ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΣΟΥ, ΡΕ!

Δεν υπάρχει Θεός. Υπάρχει, αλλά δεν είναι τέλειος. Μιλάμε σοβαρά. Μιλάμε με βάση όλα όσα πήραμε πρέφα εδώ και χιλιάδες χρόνια, όχι μονάχα αυτά που σήμερα πιάνουν οι κεραίες. Γιατί, λοιπόν, να θεωρείται τέλειος ο Θεός, αυτός που ξεπέταξε έτσι πρόχειρα το κατασκεύασμα που το λένε άνθρωπο; Παραμύθια. Ο Θεός είναι τέλειος. Ποιος το λέει αυτό; Η φύση ολόγυρά σου το λέει. Ποιος την έπλασε τη φύση; Ο Θεός. Άρα, είναι τέλειος. Τελειότατος. Μεγιστοτέλειος. Άρα; Δεν στέκει με τίποτα από τη μια ο Θεός να έφτιαξε το κουνούπι ή την αράχνη και την κατσαρίδα, λέω έτσι στην τύχη τρία πλάσματα, τρία ζωϊκά είδη, τα οποία δημιούργησε τόσο τέλεια, τόσο ολοκληρωμένα, και από την άλλη να έκανε λάθος στο καλούπι για τον άνθρωπο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν κάποιες σταθερές. Δεν θα λέμε ό,τι γουστάρουμε. Ό,τι μας βολεύει. Είπαμε. Μιλάμε σοβαρά. Δεν παρλάρουμε σε τηλεοπτικά πάνελ. Σε παρακαλώ.

Ναι, η αράχνη. Το τέλειον πλάσμα. Το ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου. Το ακατανόητο για το μυαλουδάκι του δίποδου. Τόσο απλούστατο στην πολυπλοκότητά του, λέω για την αράχνη, ένα τοσοδά πράμα, ικανό το ίδιο να παράγει εκείνο ακριβώς το υλικό που χρειάζεται προκειμένου να επιβιώνει. Υγρό υλικό που επιτόπου στερεοποιείται μόλις το εκκρίνει και έχει ελαστικότητα και αντοχή, και το απλώνει όπου χρειάζεται με θεία καλλιτεχνική πνοή, με αισθητική και αρμονία. Φοβερά πράγματα. Και η αράχνη με τα οκτώ μάτια, τόσα της χρειάζονται, για να παγιδεύσει το θύμα της πλέκει αόρατο ιστό μούρλια, αριστουργηματικής κατασκευής.

Δεν θα μας τρελάνουν. Ο ίδιος Θεός που σχεδίασε, που επινόησε κι έδωσε ζωή σ’ αυτό το θαύμα που λέγεται αράχνη ή μυρμήγκι, άλλο γιγαντοθεριό της φύσης αυτό, να χρεωθεί την πλάση του πιο μισητού, του πιο εχθρικού, του πιο καταστρεπτικού τέρατος του πλανήτη, λέω για τον άνθρωπο.

Γεννιέται ένα παιδί. Έρχεται η ώρα να αποχαιρετήσει την κοιλιά της μάνας του και να βγει από το μουνί της. Έτσι είναι κανονισμένο. Δεν υπάρχει άλλη έξοδος. Θα σέβεσαι τη φύση, κάθαρμα. Και όχι μόνο διότι δεν μπορείς να κάνεις αλλοιώς. Δηλαδή; Θα κάνεις ό,τι σου λέει. Η φύση ό,τι σου λέει. Όχι ό,τι θες εσύ. Και ο άνθρωπος της φύσης παιδί είναι. Όχι! Όχι, ακριβώς. Μας μπερδεύεις, αποδυτηριάκια;

Ναι, συμφωνώ, ο ίδιος ο Θεός που έφτιαξε τα γίδια και το κουνουπίδια, τα σκουλήκια και τα ρεβύθια, αυτός ο ίδιος έφτιαξε και τον άνθρωπο. Κάπου, όμως, έγινε μια γαμημένη παρέμβαση και το προϊόν βγήκε ψιλοχαλασμένο. Όπως στο λέω. Κάποιος πούστης έβαλε κωλοδάκτυλο στο καλούπι και γι’ αυτό ο άνθρωπος από την πρώτη ημέρα της παραγωγής του είναι σκάρτος.

Γεννιέται το παιδί και γράφει στα αρχίδια του ή στη μουνάρα του το σύμπαν! Όπως στο λέω. Μόνο για ένα πράγμα ενδιαφέρεται το πιτσιρίκι από την πρώτη στιγμή που σκάει μύτη. Ποιο είναι αυτό; Μόνο ένα πράμα περιμένει και κανένα άλλο. Τροφή! Δεν κατάλαβα. Θα το αφήσεις νηστικό; Όχι, βέβαια. Όπως τρεφόταν και αναπτυσσόταν μέσα στα σπλάχνα της μαμάς, έτσι, από την πρώτη κιόλας στιγμή που βγήκε έξω, θέλει να φάει. Και τι θα του δώσεις, κυρία μου και κύριε μπαμπά; Είπαμε. Δεν είπαμε; Ό,τι σου πει η φύση, γαμώ το ανθρώπινο γένος. Είπαμε. Όχι ό,τι θέλεις εσύ, ούτε η διαφήμιση της τηλεόρασης και το μαιευτήριο που σαν μαλάκας πήγες να ξεγεννήσεις.

Ποιος το έφερε στον κόσμο το βρέφος; Η μάνα του, όχι κάποια αγελάδα, μια γαϊδούρα και καμήλα. Κι αυτά τα ζώα όπως κι άλλα βγάζουν γάλα, το δικό τους, όχι το ανθρώπινο. διαφορετικό το γάλα τους. Πιο μαγκίτισσα, δηλαδή, είναι η λύκαινα που από το δικό της, μόνο το δικό της γάλα αρμέγουν τα λυκόπουλα; Όχι, δεν είναι θέμα μαγκιάς. Είναι θέμα υπακοής στις Εντολές της φύσης. Δεν έγινε η σκοτεινή και ύπουλη παρέμβαση στον λύκο, έγινε μόνον στο ανθρώπινο είδος.

Πρόσεξε τι διαβάζεις. Η θεία φύση, ο μέγας Θεός της φύσης, το έστησε απολύτως μαεστρικά το έργο. Εκείνο ακριβώς το γάλα με τα συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία που θέλει το λυκόπουλο για να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί σωματικά και διανοητικά σε τέλειο λύκο, βρίσκεται στα βυζιά της μαμάς λύκαινας.

Τσιρίζει το βρέφος τις πρώτες στιγμές του έξω από τον κόσμο. Γιατί; Πεινάει. Θέλει μαμ. Τι θα του δώσεις να φάει; Τίποτα από το σουπερμάρκετ! Ούτε νερό εμφιαλωμένο, και τίποτα από την κουζίνα σου, από το ψυγείο σου. Μέγας ο Θεός. Μέγιστη η φύση. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις τίποτα. Ούτε δραχμή να ξοδευτείς. Το καλό, το άγιο πράμα είναι τζάμπα. Είναι το γάλα της μάνας. Η ιδανική τροφή.

Ό,τι άλλο σκεφθείς να δώσεις στο μωρό, εκτός από αυτό που δικαιούται, ναι, που δικαιούται, θα το παίξω και συνδικαλιστικά τώρα, δεν πρόκειται απλά για έγκλημα δευτέρου βαθμού σε βάρος του παιδιού, αλλά…, αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, αποδεικνύεται το λάθος που πρωτοέγινε στην κατασκευή του ανθρώπου.

Αναντικατάστατη τροφή το γάλα της μάνας. Ό,τι σου λέει η λέξη. Αναντικατάστατη. Δεν αντικαθίσταται με ΤΙΠΟΤΑ αν θες να κτίσεις γερό και έξυπνο παιδί. Κι αν δεν θες να έχεις συμμετοχή στο κτίσιμο, στη συντήρηση νοσηρής κοινωνίας.

