Η ΒΑΡΕΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 4 ΣΗΜΑΙΑΚΙΑ

Όταν μπαίνει στο γήπεδο της Μπαρτσελώνα είναι σα να περπατάει στην αυλή του σπιτιού του. Είναι ο χώρος του, η επικράτειά του. Αν ήταν λεοπάρδαλη θα πήγαινε πρώτα στις τέσσερις γωνίες, μέχρι τα τέσσερα σημαιάκια του κόρνερ για να κατουρήσει το “μήνυμα” του ζώου της ζούγκλας σε κάθε εχθρό. Μέχρι εδώ είναι η δική μου περιοχή, αν την περάσει άλλος θα τον ξεσκίσω.

Κάρλες Πουγιόλ. Δεν χρειάζεται να κατεβάσει παντελονάκι για να δροσίσει τα σημαιάκια του κόρνερ. Αρκεί η βαρειά ματιά του μέχρι τις άκρες του αγωνιστικού χώρου. Αυτό είναι το σπίτι μου, η έδρα μου, η περιοχή εδάφους της ίδιας μου της ζωής.

Μπαρουτοκαπνισμένος 18 χρόνια με την Μπαρτσελώνα, δηλαδή και ήλθε η ώρα της αποχώρησης και κτυπημένος από τους τραυματισμούς. Δεν λέει τίποτα ότι έχει δύο χρόνια ακόμα συμβόλαιο. Λέει ότι είναι έντιμος, η λέξη είναι ελληνική και τα λέει όλα.

Έντιμος. Εν τιμή. Εν, όχι Εκ τιμής. Εν, εντός σου είναι η τιμή. Μέσα σου την έχεις, εσύ την αισθάνεσαι, προσωπική σου υπόθεση είναι. Εν τιμή, με τιμή, όχι δίχως τιμή.

Η ηλικία των 36 χρόνων και η φθορά στα γόνατα δεν επιτρέπουν άλλο να σταθεί στις υψηλές απαιτήσεις της Μπαρτσελώνα. Η απόφαση ήταν διαδικαστική, απολύτως δική του και ελήφθη εν αρμονία.

Είχε πει: «Αισθάνομαι μαθητής που δεν είναι τόσο έξυπνος, που όμως διάβαζε σαν τρελλός στις εξετάσεις». Ευκαιρία του αποδυτηριάκια να σχολιάσει: Οι πολύ έξυπνοι δεν γίνονται άριστοι μαθητές.

Διαβάστε ακόμα:

Πουγιόλ, ο Σπαρτιάτης της Μπάρτσα