ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Ξεκινώ από την είδηση. Τη σπουδαία και σημαντική είδηση που ρίχνει φως όπως ακόμα ο ήλιος επάνω σου σε μια από τις πλέον θρυλικές ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Στον τεράστιο έρωτα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ανδριανού στον νεαρό Έλληνα Αντίνοο. Η είδηση είναι ότι από την αρχαιολογική σκαπάνη βρέθηκε ο χαμένος εδώ και 2.000 χρόνια περίπου ναός που έκτισε ο Ανδριανός σε ένδειξη πόνου και τιμής για το θάνατο του εραστή του.

Από τους καλύτερους και πιο σωστούς αυτοκράτορες της Ρώμης ήταν ο Ανδριανός, ένα πολύ μελετημένο άτομο, υψηλής διανοήσεως και με βαθειά καλλιέργεια, που έζησε από το 76 έως το 138 μετά τον Χριστό. Ο άνθρωπος έπαθε και η οδύνη του ήταν πολύ βαρειά όταν έμαθε τον πνιγμό στο Νείλο του εφήβου Αντίνοου. Επί τόπου ο Ανδριανός ανακήρυξε θεό τον Αντίνοο και για πάρτη του, στη μνήμη του, ίδρυσε την ομώνυμη πόλη της Αιγύπτου, εκεί που βρέθηκε νεκρός ο γκόμενος. Άσε τις προτομές και τα αγάλματα που στήθηκαν σ’ όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για τον Αντίνοο, για το θάνατο του οποίου δεν γνωρίζουμε ακόμα και σίγουρα δεν θα μάθουμε ποτέ, το πως σκοτώθηκε. Αυτοκτόνησε ο πιτσιρικάς, έπαθε κάποιο ατύχημα ή έπεσε θύμα κάποιας άλλης ερωτικής βρωμοδουλειάς και τον καθαρίσανε.

Ο εντοπισμός του μνημείου του Αντίνοου εκτιμάται ως η πιο σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη τα τελευταία χρόνια και επετεύχθη τυχαίως, δηλαδή έψαχναν με ανασκαφές την έπαυλη του Ανδριανού και τρακάρησαν στο ναό του Αντίνοου, με συντριβάνια, με εσωτερικούς κήπους, με γλυπτά, σε μερικά από τα οποία ήταν γραμμένα με ιερογλυφικά όσα χάριζε η έμπνευση από τα σκιρτήματα πριν και μετά τη σωματική επαγή με τον Ανδριανό.

Αυτή είναι η είδηση. Πάω τώρα σ’ ένα μύθο του Αισώπου, που για διάφορους λόγους δεν αναφέρεται. Εδώ, όμως, είμαστε σεντόνι, πρώτο πράμα σεντόνι και όποτε γουστάρουμε σκεπάζουμε ή ξεσκεπάζουμε και άμα λάχει ρίχνουμε σκιά στα γεγονότα. Τέλος πάντων, να πούμε τον μύθο που έχουν πνίξει. Λέει, λοιπόν, ο Αίσωπος ότι ο Δίας έχωσε στους ανθρώπους τα προτερήματά τους και τα ελαττώματά τους μέσα από τις τρύπες του κορμιού τους. Αυτό από το στόμα, αυτό από την μύτη, εκείνο από τα αυτιά, το άλλο από τα μάτια. Άφησε, όμως, τελευταία την ντροπή, την αιδώ. Εσύ, πουτανίτσα, θα περιμένεις, της είπε ο αρχηγός του Ολύμπου.

Είχε αγωνία η Αιδώ, «Εγώ από πού θα μπω μέσα στον άνθρωπο;». Την κοζάρισε αυστηρά ο Δίας και της είπε με τέτοιο τρόπο που δεν δεχόταν δεύτερη κουβέντα. «Εσύ, Αιδώ, θα μπεις από την κωλοτρυπίδα». Και τι έγινε; Άρνηση! Αν είναι δυνατόν, να δίνει εντολή ο Θεός θεών και ανθρώπων και η κυρία καριόλα να μη δέχεται να πειθαρχήσει. «Δεν μπαίνω εγώ μέσα από κωλοτρυπίδα…» τολμάει να πει η Αιδώ. «Τι είπες;…» βγήκε από τα ρούχα του ο Δίας. «Δεν υπακούεις, μωρή χαμούρα, σ’ αυτό που σε προστάζω; Τώρα θα δεις…».

Είδε η Αιδώ ότι το πράγμα χοντραίνει και αρχίζει την διπλωματία. «Σύμφωνοι, αφεντικό, θα γίνει αυτό που θες, όμως θα 'θελα να λάβεις υπ’ όψιν σου το αίτημα μου». Ρίξτο γρήγορα, της κάνει οργισμένος ο μεγαλοδύναμος. «Να, θα σε πείραζε, Δία μου, αν μπει μετά από μένα οτιδήποτε άλλο στην κωλοτρυπίδα, τότε εγώ να την κοπανάω, να φεύγω για πάντα απ’ αυτό το κορμί…». Πήρες πρέφα; Να, γιατί ο πούστης λεγόταν κύναιδος στην αρχαιότητα. Διότι αυτός που τον παίρνει δεν έχει ντροπή, διότι την έχασε την ντροπή, την Αιδώ, που είχε μέσα του.

Τρόμος στην αρχαιότητα την ελληνική μήπως τους βγει πουστάκι το παιδί τους. Και επειδή υπήρχε αυτός ο φόβος των γονέων για τα βλαστάρια τους έστησε τον εν λόγω μύθο ο Αίσωπος. Έσπαγαν κόκαλα οι νόμοι στην αρχαία Ελλάδα εναντίον της ομοφυλοφιλίας. Η ποινή ήταν θάνατος για όποιον πλησίαζε με ύποπτους σκοπούς και συλλαμβανόταν σε γυμναστήριο, εκεί όπου έκαναν ασκήσεις αγοράκια 10-11 χρόνων. «Τι θες, βρε σκατόπουστα, εδώ στο γυμναστήριο;…». Βεβαίως πούστης και ο κωλομπαράς, αλλά στην ενεργητική του μορφή, ο λεγόμενος από πάνω. «Τι γυρεύεις, μωρή κωλόμπα, με τη φάτσα του Ραούφ Ντενκτάς και σουλατσάρεις κοτζάμ 35αρης γύρω από το γυμναστήριο; Για να παίξεις με κάποιο παιδάκι τον γκρινιάρη ή το φιδάκι;…», αυτά τα παλιά επιτραπέζια παιχνίδια. «Θες να ξεγελάσεις κάποιο παιδάκι αθώο, να το χώσεις στην γωνία και να του φας τα αρχίδια σαν στραγάλι;…».

Τα πρόσεχαν αυτά οι Αρχαίοι Έλληνες. Μήπως τον στείλουν κανονικό αντράκι το ανυπεράσπιστο παιδί τους στο γυμναστήριο και τους βγει Θυμιούλα η κουνιστή. Εντάξει, ελευθερία λόγου, ελευθερία κριτικής, όλα επιτρέπονται, δημοκρατία έχουμε, όμως όχι και να μας πηδήξουν το παιδί μας. Επί τόπου τον κομμάτιαζαν τον παιδεραστή, τον σκότωναν. Γιατί; Τώρα να πάμε στα δύσκολα. Η, μάλλον πριν πάμε στα δύσκολα, πάμε σε μια άλλη είδηση.

Ο Απόλο και ο Μιντνάϊτερ είναι δυο από τους 12 σούπερμαν στο χώρο του κόμικ. Και τι δεν έχει γραφεί για την κρυφή ή την λανθάνουσα ομοφυλοφιλία του άλλου ήρωα των κόμικ, του Μπάτμαν. Μιλάμε, όμως, τώρα για τον Απόλο, από το ελληνικό όνομα Απόλλων, που αντλεί την δύναμή του από το φως και τον ερωτικό του σύντροφο Μιντνάϊτερ, τον μίστερ μεσανυκτάκια, που παίρνει δύναμη από το σκοτάδι. Μέσα στο παιχνίδι κι αυτοί οι δύο, εξολοθρεύουν όλους τους απαίσιους εχθρούς της Γης, όμως είναι παντρεμένοι και έχουν υιοθετήσει ένα αγοράκι. Μιλάμε τώρα για κόμικ που σαρώνει στις θεαματικότητες. Και σου λένε σήμερα οι κοινωνιολόγοι και οι πάσης φύσεως ψυχολόγοι και ψυχαναλυτές ότι οι gay ιστορίες στα κόμικ βοηθάνε να αντιμετωπιστεί η προκατάληψη απέναντι στους ομοφυλόφιλους, των οποίων ανεβαίνει έτσι η αυτοπεποίθηση και η πνευματική και η συναισθηματική τους υγεία.

Ο γνωστός σούπερμαν, που συνεργάζεται με μια αστυνομικό λεσβία, είναι της πλάκας ως μπρατσάς, ως σωματάρα σε σύγκριση με τους γεροδεμένους και όχι θηλυπρεπείς γκαίη των κόμικ, που δεν ντρέπονται για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Πάμε. Που πάμε; Τρέχουμε. Όχι εμείς. Ο μαλάκας ο κόσμος τρέχει και δεν έχει βαρύ τιμόνι στο χέρι. Φοβερά πράγματα, κύριε. Τον περασμένο Αύγουστο, την ημέρα που στη Νιγηρία ισλαμικό δικαστήριο κατεδίκασε ανύπαντρη γυναίκα εις θάνατο δια λιθοβολισμού διότι γέννησε χωρίς γάμο, οι New York Times, άσχετο αυτό, αποφάσισαν να δημοσιεύουν πλέον κανονικά και αγγελίες γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Δεν υπάρχει πιο διάτρητο, πιο ευάλωτο πράμα από άποψη χαρακτήρα από τον ομοφυλόφιλο, διότι η ομοσεξουαλικότητά του αλλοιώνει, παραμορφώνει τη φύση toy. Τον πληροφορούσε η αρχαία ελληνική πολιτεία αν ο μεγαλοδύναμος γεννούσε κάποιον με πρόβλημα, με αρχιδάκια σαν τα γκαζάκια που παίζαμε πιτσιρικάδες, τις μπίλιες, τους βώλους, ότι αυτό το παιδί το έλεγαν ερμαφρόδιτο και του έδιναν να κάνει τις κατάλληλες γι’ αυτόν εργασίες. Δεν τον ονόμαζαν πολίτη, όμως. Δεν ήταν άξιος για την Ηλιαία, μέγιστη τιμή να σε κάνουν Ηλιαστή.

Βεβαίως υπήρχαν κρούσματα ομοφυλοφιλίας, όμως ποτέ δεν προεβλήθησαν από τα τότε μήντια και ήταν στο ανελέητο κυνηγητό και ο γαμιάς, ο γαμών, οχι στο στ΄χαστρο μόνο ο γαμώμενος. Να αναφέρω εδώ την περίφημη φράση γνωστού Έλληνα μόδιστρου που συζούσε με γνωστό ηθοποιό που και σήμερα κυκλοφορεί στην πιάτσα. «Εντάξει, στις 90 από τις 100 φορές ήμουν από κάτω, όμως κι εγώ τις δέκα φορές τον πήρα τον Νικολάκη…».

Άσε τι λένε. Αποδυτηριάκιας μιλάει. Στην αρχαία Αθήνα δεν ήσουν πολίτης αν τον έπαιρνες ή αν τον έδινες. Ούτε αρεοπαγίτης γινόσουν, ούτε πολιτικός, ούτε στρατηγός, ούτε κάποιος άλλος αξιωματούχος. Για φαντάσου να ήταν στη θέση του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα ένας στρατηγός αδελφή. Δεν θα φώναζε Ιτε, παίδες Ελλήνων αλλά Φτερά, φτερά και πούπουλα, να τους μαδήσουμε τους Μήδους.

Ένας πολιτισμός, ο ελληνικός, ο μοναδικός στον πλανήτη που ασχολήθηκε με την υπόθεση άνθρωπος μέσα από την σκέψη των φιλοσόφων, των μεγαλύτερων στοχαστών του ανθρώπινου γένους, ποια τοποθέτηση είχε γι’ αυτό το παραδρομικό φαινόμενο που ονομάζεται ομοφυλοφιλία; Και μόνον ότι ουδέποτε τους προβλημάτισε αυτό το ανθρώπινο πάθος δείχνει το βαθμό απαξίας που είχαν απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Καταπιάστηκαν μ’ όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα τα οποία, για να μη λέμε πολλά, τα θεωρούσαν ως ένα τμήμα της άγνοιας της φύσης του ανθρώπου. Έτσι είναι. Από άγνοια γίνεται ο μαλάκας και κλέφτης και δολοφόνος και απατεώνας. Δεν θα γινόταν τέτοιος αν είχε Γνώθι Σ’ αυτόν. Πουθενά δεν λένε Από άγνοια έγινες αδελφή. Δεν ασχολούνται με τον γκαίη, τον οποίον ως ελάττωμα το θεωρούν χειρώτερο, και από το φόνο.

Στη φύση του άνδρα είναι να πηδάει. Είναι, όμως, και να τον παίρνει. Είναι γέννημα της φύσης η ομοφυλοφιλία, όμως η στάση κοινωνίας, η νομοθεσία πρέπει να την αντιμετωπίζει ως παρά φύσιν. Στη φύση του ανθρώπου, άλλωστε, υπάρχουν κι άλλα κακά τα οποία επιβάλλεται να ξεπερνά ο άνθρωπος, να μην υποτάσσεται. Και, βέβαια, οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η ομοφυλοφιλία είναι η πιο επικίνδυνη ασθένεια για να κτυπήσει, για να διαλύσει μια πόλη, δηλαδή ένα κράτος.

Ποιος Ανδριανός; Μόνον αυτός ήταν; Πριν από χρόνια είχα γράψει στο περιοδικό ΜΑΧ για την ιστορία αυτής της αγριοπουστάρας του αυτοκράτορα Τιβέριου. Καμιά σχέση με το σεμνό πούστη, τον Αύγουστο Καίσαρα τον Οκτάβιο. Ο Τιβέριος, λοιπόν, με βαμμένο μαλλί, με τακούνια, σινάμενος και κουνάμενος μπήκε στο στάδιο, στη Αλεξάνδρεια, συνοδευόμενος από ένα τσούρμο αδελφές. Και πέφτει το κράξιμο της αιωνιότητος από την αλεξανδρινή νεολαία που ατάκα έφτιαξαν στιχάκια και την ξεφτύλισαν την αδερφάρα. Υστερία τον έπιασε τον αυτοκράτορα Τιβέριο και διατάζει δύο διμοιρίες λεγεωνάριων, αφού αμπαρώσουν τις πύλες του σταδίου, και δολοφονούν 25.000 νέα παιδιά.

Ο ομοφυλόφιλος, για να ακουμπήσουμε μία σκοτεινή γωνιά της ανθρώπινης φύσης, ουαί και αλλοίμονο αν έχει στα χέρια του εξουσία. Θα παίζουν μέσα του νευρώσεις και ψυχισμοί ηθικά παράλυτου ανθρώπου, ατόμου χωρίς αιδώ. Δεν περιγράφεται το πάθος του ομοφυλόφιλου για τον κωλομπαρά του. Έτοιμος για κάθε είδους έγκλημα, άσε που μόνιμα είναι υποχείριο εκβιασμών.

Και τώρα ήρθε η σειρά του Μωάμεθ του πορθητή για να θυμηθούμε το πανό που σήκωσαν οι Τούρκοι στο πρώτο ματς του Παναθηναϊκού με την Φενέρμπαχτσε. Οι Τούρκοι έχουν μια άλλη… προσέγγιση στο θέμα Πηδάω άνδρα. Οι οθωμανοί με το να γαμήσουν κάποιον επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους απέναντι στον γαμώμενο. Σε γάμησα, σου λέει ο Τούρκος, και το εννοεί. Σου έσπασα τον τσαμπουκά, σε ταπείνωσα.

Τι έκανε ο Μωάμεθ ο Πορθητής, για να λέμε και κάποια πράγματα που δεν είναι γραμμένα; Αφού άνοιξε την κερκόπορτα της Κωνσταντινούπολης ο Νοταράς, τι του λέει ο Μωάμεθ; «Ξεβρακώσου, Νοταρά… Γδύσου για να σε πηδήξω…». Για να ολοκληρώσει, δηλαδή, ο πολιορκητής του Βυζαντίου την… διαδικασία και να είναι συνεπής με το οθωμανικό πνεύμα. Ο Νοταράς, όμως, δεν γδύθηκε και για να μη ντροπιαστεί, αυτοκτόνησε.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Νοέμβριο του 2002

Διαβάστε ακόμα:

ΣΤΙΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΒΟΥΝΩΝ, ΣΤΙΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝΔΡΩΝ