ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Για μερικούς, μάλλον για πολλούς είναι σίγουρα ανώτερα μαθηματικά, ίσως και πυρηνική φυσική, η κουβέντα του αποδυτηριάκια για την εθνική ομάδα. Ότι στόχος της, λέω εγώ, δεν είναι να προκριθεί στο Ευρώ, ούτε στο μουντιάλ. Αλλά; Να αλλάξει μυαλό!!! Να αρχίσει να παίζει σαν ίσος προς ίσον, τουλάχιστον με ισοδύναμους και κατώτερους αντιπάλους.

Ναι, κυρίες και κύριοι, η εθνική ομάδα ΔΕΝ το ξέρει αυτό. Που να το μάθει; Να μετατρέπεται π.χ. σε Γερμανία και Ισπανία όταν αντιμετωπίζει σκαρταδούρες π.χ., Ρουμανίες κι άλλα λιμά της Ευρώπης.

Πήρε Ευρώ 2004 η εθνική ομάδα. Πήγε Ευρώ 2008 και 2012. Και μουντιάλ 2010 και 2014. Και τι έγινε; Ναι, ρε, σε ρωτάω τι έγινε. Αυτό που αξίζει να είχε γίνει ήταν να μάθει η Ελλάδα να παίζει μπάλλα. Δηλαδή; Αυτό που σου λέω. Να παίζει μπάλλα. Να φτιάχνει φάσεις, να πιέζει τον ισόκιλο ή, με μικρότερα κυβικά αντίπαλο με τέτοιο τρόπο ώστε και να ικανοποιεί την εξέδρα και να παράγει αποτέλεσμα.

Με την Ρουμανία σε παιχνίδι που δεν βλεπόταν, εντελώς αδιάφορο στο πρώτο ημιχρόνιο, η εθνική δεν έκανε ούτε σουτ της προκοπής. Τι να την κάνω την υπεροχή εδαφική, αέρος, ανέμου. Εγώ θέλω ομάδα τυφώνα, ανεμοστρόβιλο. Αυτό λείπει από την ομάδα. Το μπαλαδόρικο ποδόσφαιρο, με οργάνωση, με σχεδιασμό, με ρυθμό, με φαντασία. Όχι έχουμε την μπάλλα και την κυκλοφορούμε άνετα στο μισό γήπεδο και στο άλλο μισό δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε.

Διαβάστε ακόμα:

Το κόμπλεξ του κατώτερου κουβαλάει ακόμα η Εθνική