ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΕΞΕΔΡΑ, ΟΧΙ ΑΓΩΝΑ

Το φαγητό στρώνεται στο τραπέζι μετά τη λήξη του αγώνα, όταν είναι σπουδαίος, όταν είναι τελικός Ευρώπης, όπως αυτός ανάμεσα στην Τσέλσυ και την Μπενφίκα. Πες γιατί το ματς δεν έλεγε τίποτα, πες γιατί το δείπνο της παρέας μας ήταν εκλεκτόν, γύρω στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου είπαμε να ξεκινήσουμε το φαγητό, και να γυρίσουμε την πλάτη στην τηλεόραση.

Αυτά γίνονται μόνο στο ποδόσφαιρο. Μία Τσέλσυ, σαφέστατα καλύτερη ομάδα, να μην καταφέρει να κάνει τη διαφορά για μιάμισυ ώρα και η Μπενφίκα, που δεν της άξιζε η ήττα, να χάσει με γκολ στις τελευταίες στιγμές του παιχνιδιού.

Πονηρός ο σκηνοθέτης, δεν έπαιξαν στον τελικό του γιουρόπα μόνον οι παίκτες, και ο director σκοράρησε με αρκετά πλάνα από την εξέδρα. Αμέσως μπήκε στο πνεύμα ο καλλιτέχνης, ότι ο τελικός ήταν κάτω του αναμενόμενου και έριχνε τις κάμερες στον κόσμο να ψαρέψει συναίσθημα.

Τελικά, δεν είδαμε ποδοσφαιρικό αγώνα και είδαμε μελό σκηνές που έγραψαν, μέχρι που λυπηθήκαμε την πορτογαλική ομάδα, τον κόσμο της.

Άτιμο πράμα το ποδόσφαιρο. Ενενήντα λεπτά στο τρέξιμο, με τη ψυχή στο στόμα η Μπένφικα, άλλοτε να τρέχει να προλάβει στην άμυνα, άλλοτε να κυνηγάει το γκολ, κι όταν όλα είχαν αποφασιστεί με τη σύμφωνη γνώμη των αστεριών στον ουρανό του Άμστερνταμ, ότι η δουλειά θα πάει στην παράταση, μίλησε πάλι η κατάρα του Μπέλα Γκούντμαν.

Διαβάστε ακόμα:

Ο πεθαμένος δάσκαλος του Μουρίνιο