ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Μικρά παιδιά που ξαφνικά έχουν γίνει το επίκεντρο του κόσμου. Των πελατών, των χορηγών, των πολυεθνικών συλλόγων, όλων των επαγγελματιών που εμπλέκονται στη βιομηχανία της μπάλλας. Ναι, βιομηχανία. Μέσα στις δυο - τρεις μεγαλύτερες παγκοσμίως.

Ο Νεϋμάρ, αμούστακος ακόμα, τα έχει καταφέρει περίφημα μέχρι στιγμής, όμως το παιχνίδι έχει χοντρύνει πολύ. Είδα το κλάμα του στον εθνικό ύμνο της Βραζιλίας, που συνέχισαν να τραγουδούν α καπέλα οι παίκτες και το κοινό, όταν η μουσική υπόκρουση είχε σταματήσει.

Ολο το συναισθηματικό βάρος που κουβαλάει ο νεαρός, βγήκε εκείνη τη στιγμή. Ξεγυμνώθηκε σαν άνθρωπος. Σαν ένα παιδί που θα ήθελε να εξαφανιστεί στην αγκαλιά αγαπημένου προσώπου. Μακριά από τα βλέμματα του παγκόσμιου κοινού. Αυτών που δεν θα διστάσουν να χαρακτηρίσουν το συγκεκριμένο κλάμα, ακόμα ένα επικοινωνιακό τρικ.

Εκεί έχει πάει το πράμα. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο, μπορεί αυτός ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής να απολαύσει τη συμμετοχή του σε ένα τέτοιο τουρνουά. Εχει ένα μάτσο υποχρεώσεις, καταγεγραμμένες σε συμβόλαια και στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Παίρνει ένα σκασμό λεφτά το τσογλάνι, θα πει ο άλλος. Εγώ, λέω, πράγματι αυτό συμβαίνει, όμως η φύση φωνάζει ότι πρόκειται για μικρό παιδί. Ποιος την ακούει;

Διαβάστε ακόμα:

Το σομπρέρο και ο Τούρκος που δεν έγινε Ιάπωνας