ΟΤΑΝ ΖΕΥΓΑΡΩΝΑΝ ΟΙ ΤΙΤΑΝΕΣ

Έχει μείνει στην Ιστορία η πολιορκία των Ρωμαίων στο Ισραήλ, το 73 μετά την έλευση του Ιησού. Εκεί, στην πατρίδα του Χριστού, γεννήθηκαν και ανατράφηκαν κάποια περίεργα πραγματάκια που έχουν σχέση με ιδεολογία, με τρομοκρατία, με κινήματα πολιτικά, με άρχουσες και λαϊκές τάξεις, με αντιστασιακές συμμορίες, με θρησκευτικές αιρέσεις και άλλα τοιούτα που εύκολα ντύνονται ως εξτρεμιστικά ή συντηρητικά. Επί του θέματος, επί της αρχής.

Η Ρώμη είναι η αυτοκρατορία. Δεν υπάρχει στην εποχή της αντίπαλος, αν δεν σκύψει. Ούτε η ισχυρώτερη στρατιωτική δύναμη του τότε γνωστού κόσμου έπαιρνε από λόγια, μάσαγε παραμύθια και συμβιβαζότανε με τους τσαμπουκάδες των αλλοεθνών. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η αυτοκρατορία οφείλει να κρατιέται στο ύψος της, να μη διαπραγματεύεται την εξουσία της και τον επεκτατισμό της. Δεν κάνει το κορόιδο εάν κάποιοι νεολαίοι Ισραηλίτες, επειδή διαφωνούν με το εβραϊκό ιερατείο, αυτά τα πουλημένα τομάρια στο τραπεζικό κεφάλαιο, αρχίζουν να το παίζουν 17 Νοέμβρη και Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας.

Ταμπουρώνονται 960 φλογεροί Ιουδαίοι ζηλωτές κι όταν πια δεν υπάρχει καμία ελπίδα να κρατήσουν τη Μασάντα (φωτο) δεν παραδίνονται στους Ρωμαίους κατακτητές και αυτοκτονούν ομαδικά. Πατεράδες κάποιων απ’ αυτούς τους αγωνιστές, ας τους χαρακτηρίσουμε, ήταν συντρόφια του Ναζωραίου στις ομάδες των Ζηλωτών, οι οποίοι βέβαια δεν ήταν όλοι ίδιοι, μιας τάσης, μιας συνιστώσας, μιας σκέψης.

Επί του θέματος, και το θέμα μας είναι ο σπόρος χουρμαδιάς. Ο εξαφανισθείς σπόρος του συγκεκριμένου είδους φοινικόδενδρου που γονιμοποιήθηκε από Ισραηλινούς επιστήμονες πριν από πέντε χρόνια. Η χουρμαδιά είναι για τους Εβραίους το δένδρο της ζωής. Φοβερά πράγματα. Διάβασε Παλαιά Διαθήκη, όπως και Κοράνι, και θα διαπιστώσεις γιατί το συγκεκριμένο δένδρο είναι το σύμβολο του αρχαίου Ισραήλ. Το ελιξήριο της ζωής.

Θα πω μόνον, έτσι εντελώς εισαγωγικά, πριν μπούμε στο ψαχνό, ότι με τον χουρμά ντοπάρεις τον εγκέφαλο. Πράγματι, όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά και εννοώ από τη σύγχρονη επιστήμη, η καλύτερη τροφή για τη σκέψη είναι οι χουρμάδες και τα σύκα. Τα συστατικά, δηλαδή, του ανθρώπινου εγκεφάλου προκειμένου να παράγουν σκέψεις, ιδέες, να βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο, όποτε το χρειασθείς, θέλουν πρώτα τους χουρμάδες και μετά τα σύκα.

Παρένθεση. Η σκιά της χουρμαδιάς είναι ευλογημένη, ενώ βαρειά και αντιϋπνική, δηλαδή δεν σου κάνει καλό ύπνο, είναι η σκιά της σκιάς. Του δένδρου, δηλαδή, που κατά τας γραφάς διάλεξε να κρεμαστεί ο Ιούδας, μετά την προδοσία του δασκάλου του. Να προχωρήσουμε…Όχι, δεν θα προχωρήσουμε, διότι το κείμενο του αποδυτηριάκια θέλει να πατάει γερά πριν κάνει το επόμενο βήμα. Λοιπόν. Το δέντρο, το κάθε δέντρο είναι φύση. Τι να τα κάνω τα χάπια και τις ενέσεις και το Α΄ Βοηθειών του ΙΚΑ. Μιλάμε πολύ σοβαρά. Όταν γνωρίζεις το φαρμακείο, όχι στην γωνία του δρόμου, όταν γνωρίζεις τις φαρμακευτικές αποθήκες(!) της φύσης, τότε δίνεις μόνος σου τις πρώτες βοήθειες στην κακή στιγμή.

