ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ;

Αρχίζει σήμερα το ευρωμπάσκετ. Κι εγώ σκέπτομαι τον Άρη με τις τρεις ήττες στο πρωτάθλημα. Τι σχέση έχει το μπάσκετ της Ευρώπης με την ποδοσφαιρική δυστυχία των κιτρινόμαυρων; Πως δεν έχει. Για όποιον γνωρίζει Ιστορία έχει και παραέχει.

Κάποια στιγμή τα σκουλήκια φαντάστηκαν ότι αποτελούν αυτοκρατορία. Ότι είναι η Αυτοκρατορία του Άρεως. Λόγω μπάσκετ ξέφυγε η οπαδική τους ψυχούλα. Βρέθηκε στους ουρανούς. Τόσο υψηλά.

Εκείνη η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη με τους Γκάλη και Γιαννάκη την λάτρεψαν όλοι. Οπαδοί κι άλλων ομάδων. Ιδιαιτέρα η πιτσιρικαρία από κάθε γωνιά της Ελλαδος.
       
Το «μικρόβιο» της Αυτοκρατορίας φώληασε στα αρειανά. Και τους τρώει τα σωθικά. Η επίδραση του είναι αλλοπρόσαλη. Δεν τους αφήνει να βλέπουν με ψυχραιμία την πραγματικότητα. Κακό αυτό.
    
Θεός έγινε ο Άρης στο μπάσκετ. Αδιάφορο ότι δεν πήραν ούτε ένα κατσαρόλι ευρωπαϊκό. Τους ξεπέρασαν οι κωλοαθηναίοι. Έξι μέτρησε ο πράσινος, τρία ο κόκκινος.

Στο ποδόσφαιρο ο αυτοκρατορικός Άρης πήρε ένα κυπελλάκι πριν 43 χρόνια. Η αθεράπευτη κατάθλιψη. Ακόμα και η Καστοριά, που δεν βρίσκεται στο χάρτη, έχει κύπελλο. Και από δυο Πανιώνιος, Λάρισα.

Με δυο υποβιβασμούς στην καβάτζα προβλέπεται μαύρη χρονιά για τον Άρη. Μηδέν πόντοι στα τρία πρώτα. Κτυπάνε την πόρτα προπονητών γάμα εθνικής και τους λένε «Όχι».
      
Δεν θα ήθελα τούτη την εποχή να ήμουν αρειανός. Μιλάμε για πολύ κόσμο, και σε αποδιοργάνωση ψυχολογική. Οι δονήσεις από το κομπρεσέρ τους δαιμονίζουν.

Διαβάστε ακόμα:

Καθήστε στην άκρη όλοι οι Αρειανοί