Ο ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΡΑΙΑΝ ΓΚΙΓΚΣ

Είναι αυτό που λέμε είδωλο. Καθόλου οργισμένο. Αιρετικό; Σε καμμία περίπτωση. Σπάνιο; Σίγουρα. Ο Ράιαν Γκιγκς βαδίζει σε όλη την καριέρα του by the book που λένε και στο χωριό μου. Καλή ζωή, πολύ προπόνηση, πειθαρχία, μέσα και κάτω από την ομάδα. Μια ομάδα. Την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Πέρασαν 4 μήνες από τότε που έγινε 40 χρονών. Δυο μέρες μετά την τελευταία καλή εμφάνιση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην οποία και τότε είχε παίξει καθοριστικό ρόλο. Νίκη με 5-0 επί της Λεβερκούζεν και εμφάνιση μυαλωμένου έφηβου από τον Γκίγκσυ. Παίκτης της Λεβερκούζεν ρώταγε τότε τον Ρούνυ: "Μα καλά, πόσο χρονών είναι;".

Ο ίδιος ο παιχταράς μετά τον ηγετικό ρόλο απέναντι στον Ολυμπιακό έχει περίοπτη θέση στα οπισθόφυλλα των βρετανικών ταμπλόυντ. Θυμάμαι τη δήλωσή του στα τελευταία γενέθλιά του: «Δεν ξέρω πώς με βλέπουν οι νέοι. Εγώ, πάντως, όταν ήμουν 17 κι έβλεπα κάποιον στα 31 μού φαινόταν αρχαίος».

Στην πιο απολαυστική συνέντευξη από το χθεσινό ματς ένας πιτσιρικάς με το μαρκούτσι του δημοσιογράφου μπροστά του έκανε ανάλυση και είπε: «Ο Γκιγκς έπαιξε 90 λεπτά! Νομίζω ότι θα κάνει τρεις ημέρες να περπατήσει».

Ο στρατιώτης Ράιαν συνεχίζει και δεν σκοπεύει να σταματήσει εκτός κι αν τον σταματήσουν. Δεν μας έχει μαγέψει όπως ο Πελέ. Δεν μας έχει ιντριγκάρει όπως ο Μαραντόνα. Δεν είναι λαμπερός σαν τον Μέσι ή, τον Κριστιάνο, όμως είναι πάντα εκεί. Η σταθερή αξία, που λέμε. Το μπλου τσιπ. Σε αυτό που επενδύεις όταν όλα τα αλλα καταρρέουν.

Διαβάστε ακόμα:

Απατεώνες όσο τους παίρνει οι προπονητές