Από συγκεκριμένα υλικά της φύσης, φυτών και δένδρων, φτιάχτηκαν τα φάρμακα. Πρέπει, όμως, να ξέρεις τι θα βρεις και που. Δεν είσαι ζώο, ένα αγρίμι της φύσης, για να γνωρίζεις πριν ακόμα γεννηθείς ότι το τάδε χόρτο το χρειάζεσαι γι’ αυτήν την ιατρική ανάγκη και το δείνα φύλλο δένδρου για την άλλη πάθηση. Υπάρχουν περισσότερα από 2.500 είδη φοινικόδενδρων. Είναι αυτά τα υψηλά δένδρα, με τον ίσιο τους κορμό που θα τα βρεις σε θερμές μεσογειακές περιοχές, και βέβαια στις τροπικές χώρες. Πέραν από το φοινικέλαιο δίνουν σε καρπούς χουρμάδες και από τους κοκοφοίνικες τις καρύδες.

Άλλη παρένθεση. Έζησε κόσμος κάποιους παλιούς καιρούς από την καρύδα. Μωρά μεγάλωσαν από το γάλα τους, το φυτικό γάλα, όχι το ζωϊκό που ταϊστήκανε στη δύση. Πολύτιμη πηγή τροφής η καρύδα, άσε τις ψάθες που έφτιαχναν οι ινδιάνοι με τον εξωτερικό φλοιό της. Δεν κατάλαβα. Λίγο πράμα είναι να φοράς στο κεφάλι μεγάλη ψάθα και να καλύπτεις και το σώμα από τις ακτίνες του ήλιου;

Η Ισραηλινή δόκτωρ Σέρα Σάλον τι έψαχνε; Αυτό που συστηματικά ψάχνει εδώ και 5.500 χρόνια η επιστήμη. Είπαμε. Δεν είπαμε; Τις δυνατότητες του φαρμακείου της φύσης. Είπαμε. Όλα είναι εδώ, στη γη. Ό,τι χρειάζεσαι, κύριε μαλάκα, θα τα βρεις μόνον εδώ, στον πλανήτη σου. Αν τώρα σ’ έχει βαρέσει το φεγγάρι με τη σεληνιακή του ραδιενέργεια τότε δικαιολογημένα (;) τη ψάχνεις στο εξωπραγματικό, στο εξωγήινο, στο συμπαντικό.

Οι μπινέδες οι σταυροφόροι κατέστρεψαν το είδος. Μιλάμε για το συγκεκριμένο είδος της χουρμαδιάς. Στα παπάρια τους. Αληταράδες ήταν, ιδεολόγοι ή όχι. Και ουδείς πούστης σταυροφόρος εξομολογήθηκε ποτέ στον Θεό του για το ότι ξεσηκώθηκε από εκεί που βρισκότανε για να κάψει και να αρπάξει σ’ άλλους τόπους, στο όνομα του προφήτου του. Του Τζήσας Κράιστ.

Ο διευθυντής Βοτανικής αρχαιολογίας σ’ ένα εβραϊκό πανεπιστήμιο, κάποιος Μορντεκάι Κύσλερ, είχε ξεκινήσει ανασκαφές, πριν από 35 χρόνια, στην Μασάντα, εκεί που βρήκαν ηρωικό και πένθιμο θάνατο οι Εβραίοι ιερολοχίτες. Και τι ανακάλυψε; Τρεις σπόρους χουρμαδιάς! Σπόρους. Τα δένδρα, είπαμε, τα είχαν πηδήξει όλο εκείνο το σταυροφορικό αληταριό. «Δως μου τους σπόρους!...» τον παρακάλεσε η Σέρα ή Σάρα που μια ζωή μελετά επιστημονικά τα φυτά με ευεργετικές ιδιότητες στην ανθρώπινη υγεία, με σκοπό να τα εντάξει στην συμβατική φαρμακολογία.

Η Σάλον, με μια άλλη δοκτώρισσα, την Ελέην Σολολούι, τα κατάφεραν και φύτρωσε ο σπόρος! Και γεννήθηκε το δενδράκι, πήρε ύψος κι έβγαλε φύλλα. Κι όλοι περιμένουν αν η χουρμαδιά είναι θηλυκή ή αρσενική, διότι μόνο οι θηλυκές καρποφορούν.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Σπόροι πριν από 2.000 χρόνια περίπου και αφού χρονολογήθηκαν σε εξέταση DNA με ραδιενεργό άνθρακα, «ξύπνησαν» από τον μακραιώνιο ύπνο. Τους έβαλαν στην αρχή σε ζεστό νερό, να μαλακώσει το περίβλημά τους και στη συνέχεια σε οξύ εμπλουτισμένο με ορμόνες. Και για να θρέψουν τους αρχαίους σπόρους τους έβαλαν λίπασμα φυκιών κι άλλων θρεπτικών συστατικών, ενώ τους τοποθέτησαν σε χωριστές γλάστρες.

