσει. Τότε δεν θα είναι αριστερά, ούτε νέα δεξιά.

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΒΑΠΤΙΣΕ ΤΟΝ... ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