ΟΙ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΑΝΩΝ

Ο κύριος έχει λεφτά. Πολλά λεφτά. Και δεν σταματάει να χοντροκονομάει. Άρα, είναι καριόλης ο κύριος. Δεν νομίζω. Βεβαίως ο κύριος τα έχει όλα, περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται, σίγουρα πιο πολλά απ’ όσα επιθυμούσε. Άρα, εκμεταλλεύθηκε τους εργαζόμενους ο κύριος. Σε καμία περίπτωση. Είπαμε. Δεν του λείπει τίποτα, τι βίλες και τι κότερα, τι λήαρ τζετ και τι πολυτέλεια Κροίσου στη ζωή του. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο κύριος πορεύθηκε για χρόνια σύμφωνα με τους αμαρτωλούς νόμους της σάπιας κοινωνίας, ότι υπηρέτησε το κατεστημένο. Μαλακίες.

Ξυπνήστε. Καθαρίστε το μυαλουδάκι σας από τα σκατά που σας έχουν βρωμίσει από τότε που είσασταν μωρό στην κούνια. Πετάξτε τη χολή που βρίσκεται στη ψυχή σας. Ο κύριος είναι μέγας και τρανός, όμως έγινε αυτός που έγινε διότι είναι πολεμιστής. Πολεμιστής της ζωής, κύριοι μαλάκες. Καυλωμένος πολεμιστής, να δημιουργήσει όσα πέτυχε κι όχι για να προκαλέσει το κακό σε κάποιους, να βλάψει άλλους, να σαμποτάρει, να κομπινάρει.

Είπαμε. Ξυπνήστε. Να δείτε με ανοικτά μάτια και καθαρή καρδιά πως κινείται ο πλανήτης. Κι όχι, κύριοι μαλάκες, να πηγαίνετε σινεμά να δείτε ένα δράμα και να νομίζετε ότι η χαμούρα ο σκηνοθέτης σας δούλεψε και σας πλάσαρε κωμωδία. Φοβερά πράγματα. Δεν παίρνετε χαμπάρι τι παίζει γύρω σας. Δεν ξέρετε να μπανίζετε, να διακρίνετε το καλό από το κακό, το χρήσιμο από το άχρηστο.

Ποιος σας είπε, ρε, ότι ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα; Ποτέ δεν γράφτηκε τέτοιο πράμα στα 25 χρόνια που κυκλοφορεί στην πιάτσα ο αποδυτηριάκιας. Ένας ρεζίλης θα ήταν ο αποδυτηριάκιας αν υιοθετούσε αυτή τη χοντρομαλακία, ότι μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός.

Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ετών 23. Σας λέει τίποτα το όνομα αυτό; Όχι, κύριε, αυτός ο Ζούκερμπεργκ δεν συμμετέχει σε κάποια μαλακία του στυλ Μπιγκ Μπράδερ και Φαίημ Στόρυ. Πρόκειται για μέγα άτομο. Μέγας είναι. Μέγιστος. Μεγιστάνας. Και αυτοδημιούργητος. Από το μηδέν, από το τίποτα έγινε γκραν δισεκατομμυριούχος και, μάλιστα, μπήκε με το σπαθί του στη λίστα των 100 πλουσιώτερων ανθρώπων στον πλανήτη. Ακούς εκεί, μεγάλες ομάδες Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Και ότι οι πλούσιοι πουλάνε την ψυχή τους στο διάολο και οι φτωχοί είναι φτωχοί επειδή δεν τους επιτρέπεται να γίνουν πλούσιοι, και επειδή τους βαράει η αδικία και η πουτάνα η κοινωνία και άλλες τέτοιες χοντροπαπαριές. Διαβάζεις αποδυτηριάκια, όχι Στέλιο Καζαντζίδη.

Χιλιάδες Ζούκερμπεργκ υπάρχουν σήμερα σε κάθε γωνιά της γης. Όπως το λέω. Όχι δεκάδες, ούτε εκατοντάδες, αλλά χιλιάδες. Παιδιά καταδικασμένα να μεγαλουργήσουν κάνοντας άλματα στην τέχνη και το εμπόριο, στην μπάλα και τις επιστήμες. Μιλάμε για ταλέντα χαρισματικά κι όχι ταλέντα αέρα πατέρα, τα οποία κάτω από την ηδονική πίεση μιας αόρατης εντολής να ξεπεράσουν τους άλλους, να τους αφήσουν μίλια πίσω τους και με την τρέλα τους, με την ολοκληρωτική αφοσίωση στο στόχο τους στήνουν επιχειρήσεις υποδείγματα, εταιρείες αριστουργήματα προκειμένου να παράξουν χρήμα ατέλειωτο, να γίνουν διάσημοι και ζηλευτοί. Απλά ο Μαρκ, ο εν λόγω Ζούκερμπεργκ, ο ένας απ’ αυτούς τους χιλιάδες νέους που πιάνουν στη ζωή τα χοντρά ψάρια, ξέφυγε πολύ μπροστά κι έγινε ο νεαρώτερος σε ηλικία μεγαλύτερος δισεκατομμυριούχος όλων των εποχών.

Κάποιος Χαραυγιακός κάποτε πρωταγωνίστησε μια δεκαετία στη Β΄ εθνική. Και ο αποδυτηριάκιας έγραφε ότι ο κάποιος Χαραυγιακός του κάποιου Σκοπελίτη θα μπορούσε να παίρνει για μια δεκαετία το πρωτάθλημα στην Α΄ εθνική. Για τόσο στην ξεφτύλα τους έχω Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ για να περιορισθώ στα μεγάλα, στα βαρβάτα ονόματα του εγχώριου ποδοσφαίρου. Δεν μιλάω για Πανιώνιο και Ξάνθη και Ατρόμητο, αλλά για μια ασήμαντη ομάδα από τοπικό της Αθήνας ή κάποια επαρχιακή που ποτέ δεν έφθασε ούτε στη Γ΄ εθνική. Και σου λέω ότι μια τέτοια ομάδα δίχως ακτινοβολία σε όνομα και δίχως παρελθόν μπορεί να σαρώσει αν συγκροτήσει πρώτα μια υποδειγματική, μια σοβαρή ΠΑΕ και μετά μια αξιόμαχη, μια αξιόπιστη ομάδα.

Με τα ψέμματα δεν κάνεις τίποτα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, όπως κι όλες οι ομάδες της Α΄ εθνικής τη βγάζουν με τα ψέμματα. Κοροϊδεύουν αν θέλουμε να κρίνουμε επί της ουσίας. Μόνο στην Ελλάδα τους σώζει επειδή στηρίζονται στο όνομά τους, στην προϊστορία τους. Γιατί και οι αντίπαλοί τους είναι επίσης της πλάκας. Ο Ζούκερμπεργκ δεν έβαλε το όνομά του στη λίστα του Forbes, στους μέγιστους των μεγιστάνων, επειδή ήταν κληρονόμος μια κραταιάς διαχρονικής φίρμας, μιας αυτοκρατορίας αυτοκινήτων ή καλλυντικών, ούτε ως τραπεζίτης ή, βασιλιάς πολύτιμων λίθων, του αλουμινίου, του χάλυβα. Τίποτα απ’ όλα αυτά.

Στη ζωή μπαίνουν στη μέση κατά καιρούς και πάντα κι άλλα κόλπα. Για παράδειγμα σήμερα υπάρχουν τα κινητά τηλέφωνα και τα κομπιούτερ που δεν έπαιζαν χθες και προχθές. Και στο καινούργιο έργο, όσο κι αν υπόσχεται υψηλές κερδοφορίες πιθανότατα να μείνουν απ’ έξω συνειδητά οι παραδοσιακοί πιστολέρο της παγκόσμιας αγοράς. Όταν ο άλλος έφθασε στον ουρανό καβαλώντας ένα σκουπόξυλο δεν τολμάει να την πέσει και σ’ έναν πύραυλο. Δεν το ξέρω, σου λέει, αυτό το διαολεμένο πράμα, δεν επενδύω στο άγνωστο σε μένα, στο άσχετο, σ’ αυτό που ακόμα δεν έχει κάνει χιλιόμετρα.

Ο κόσμος θέλει να φάει. Να πιεί. Να ντυθεί. Να διασκεδάσει. Βασικά αυτά. Και να μείνει σ’ ένα καλύτερο σπίτι απ’ αυτό που έχει. Και να αγοράσει ένα καλύτερο αμάξι. Πάνω σ’ αυτές τις βασικές ανάγκες στήνονται οι επιχειρηματικοί κολοσσοί. Και ξαφνικά δίχως προγραμματισμό και δίχως πρόβλεψη γεννιέται το καινούργιο, η ίδια η ζωή, έτσι όπως την έχουν βάλει να περπατάει, παραδομένη στον αέναο ανταγωνισμό και τη γαμημένη τεχνολογία που ασταμάτητα ξεπερνάει τον προηγούμενο εαυτό της και καταρρίπτει συνεχώς τις επιδόσεις της, σου ξεπηδάει το νέο πρότζεκτ. Και στο γιγαντώνει, θες δεν θες.

Για 13 χρόνια σερί ο πλουσιώτερος άνθρωπος στον κόσμο ήταν μέχρι πέρυσι ο Μπιλ Γκαίητς (φώτο), ο ιδρυτής της Microsoft. Φοβερά πράγματα. Δεν υπήρχε στον ορίζοντα μέχρι πριν 50 χρόνια κανένας Μπιλ Γκαίητς, ούτε καν είχε γεννηθεί το παλληκάρι, ούτε επίσης υπήρχε κάποια Microsoft, κάποιο τέτοιο κόλπο σχετικό και συναφές. Ποιοι υπολογιστές και ποια σόφτγουερ. Εκτός κι αν ομιλούμε για επιστημονική φαντασία. Κι εκεί που σκάει η έκρηξη πετιέται από το πουθενά ένας Μπιλ Γκαίητς. Ένας καλός άνθρωπος. Ένας φιλάνθρωπος. Ένας σεμνός οικογενειάρχης. Ένας έντιμος, εντιμότατος επιχειρηματίας του οποίου ουδείς τόλμησε να αμφισβητήσει τη γνώση, την αξία, το όραμά του.

Είπαμε. Ξυπνήστε. Πλούσιος δεν σημαίνει παλιάνθρωπος. Ούτε παράνομος. Κι αν η κοινωνία ήταν καλύτερη και κυριαρχούσαν περισσότερο οι ηθικές αξίες και λειτουργούσε σε μεγαλύτερο βαθμό η νομοκρατία τότε, κύριοι μαλάκες, πιθανότατα να τους βόλευε πιο πολύ τους μεγαλοκαρχαρίες, αυτούς που είναι πράγματι οι μεγιστάνες στα μέταλλα, στα πετρέλαια, και στις επικοινωνίες, στα καζίνα και στα ακίνητα, στα ΜΜΕ και στην μόδα.

Ξυπνήστε!!! Κάποτε ο αποδυτηριάκιας έγραψε ότι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα είναι ο Εθνικός Πειραιώς, όχι ο Ολυμπιακός που είναι από το ίδιο χωριό. Δεν το συζητάμε ότι ο Ολυμπιακός ήταν πάντα η δημοφιλέστατη ομάδα της Ελλάδος, αυτή με τους περισσότερους οπαδούς και η πλουσιώτερη, άσε τις μαλακίες που τσαμπουνάνε ότι είναι λαϊκή ομάδα, της εργατικής τάξης, των απλοϊκών και αγνών ανθρώπων, της μαγκιάς, της κόντρας στο κατεστημένο κι άλλες τέτοιες παπαριές.

Δεν υπάρχει στην Ιστορία άλλη ομάδα που να έχουν πέσει τόσα πολλά λεφτά όσα στον Ολυμπιακό, νόμιμα και παράνομα. Και πάντα ο Ολυμπιακός είχε πρόεδρο άτομο της κατάστασης, μεγαλοεφοπλιστή ή μεγαλοεπιχειρηματία. Το ότι ο Ολυμπιακός έχει πάρει τους περισσότερους εγχώριους τίτλους, τα περισσότερα κύπελλα και τα περισσότερα πρωταθλήματα, δεν σημαίνει ότι είναι και μεγάλη ομάδα. Όπως δεν σημαίνει ότι είναι μεγάλη ομάδα ο Παναθηναϊκός, η Νο 2 δημοφιλέστερη της χώρας, όταν κι αυτός υπηρετεί τον οπαδισμό κι όχι το ποδόσφαιρο.

Να πω το άλλο. Αν ο Αστέρας Τρίπολης, ο δίχως παρελθόν, δίχως ταυτότητα, ο εντελώς νεοφώτιστος και άγνωστος, καταφέρει να πλασαριστεί στην πεντάδα και βγει Ευρώπη, τότε θα είναι σα να πήρε αυτός το πρωτάθλημα. Να ξέρουμε τι λέμε. Να μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Να μην έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις τόσο από τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, όσο και από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και τον Εργοτέλη.

Μαρκ Ζούκερμπεργκ. Πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς ίδρυσε την ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από το δωμάτιό του στον ξενώνα του πανεπιστημίου που σπούδαζε, στο Χάρβαρντ. Μιλάμε για το Facebook που σε δυο χρόνια γιγαντώθηκε και μέχρι πριν έξι μήνες ξεπέρασε τα 50 εκ. ενεργούς χρήστες. Μόνον από τον Μπιλ Γκαίητς πήρε 240 εκ. δολάρια ο Ζούκερμπεργκ που πούλησε το 1,6% της εταιρείας του στην Microsoft. Η περιουσία του Μαρκ υπολογίζεται στο ενάμισυ δις.

Δεν υπάρχουν όρια στον πλούτο. Ούτε και φράγματα. Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Ουδείς τρισάθλιος ουδενός κέντρου αποφάσεων είναι σε θέση να αντισταθεί στον τυφώνα. Στον κυκλώνα. Στον μουσώνα, στην οποιαδήποτε δύναμη της φύσης, όπως και να λέγεται. Μια ωραία πρωϊα το κομουνιστικό κόμμα της Κίνας αποφασίζει να αλλάξει τακτική. Και αλλάζουν τα κόζα στον πλανήτη. Άνθρωποι που έχουν εξασφαλισμένη θέση στον κόσμο της λεχριτοσύνης με την ελευθερία στην αγορά της οικονομίας γίνονται εκατομμυριούχοι στην Κίνα. Φύσηξε ο αέρας, αλλά κι αυτοί φόρεσαν φτερά και πέταξαν με τη δύναμη της μοίρας.

Το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι άλλαξε με την αλλαγή στην Κίνα. Ουδείς αγνόησε τι άρχισε να παίζει στην πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη, ουδείς μεγιστάνας έμεινε απ’ έξω, όλοι επιχειρηματικά μπερδεύτηκαν με την Κίνα.

Οι θρησκείες δεν αλλάζουν. Όπως και οι ομάδες. Πάντα οι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ θα είναι στην πρώτη γραμμή. Ό,τι κι αν γίνει. Στη μάχη των μπίζνες και του χρήματος υπάρχουν αλλαγές. Και ανατροπές. Και πάντα καινούργιοι παίκτες. Είπαμε. Δεν υπάρχουν φραγμοί. Ο Μελισσανίδης, λέει, παρήγγειλε 37 κομμάτια. Όχι σουβλάκια, ούτε κοστούμια. Μιλάμε για δεξαμενόπλοια, 37, ε; Φοβερά πράγματα. Μέχρι το 1990 ο Δημητράκης είχε μια σχολή οδηγών και σήμερα είναι ένα θηρίο που δεν παίζεται και σαρώνει ό,τι βρίσκει μπροστά του μέχρι να μπει κι αυτός στη λίστα του περιοδικού Forbes. Αναμενόμενο.

Πόλεμος. Αυτό είναι ο κόσμος του χρήματος. Ένας προσωπικός πόλεμος. Είναι μαλάκας ο μεγιστάνας να βάλει στο σημάδι τον άλλον, τον αντίπαλο, τον εχθρό. Στα τέτοια σου τι κάνει ο άλλος. Είπαμε. Ο πόλεμος είναι ΙΧ. Για πάρτη σου. Με τον εαυτό σου πολεμάς. Από σένα εξαρτάται κατά πόσο σκοράρεις.

Στους πρώτους χίλιους πλουσιώτερους της λίστας σήμερα οι 226 είναι νεοεισερχόμενοι. Φοβερά πράγματα. Κάποιοι που δεν ήταν σούπερ χαρτωμένοι και έγιναν. Είπαμε. Η γη κινείται. Μέχρι το 1994 δεν υπήρχε Ρώσος δισεκατομμυριούχος. Σήμερα; Είναι 35 Ρώσοι, 28 Κινέζοι, 19 Ινδοί. Μέχρι και δυο Αφρικανοί έσκασαν μύτη. Αμ, το άλλο; Από τους συνολικά 1.125 ανθρώπους που έχουν περιουσία μεγαλύτερη από ένα δισεκατομμύριο δολάρια οι 50 είναι κάτω των 40 χρόνων. Το άλλο, στο κλαμπ των δισεκατομμυριούχων οι 83 είναι γυναίκες. Να γράψω και ένα ακόμα στοιχείο κραυγαλέο για το ότι στις μπίζνες όλα είναι μέσα και ουδείς έχει εξασφαλισμένο το πρωτάθλημα. Το 2006 οι δέκα στο top 20 των δισεκατομμυριούχων ήταν Αμερικάνοι, ενώ σήμερα στην πρώτη εικοσάδα υπάρχουν μόνον τέσσερις από τις ΗΠΑ.

Μαλάκες! Η γη κινείται. Μαλάκες! Έχετε φάει στην μάπα τη σκουριά των αιώνων και γι’ αυτό ούτε το πιο απλό δεν μπορείτε να δείτε. Ότι μόνη της η γη κινείται. Κανένας πονηρός δεν την κουλαντρίζει.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ Μάρτιο 2008

Διαβάστε ακόμα:

Ο ΦΑΛΛΟΣ ΤΗΣ ΦΑΛΑΤΣΙ