Το γάλα της μάνας. Η τέλεια τροφή. Γιατί; Πρώτα, πρώτα γιατί δεν την παράγει κανένα εργοστάσιο. Γιατί δεν έχει καμία σχέση με μπίζνες και εμπόριο. Γιατί η μάνα είναι μια. Για το κάθε παιδί της είναι αυτή, η μία. Γιατί μόνο απ' αυτή, την μάνα, αυτή που έφερε στον κόσμο το παιδί, θα ρουφήξει το γάλα που θα βγαίνει από τα βυζιά της. Ό,τι άλλο, πρόκειται για εκτροχιασμό, για παρέκκλιση, μάλιστα από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας.

Φοβερά πράγματα. Το μωρό βγαίνει από το μουνί, αυτό που θέλει να γαμάει ο άνδρας. Και το μωρό πρωτοτρέφεται από τα βυζιά, που από τότε που υπάρχει κόσμος και μέχρι σήμερα είναι το Νο 1 σύμβολο ερωτισμού, σεξουαλισμού. Φοβερά πράγματα. Όταν, όμως, το γυναικείο στήθος που μας καυλώνει εμάς τους άνδρες, που πρώτα αυτό, το στήθος της ανάβουμε, όταν το βλέπουμε γυμνό να βυζαίνει ένα μωρό τότε το βυζί σεμνοποιείται, αγιοποιείται, αγνοποιείται. Αν ως άνδρας ερεθίζεσαι σεξουαλικά από την ιερότητα της εικόνας ενός γυναικείου στήθους δοσμένο στο στόμα βρέφους, τότε είσαι ανώμαλος, τότε είσαι συνέπεια της παρέμβασης, που λέγαμε.

Δεν υπάρχει πιο εύπεπτη τροφή για το μωρό από το γάλα της μάνας του. Ένα. Δεν υπάρχει καλύτερη γεύση. Δυο. Ιδεώδης τροφή, με περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, λίπη, πρωτεϊνες. Τρία. Από τη θηλή του στήθους βγαίνει γάλα στην πιο κατάλληλη θερμοκρασία. Τέσσερα. Και είναι γάλα φρέσκο. Πέμπτο. Το ότι δεν κοστίζει, το είπαμε. Και να ήταν μόνον αυτά; Μόνο με το γάλα της μάνας, ναι, μόνον μ’ αυτό το κατάλευκο υγρό, το μωρό θα κρατηθεί μακριά από τα μικρόβια και θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους ιούς, τις αλλεργίες. Και θα «πιάσουν» καλύτερα τα εμβόλια του.

Τι γίνεται; Κάνει παιχνίδι η συμπαντική ανθρώπινη μαλακία. Αρνείται τη φύση του το προβληματικό τέρας. Έχει κηρυχθεί ένας παγκόσμιος πόλεμος εναντίον του ανθρώπινου γάλακτος, δηλαδή της μάνας το γάλα. Τελείωσε πριν από 65 χρόνια ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος και αμέσως ξεκίνησε ο πιο πρόστυχος πόλεμος της Ιστορίας, αυτός εναντίον του μητρικού γάλακτος. Και έφθασε το πράμα μέχρι να δίνουν φάρμακα, μέχρι οι ίδιες οι μάνες να δέχονται ορμόνες, με σκοπό να σταματήσουν το θηλασμό. Να μην τους έρχεται γάλα στις ρώγες. Για να μη χαλάσει το στήθος τους. Γιατί δεν έχουν χρόνο να θηλάσουν. Γιατί, ναι, παίζει και αυτή η κτηνωδία, έχει και η μητέρα δικαίωμα, λέει, στο ΜΗ θηλασμό!

Μιλάμε σοβαρά. Το πράμα έφθασε στο γήπεδο του συνδικαλισμού και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όλων αυτών των παρενεργειών που έχουν σακατέψει τον άνθρωπο. Το λένε κάποιοι και κάποιες στα ίσια. Όπως έχει το βρέφος δικαίωμα στο θηλασμό, στο μητρικό γάλα, έτσι και η σύγχρονη γυναίκα, η σημερινή μάνα, έχει δικαίωμα να μη θηλάζει. Γιατί; Επειδή οφείλει να παραμένει γκόμενα. Μαλακίες.

Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Μαλακίες. Ο θηλασμός δεν χαλάει το στήθος της γυναίκας. Τέλος. Η φύση υπηρετεί και την ομορφιά. Μια φυσική λειτουργία, λοιπόν, μια απαραίτητη διαδικασία όπως είναι η διατροφή του μωρού στους πρώτους μήνες της ζωής, ίσως και στα πρώτα του χρόνια, δεν προκαλεί ''ζημιά'' στο γυναικείο στήθος. Τέλος. Είπαμε. Μιλάει η φύση. Κανένας άλλος μαλάκας, γιατρός, αισθητικός, πλαστικός. Η φύση μιλάει, ουδείς άλλος πούστης. Και η φύση λέει ότι όταν τελειώσει ο θηλασμός, μετά από έξι μήνες, ένα χρόνο, τα μεμέ της μαμάς θα ξαναγίνουν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ήταν πριν εκείνη γκαστρωθεί, τόσο στο σχήμα, όσο και στο μέγεθος. Τελεία. Ακόμα και ραγάδες να βγάλει το βυζί, κι αυτές θα εξαφανισθούν. Τελεία και παύλα..

Γεννιέται το παιδάκι και η μαλακισμένη η μάνα δεν ξέρει να το βυζάξει. Γιατί; Επειδή δεν σκέπτεται να του δώσει το γάλα της. Το είπα. Επειδή δεν ξέρει, ούτε και ρωτάει πώς να κρατάει το μωρό στην αγκαλιά της. Ότι και το μωρό πρέπει να την … αγκαλιάζει, να έχει το ένα χεράκι του γύρω από τη μέση της μάνας. Εμ, πως. Πρέπει η μάνα να κρατά σωστά το παιδί, όχι ανάσκελα, αλλά στο πλάι το σωματάκι του και το κεφαλάκι του στην γωνία του αγκώνα της μάνας, για στήριγμα. Σ’ αυτή τη θέση δεν κουράζεται το χέρι της φρεσκομάνας, δεν της μουδιάζει, δεν της πονάει. Σε άλλη στάση δεν θα της έρχεται κανονικά το γάλα. Και κάθε φορά βύζαιμα από το ένα στήθος, όχι τράμπα σε κάθε θηλασμό, μια στο ένα και μια στο άλλο βυζί.

Είπαμε. Δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε. Όλα τα ορίζει η φύση.

Το άλλο αίσχος. Παίρνουν το μωρό μόλις το βγάλουν από τη μάνα του. Τι είναι αυτά, ρε; Το μωρό θα 'ναι πάντα δίπλα στην μάνα. Δεν θα λείπει ούτε λεπτό. Την έχουν δει πακέτο το βρέφος και το πηγαινοφέρνει η νοσοκόμα. Τι είναι αυτά, ρε; Το άλλο, που ο γιατρός ορίζει τόσες φορές να το θηλάζει την ημέρα. Τι είναι αυτά; Όπως το πάνε, και πριν τον καταργήσουν εντελώς το θηλασμό, θα τον κάνουν με τηλεκοντρόλ. Τι είναι αυτά, ρε; Λοιπόν. Όποτε γουστάρει γάλα το νεογέννητο, όποτε κλάψει, η μάνα θα πετάει το μαστάρι της έξω από τη νυχτικιά και θα το δίνει στο μωρό. Τελειώσαμε. Η σωστή μάνα θα αρχίσει αμέσως να αντιλαμβάνεται ποιο κλάμα του μωρού είναι για φαγητό.

Ξέχνα το μούλικο. Και πες μας, κυρά μου, ότι γράφω στις πεοτρίχες μου όλες τις επιστημονικές έρευνες που βγάζουν συγκλονιστικά, συναρπαστικά συμπεράσματα για τη δύναμη του μητρικού γάλακτος. Τι να λέμε τώρα! Να αγνοήσουμε τη φύση; Κανονικά πρέπει να την προσκυνάμε, να τη λατρεύουμε και να προσευχόμαστε για τη φύση, χωρίς να βεβηλώνουμε τα όσια και ιερά της. Γιατί όσο ψάχνουμε τη φύση, τόσο μένουμε κατάπληκτοι.

Όχι, δεν θα αραδιάσω όλα τα απίστευτης ωφέλειας ατού του μητρικού γάλακτος για το παιδί μέχρι την ενηλικίωση του. Αν το έκανα θα χρειαζόμουνα τουλάχιστον ένα ακόμα σεντόνι. Για την μάνα;

Πρώτα – πρώτα είσαι μάνα όταν νοιώθεις μάνα. Και νοιώθεις μάνα αν σε ακουμπάει, αν σε πλημμυρίζει το μαγικό, το μεθυστικό, το θείο συναίσθημα της ζωντανής επαφής με το μωρό σου, όχι απλά όταν το κρατάς στα χέρια σου, αλλά κυρίως όταν ορμάει στη ρώγα του βυζιού σου. Στο θηλασμό θα γεννηθεί η άλλη... γέννα, ο δεσμός ο ερωτικός, ο θυσιαστικός συναισθηματικός της μάνας με το παιδί. Και το ψυχικό δέσιμο του παιδιού με την μάνα. Τι λέμε τώρα. Η ολοκλήρωση της γέννας, της γέννησης του παιδιού, γίνεται με το θηλασμό. Και είπαμε, ξέχνα το μούλικο. Είσαι τόσο μαλάκω, κυρά μου, όταν δεν γνωρίζεις ότι κάνεις τη χοντρομαλακία της ζωής σου αν δεν βυζάξεις, όσο περισσότερο μπορείς, το παιδί σου, διότι αυτό θα ωφελήσει κι εσένα!

Γέννησε η κυρία. Ερώτημα. Με ποιόν τρόπο, χωρίς καν να κάνει δίαιτα, θα επανέλθει στα κιλά της μετά την εγκυμοσύνη; Μόνο με το θηλασμό θα το πετύχει, και με τον καλύτερο τρόπο. Άλλο ερώτημα. Πώς θα μειώσει την αιμορραγία μετά τον τοκετό; Πώς θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της μήτρας, να ξανάρθει στη θέση της; Μόνο με το θηλασμό. Επειδή ο θηλασμός, είναι το μεγαλύτερο προληπτικό φάρμακο, και κρατάει μακριά τον καρκίνο του μαστού.

Να πω και το άλλο; Δύσκολο να συλλάβει άλλο παιδί μέσα της η μάνα που θηλάζει κανονικά το παιδί της το γεννημένο. Ώπα, σου λέει η φύση. Έχεις άλλη δουλειά τώρα, κυρία μαμά, παράγεις γάλα για το παιδί που υπάρχει, άρα δεν σ’ αφήνω να γκαστρωθείς, όσο και να πηδιέσαι.

Φοβερά πράγματα. Στα μωρά, λες κι είναι αθλητές, δίνουν συμπληρώματα βιομηχανοποιημένου γάλακτος, υποκατάστατου μητρικού, από την πρώτη μέρα της γέννησής τους. Ανατριχιαστικά πράγματα. Αντί να δουλεύει το βυζί της μάνας που φτιάχτηκε έτσι και τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο σημείο του σώματος γι’ αυτό το καθήκον, αγοράζουν… σκόνη γάλακτος από τα σουπερμάρκετ. Γαμώ τη μάνα σας…, όχι γαμώ το γάλα της μάνας.