ΗΤΑΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ, ΕΓΙΝΕ ΣΕΡ

Μου αρέσει ένας ποδοσφαιριστής να αρχίσει και να τελειώσει τη ζωή του στα γήπεδα σε μια ομάδα. Δεν είναι ρομαντισμός. Είναι και ρομαντισμός, έστω. Έχει, όμως, και την “πρακτική” του διάσταση το πράμα. Να το πω αλλοιώς.

Είμαι υπέρ των σχέσεων. Να δένεται κάποιος με την πατρίδα, με την ομάδα του, με το καφενείο του, με την γυναίκα του, μ' έναν φίλο, μ' ένα σκύλο. Ακόμα και μ' ένα δένδρο, μ' ένα ποτάμι. Λέμε.

Να μην είμαστε μόνοι μας. Να αξίζει, όμως, να δοθούμε σε μία σχέση. Και τότε το όφελος είναι και πνευματικό, και συναισθηματικό, αλλά και χειροπιαστό, πρακτικό που λέμε. Δεν κερδίζει λιγώτερα ένας παίκτης αν ταυτιστεί με μία ομάδα, εκείνη την ομάδα που έχει την παιδεία να αναγνωρίσει και να επιβραβεύσει τον δικό της άνθρωπό. Όπως, από την άλλη, μία ομάδα παρουσιάζει μία άλλη εικόνα, με την έννοια του αληθινού κλαμπ, όταν καλύπτει τις όποιες φιλοδοξίες ενός ποδοσφαιριστή.

Οι σκέψεις αυτές με αφορμή τη γέννηση σα σήμερα του Μπόμπυ Τσάρλτον, 11 Οκτωβρίου, το 1937, που εδώ και 21 χρόνια χρίστηκε ιππότης. Ο σερ, λοιπόν, Ρόμπερτ Μπόμπυ Τσάρλτον από το 1956 πρωτοεμφανίστηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και σ' αυτήν κρέμασε τα παπούτσια του.

Ήταν ο αρχηγός των μπέμπυδων όταν η Μάντσεστερ έγινε το 1968 η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών, με δύο δικά γκολ στον τελικό. Ο Ράιαν Γκιγκ, αφαίρεσε από τον σερ τον “τίτλο” του πρώτου σκόρερ της Μάντσεστερ και του ποδοσφαιριστή με τις περισσότερες συμμετοχές.

ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ Αγγλίας έπαιζαν μαζί ο επιθετικός Μπόμπυ και ο αδελφός του Τζάκυ Τσάρλτον, σέντερ-μπακ της Ληντς.

Διαβάστε ακόμα:

Ο θρυλικός «Μητσάρας»