Ο ΣΟΥΜΑΧΕΡ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΥ

Σκέπτομαι αν είχε συνταχθεί νεκρολογία για τον Μίκαελ Σουμάχερ πριν από το ατύχημά του. Ναι, στα χρόνια μας συμβαίνει κι αυτό. Γιατί, δηλαδή, όχι πριν, αλλά μετά το μοιραίο να γράφονται, ανάλογα ποιος είναι ο νεκρός, λίγες ή, πολλές αράδες. Για τη ζωή του, τη δράση του, την προσφορά του.

Το 1980 ο Παναγιώτης Λαμπρίας ανέλαβε την επανέκδοση της Μεσημβρινής. Στην πρώτη σύσκεψη συντακτών, ανάμεσα σ’ άλλα, είπε και το εξής: «Ο καθένας στον τομέα του να έχει έτοιμο το βιογραφικό γι’ αυτούς που αναμένεται να πεθάνουν. Όχι την τελευταία στιγμή να γράφεται ένα ξερό σημείωμα και να ‘ναι το ίδιο σ’ όλες τις εφημερίδες».

Από το 1995 ένας Άγγλος δημοσιογράφος αναδείχθηκε σε μαίτρ του είδους. Είχε την ευθύνη στο BBC της δημοσίευσης της νεκρολογίας για κάθε επώνυμο. Πέθανε ο τάδε; Έβγαζε έτοιμη από το αρχείο του τη νεκρολογία την οποία είχε δουλέψει ένα μήνα, ένα χρόνο πριν τεζάρει ο άλλος.

Κάποια στιγμή ο Μπόμπυ Σόντυ (φωτό), περί αυτού πρόκειται, ο νεκρολόγος, όπως λέμε ουρολόγος, εντερολόγος, σκέφθηκε να συντάσσει τις νεκρολογίες και για άτομα που δεν είναι βαρειά άρρωστα όπως π.χ. ο Ούγκο Τσάβες ή, σε βαθειά γεράματα, όπως η βασιλομήτωρ της Αγγλίας που τα κακάρωσε στα 101 της.

Διαβάστε ακόμα:

Τι άλλο να περιμένει ένας θνητός