ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΜΙΤΣΕΛ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Ο αποδυτηριάκιας είναι για προχωρημένους. Σε καμμία περίπτωση για αναλφάβητους. Πολύ περισσότερο γι’αυτούς που αρνούνται να μάθουν. Έστω να ακούσουν χωρίς να κλωτσάνε. Λοιπόν.
 
Τσάμπιονς ληγκ σημαίνει μπίζνες. Πρώτα απ’όλα, πάνω απ’όλα μπίζνες. Κι εμένα, τον θεατή, τον τηλεθεατή μού γουστάρει το έργο να παίζει επαγγελματικά. Επιχειρηματικά.
 
Αυτά, βέβαια, είναι αστροφυσική για τα ζόμπυ της οπαδοκρατίας. Ότι εγώ, ο τηλεθεατής δεν μπορώ να κερδίσω καλύτερο θέαμα, καλύτερο ποδόσφαιρο, αν οι ΠΑΕ δεν παίζουν επιχειρηματικά. Πρώτα να ενδιαφέρονται για την κερδοφορία τους.
 
Στην Ελλάδα η τύφλα που κυκλοφορεί είναι η προεδράρα να βάζει λεφτά στην ομαδάρα. Γραφικό. Και η προεδράρα να απολογείται στους τρόμπες ότι εγώ βάζω τα λεφτά μου.
 
Μπίζνες σημαίνει ότι ο προπονητής σκέπτεται εμπορικά. Κατ’εντολήν του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Παράγουμε προϊόν και το πουλάμε. Και το προϊόν λέγεται ποδόσφαιρο, δεν είναι κοκαϊνη, κάτι που να μαστουρώνει.
 
Τσάμπιονς ληγκ είναι η Διεθνής Έκθεση στην οποίαν παρουσιάζει κάθε ποδοσφαιρική εταιρεία το προϊόν της. Ο Μίτσελ τι μας παρουσίασε κόντρα στην Παρί Σαιν Ζερμαίν; Φοβερά πράγματα. Μία λιμουζίνα που ήταν όλα τα λεφτά στο πρώτο ημίχρονο. Και στο δεύτερο;
 
Δεν έχει ξαναγίνει. Έτρεχε η αμαξάρα και κάθε πέντε λεπτά έφευγε από επάνω της πότε μία πόρτα, μία ρόδα, η οροφή, ο προφυλακτήρας. Φοβερό. Όταν τελείωσε η κούρσα των 90 λεπτών η λιμουζίνα ήταν σκέτη σακαράκα.
 
Τι να πει ο Μίτσελ στον Μαρινάκη; Αυτό που λένε εκείνοι οι τύποι που έτρεξαν να κρατήσουν τους αερόσακους της αμαξάρας: «Είμασταν πολύ καλοί στο ημίχρονο…». Καλά κρασά.

Διαβάστε ακόμα:

Σε μνημόνιο ο Ολυμπιακός όπως η Ελλάδα