Η ΤΥΦΛΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Δεν έχω μία. Βγαίνει δικαστική απόφαση να πληρώνω διατροφή στην πρώην σύζυγό μου 1.150 ευρώ. Πλάκα μου κάνει ο δικαστής. Είπαμε. Δεν έχω μία στο παντελόνι. Ούτε έσοδα, τίποτα. Πώς να ξηγιέμαι κάθε μήνα μια χιλιαρού.

Έχω κατάστημα με τρεις πωλήτριες. Βάραγα μύγες. Απέλυσα τα κορίτσια, τα αποζημίωσα, όμως μία απ' αυτές με πήγε στο δικαστήριο. Και η απόφαση είναι ότι και την καταφεύγουσα στη δικαιοσύνη και τις άλλες δύο πωλήτριες να τις επαναπροσλάβω με σύμβαση αορίστου διαρκείας. Τρελλός παπάς τον διάβασε τον δικαστή, γαμώ τα πεθαμένα του.

Έληξε το συμβόλαιό του με την Μάιντς ένας ποδοσφαιριστής και ο δικός σου ζήτησε να παραμείνει στην ομάδα από την... δικαιοσύνη. Φοβερά πράγματα. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η Μάιντς είναι υποχρεωμένη να κρατήσει τον ποδοσφαιριστή με σύμβαση αορίστου διάρκειας. Διότι είναι εργαζόμενος. Διότι δεν μπορεί να βρει δουλειά στα 36 του χρόνια.

Σύμφωνοι. Ο ποδοσφαιριστής είναι εργαζόμενος. Και η Μάιντς, η πρώην ομάδα του, τι είναι, όχι βέβαια φιλανθρωπικό ίδρυμα. Να τον κρατήσει τον παίκτη που δεν τον χρειάζεται, που δεν τον θέλει με ποια λογική; Κι αν η κάθε ομάδα υποχρεώνεται να πληρώνει με σύμβαση μέχρι του αγίου που δεν υπάρχει στο καλεντάρι τους παίκτες που λήγουν τα συμβόλαιά τους, κάποια στιγμή κάθε ΠΑΕ θα έχει 216, 347, 804, δεν ξέρω πόσους ηλικιωμένους ποδοσφαιριστές πρώην.

Η δικαιοσύνη είναι γκαβή. Φτιάξτε, θα σου πει, πρωταθλήματα βετεράνων. Τι λες, βρε αρχιμαλάκα δικαστή. Ποιος θα πληρώνει εισιτήριο να δει τον Βραδυποριακό και τον Ταλαιπωριακό.

Διαβάστε ακόμα:

Επρεπε ή δεν έπρεπε να μας τα δείξει ο Ράμος