Η αναγέννηση χαμένων ειδών και ζώων δεν είναι καινούργια. Σπόροι λωτού ηλικίας 1.200 ετών άνθισαν στην Κίνα. Κάποια σπόρια άγνωστα, ηλικίας πέντε αιώνων ξαναμπήκαν στη διαδικασία ζωής όταν οι ναζί στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο βομβάρδισαν το Βρετανικό Μουσείο και οι Άγγλοι είχαν ρίξει ατέλειωτο νερό για να σβήσουν τις φωτιές.

Κι αν επανέλθουν οι Τιτάνες; Αυτό που σου λέω. Κι αν; Αυτό που σε ρωτάω. Μη μου πεις ότι αυτό δεν γίνεται, είναι απίθανο. Σε ρωτάω, τι θα γίνει αν επιστρέψουν οι Γίγαντες, οι Κύκλωπες, οι Εκατόγχειρες. Ναι, αυτοί με τα εκατό χέρια. Είπαμε. Όλα είναι εδώ. Και ό,τι υπήρχε, μπορεί να ξαναϋπάρξει. Και υπάρχει ό,τι κυκλοφορεί στη σκέψη. Εσύ λέγε ότι δεν υπάρχει; Δεν νομίζω πως θα με πείσεις ότι κάποιοι μύθοι και κάποιες αλήθειες για τους θεούς και τους ημίθεους είναι σκέτα παραμύθια.

Όλα να τα περιμένεις. Μόνο ένα θα σου πω. Πόσα απ’ αυτά που ποτέ των ποτών δεν περίμενες τελικώς τα βίωσες με τα ίδια σου τα μάτια, του σώματος τα μάτια κι όχι της φαντασίας τους οφθαλμούς. Όλα παίζουν, και οι μοίρες, και οι μούσες, και οι γοργόνες. Και ό,τι δεν έχει ξαναγεννηθεί ακόμα, απλά περιμένει την σειρά του.

Μιλάμε για τους Τιτάνες. Αυτά τα παιδιά του Ουρανού, που έχασαν τον πόλεμο. Που ηττήθηκαν στην τιτανομαχία. Μιλάμε για τους Τιτάνες, τους πατέρες των ποταμών και των νυμφών των πηγών και των λιμνών. Και τι δεν βγήκε από τα ζευγαρώματα των Τιτάνων! Ο ήλιος, η σελήνη, η αυγή, αυτοί οι ίδιοι οι Θεοί. Λοιπόν;

Τι θα γίνει αν επιστρέψουν οι πεθαμένοι Θεοί; Οι μυθικοί λαοί. Οι ήρωες που έγιναν θρύλος, παραμύθι. Και ποιος είναι σε θέση να με πείσει ότι δεν ξαναπήρε την εντολή ο Ηρακλής και ζει ανάμεσα μας κάπου αγνώριστος;

Ο Κρόνος νικήθηκε από τον γιο του, τον Δία, που εκμεταλλεύθηκε το πόσο υπέφεραν τα αδέλφια του, από έναν άδικο πατέρα. Στο ντέρμπυ ο Κρόνος μαζί με τα δικά του αδέλφια, τους άλλους Τιτάνες, έχασαν από τους Ολύμπιους.

Τι μας λείπει; Δεν ξέρεις. Τι είναι αυτό που χρειάζεσαι και κάποτε έπαιζε μπάλα; Ούτε κι αυτό το ξέρεις. Να, γιατί πέφτεις από τα σύννεφα μ’ όλα αυτά τα συνταρακτικά που συμβαίνουν. Κι όμως, επειδή είσαι ο αρχιμαλάκας του γαλαξία σου, τα θαρρείς για σινεματζήδικα έργα κάποια πράγματα που γίνονται σε γήπεδα μέσα κι έξω από τον πλανήτη σας.

Ώστε, έτσι; Της πλάκας μυθολογία η τιτανομαχία. Και ανύπαρκτος ο Δίας. Κι έχουν πεθάνει οι ψεύτικοι Θεοί και ζούνε οι αληθινοί. Κι ένας πραγματικός σπόρος, θαμμένος, ξεχασμένος, ξανάγινε δένδρο. Καλό ύπνο.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στη φυλλάδα Οκτώβριο 2010

Διαβάστε ακόμα:

ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΡΗΠΤΗΖ