ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ, ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ

Σε τι υπερέχει το ζώο από τον άνθρωπο είναι το ερώτημα, κάθε άλλο παρά ρητορικόν, φιλολογικόν, ακαδημαϊκόν. Μιλάμε για τζόγο και τα λόγια δεν είναι του αέρα.

Επειδή τζόγος δεν σημαίνει μόνον παιχνίδι, αλλά και λεφτά. Κι όταν χάνεις λεφτά, δεν χάνεις μόνον χαρτιά, χρωματιστά και ζωγραφιστά.
Χάνω, λέει ο αποδυτηριάκιας, είναι ένα ύπουλο γεγονός που σε σκάβει ψυχολογικά, που σου αλλοτριώνει τον χαρακτήρα, τον ψυχισμό σου. Δεν είναι μόνον τα φράγκα που χάνεις, είναι ότι κτίζεται υπόγεια μέσα σου μια συνειδητή ή ασυνείδητη ηττοπάθεια.

Λέγαμε για τη διαφορά ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο. Το ζώο με το που βγαίνει από το σώμα της μάνας του κουβαλάει το φόβο του θανάτου, την απειλή του κινδύνου. Όλη του η ζωή είναι ένα διαρκές στοίχημα, μάλιστα πάνω στην κόψη του τσεκουριού για το φουκαριάρικο, όπου παίζεται ο πρόωρος θάνατος του.

Αρχίζει το τσιγάρο εντελώς ανύποπτα ο άκαπνος, μακριά από κάθε σκέψη ότι μπαίνει σε λαβύρινθο χωρίς έξοδο. Το ίδιο και ο τζογαδόρος. Εύκολα μπαίνεις, δύσκολα βγαίνεις. Ξέρω ανθρώπους που ορκίστηκαν, που πέταξαν τα πακέτα από το παράθυρο, ότι δεν θα ξαναβάλουν τσιγάρο στο στόμα. Δύσκολο. Είναι υπεράνω της προσωπικής επιθυμίας απόφαση. Μιλάει το αίμα, που θέλει τις δόσεις του σε καπνό.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον τζόγο. Στην εθιστική του δυναμική θεμελιώνεται το παγκόσμιο καθεστώς των λεγομένων τυχερών παιχνιδιών. Θυμάμαι πριν από 15 χρόνια ένας 52χρονος μανιώδης χαρτοπαίκτης στο Χονγκ Κονγκ, στην απελπισία του να καταπολεμήσει το αλκοολίκι του, έκοψε δυο δάκτυλα του αριστερού χεριού. Για να αυτοτιμωρηθεί, λίγο μετά τη χασούρα 25.000 δολαρίων σε μια μόνο παρτίδα.

Έγινε προσπάθεια μετά να του κολλήσουν τα δυο κομμένα δάκτυλα, το δείκτη και το μεσαίο. Αν το κατάφερναν οι γιατροί το πιθανότερο είναι ότι ο έτσι θα ξανακαθόταν σε καρέ.

Διαβάστε ακόμα:

ΕΤΣΙ ΤΣΑΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