Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

 

Καρυστινός εναντίον Παπαλαζάρου ήταν το μεγάλο ντέρμπυ. Όπως στο ποδόσφαιρο. Ολυμπιακός κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ούτε παλαιστικά, ούτε ποδοσφαιρικά μιλάμε. Ανθρώπινα μιλάμε. Της ανθρώπινης φύσης είναι το πάθος της αντιπαλότητας ανάμεσα σε δυο. Καζαντζίδης και Μπιθικώτσης. Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πύργος και Αμαλιάδα, Γιάννενα και Άρτα. Μαύρο, Άσπρο. Μέρα, νύχτα.

Στην πολιτική σήμερα ποιοι είναι οι αντίπαλοι. Ποιοι οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι. Όχι ακριβώς μεγάλοι, έστω οι βασικοί αντίπαλοι, αυτοί που διεκδικούν την πρωτιά. Πάντα έτσι έτσι ήταν. Σ’ όλες σχεδόν τις χώρες.
Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί. Βασιλικοί κι αντιβασιλικοί. Είπαμε. Βασιλιάς η αντιπαλότητα.

Το Λαϊκόν κόμμα έγινε μετά Συναγερμός, στη συνέχεια ΕΡΕ και έκατσε ΝΔ. Οι Φιλελεύθεροι έγιναν Ένωση Κέντρου και κατέληξαν να παραδώσουν το χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης στο ΠΑΣΟΚ. Και στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ξεπετάχθηκε ο Σύριζα.

Λάθος, αποδυτηριάκια! Γκέλα ο αποδυτηριάκιας. Δεν ξεπετάχθηκε μόνος του ο Σύριζα, ο κόσμος διάλεξε για αντιπολίτευση τον Σύριζα. Να ξέρουμε τι λέμε. Και να είμαστε ακριβείς. Εδώ κάνουμε πολιτική ανάλυση, δεν δίνουμε παράσταση σε τηλεοπτική εκπομπή.

Πουτάνα ο κόσμος. Πονηρός ο λαός. Δεν τον συμφέρει να έχει ένα μόνον μεγάλο κόμμα. Μαλάκας είναι; Ούτε κάνει τη δουλειά του ο της πλάκας συμφεροντολόγος λαός με τρία μεγάλα κόμματα. Με τρία ισοδύναμα κόμματα. Δυο θέλει να τσακώνονται. Και ο μέγας λαός να αποφασίζει, ποιο κερδίζει, ποιο χάνει.

Μιλάει η Ιστορία. Ο κοσμάκης βολεύεται με δυο αντιπάλους. Να τοποθετεί το ένα στην κυβέρνηση και το άλλο στην αντιπολίτευση. Οι μεν να κουμαντάρουν υποτίθεται και οι δε άλλοι του κόλπου να ελέγχουν τους άλλους του κόλπου. Τους άλλους ανίκανους. 
Και χάλασε η συνταγή. Δεν υπάρχει σήμερα στην πιάτσα ο άλλος ισότιμος ή περίπου στα ίδια κιλά αντίπαλος. Με συνέπεια αρουραίοι να φουσκώνουν για τη δεύτερη θέση. Το πράμα θα φτιάξει, όμως. Χρειάζεται καιρό ακόμα.  
Επί της ουσίας, όταν θέλουν δυο κόμματα, τότε αποδεικνύουν ότι, σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτικό, ο άνθρωπος βρίσκεται ακόμα στην προϊστορική περίοδο, ούτε στον μεσαίωνα δεν έχει πλησιάσει ακόμα. Είναι αιχμάλωτος της αντιπαλότητας. Ο ένας να τα χώνει στον άλλον, και το αυτό έργο ανάποδα.
Διαβαστε ακομα: