ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΕΡΙΞΕ Ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Αυτό που επιχείρησε με το “Ποτάμι” ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης το είχαν σκεφθεί κι άλλοι δημοσιογράφοι. Να φτιάξει κόμμα, όπως το έκανε στις 26 Φεβρουαρίου το 2014. Το τελευταίο που τους προβλημάτιζε ήταν το όνομα του κόμματος. Το Λευκό Βουνό. Η Γαλάζια Λίμνη. Το Παρθένο Δάσος. Η Καρπερή Κοιλάδα. Κάτι τέτοιο, να παραπέμπει σε φύση, σε καθαρότητα, σε ελευθερία πνεύματος, σε ανεξαρτησία σκέψης και άλλα παρόμοια πομπώδη.
Άδειο μύδι η δουλειά. Μιλάμε για την απόλυτη αστειότητα. Από μια άποψη είναι κοινωνική πρόκληση να εμφανίζεται κάποιος επώνυμος για να συμβάλλει στην επίλυση κρίσιμων εθνικών προβλημάτων τόσο ανεύθυνα. Τόσο απρογραμμάτιστα. Τόσο πρόχειρα.
“Ποτάμι’’ βάφτισε το κόμμα του ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης και για ναμη ξεχνιόμαστε έχει αναστατώσει την κομματική πιάτσα. Το Ποτάμι Δεν Γυρίζει Πίσω. Όπως όλα τα συνθήματα απευθύνονται σε άτομα χωρίς σκέψη. Ο ορισμός του λαϊκισμού.
Βεβαίως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, και αυτό δεν είναι απόφαση κανενός. Ουδείς παραμύθης θα ορίσει τη ροή, δηλαδή τη δύναμη της ροής του ποταμιού, αλλά και την κατεύθυνση του. Άρα δεν έχεις καμία σχέση με το ποτάμι. Άρα να μας πει ο κύριος, ο κάθε κύριος τι πρόκειται να κάνει, προς τα πού θες να πάει. Στους βόθρους καταλήγει. Στα βρώμικα νερά της παραλίας θα τερματίσει το ποτάμι. Δυστυχώς. Το ευτύχημα θα ήταν το ποτάμι να γυρίζει πίσω.
Δεν τον ρώτησαν τον ιδρυτή του κόμματος τι κρύβεται πίσω από το “Ποτάμι”. Τίποτα δεν κρυβόταν. Το σοβαρό κρύβεται πίσω από σοβαρές ιστορίες.
Διαβαστε ακομα: