ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ηλπιζα να κάνει την έκπληξη η Αλγερία. Δεν αντιπαθώ τους Γερμανούς, όχι αυτό, για άλλο λόγο. Θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον να προκύψει ένας προημιτελικός Γαλλίας - Αλγερίας.

Κάποια στιγμή είχε πέσει στα χέρια μου ένα κείμενο από αραβικό μέσο που περιέγραφε πώς φτιάχτηκε η εθνική ομάδα της Αλγερίας. Στο μεταφέρω συνοπτικά. Το 1958 λίγους μήνες πριν το μουντιάλ της Σουηδίας, δυο παίκτες της γαλλικής εθνικής ομάδας, την κοπάνησαν. Πέρασαν στην Ιταλία κι από εκεί στην Τύνιδα. Είχαν δώσει ραντεβού με μερικούς άλλους ποδοσφαιριστές και σε συνέντευξη τύπου γνωστοποίησαν ότι αποφάσισαν από εκείνη τη μέρα να ιδρύσουν την εθνική ομάδα της γενέτειράς τους, της Αλγερίας.

Οι άνθρωποι αυτοί ξεκίνησαν να δίνουν μια σειρά αγώνων. Ανεπίσημων, καθώς η ΦΙΦΑ δεν τους αναγνώρισε μέχρι το 1964, μαζεύοντας πολύ κόσμο όπου αγωνίζονταν. Εγιναν σύμβολα στον αγώνα της Αλγερίας κατά της αποικιοκρατίας και υπέρ της Ανεξαρτησίας που τελικά επετεύχθη για τους Αλγερινούς στις 5 Ιουλίου του 1962.

Σχεδόν μια 50ετία μετά η εθνική Αλγερίας που έκανε την υπέρβασή της σε αυτό το μουντιάλ απαρτίζεται κατά τα δύο τρίτα από παίκτες που έχουν γεννηθεί στη Γαλλία, ενώ το ένα τρίτο της ομάδας έχει συμμετοχή στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας του Ωλάντ πριν επιλέξουν οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές την εθνική ομάδα της καταγωγής τους. Η Ιστορία δεν έχει καταγράψει ποτέ αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Αλγερίας. Χάθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε ένα διαφορετικό στόρυ, με έντονο πολιτικό και όχι στοιχείο, σ’ αυτό το μουντιάλ που μέχρι τώρα κοντεύουμε να τα δούμε όλα.

Διαβάστε ακόμα:

Κάμπελ, ένα μαύρο διαμάντι