ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΟΝΤΟΝΗ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΠΡΕΦΑ!

Γράφει ο Στήβεν Αβραμίδης

Περίμενες σοβαρό έργο από τον Κοντονή; Γιατί να το περίμενες; Επειδή τον ψήφισες; Ή μήπως επειδή ο κομματάρχης τον έκανε υπουργό; Σε παρακαλώ τώρα. Τι είναι δηλαδή ο Κοντονής; Κάποιος βγαλμένος από τον χώρο του ποδοσφαίρου, που τον ξέρει απ” έξω κι ανακατωτά ή κάποιος που αύριο θα τον ψάχνουμε όπως ψάχνουμε κι όλους τους γραφικούς προηγούμενους του, προκάτοχους της θέσης του;

Βγήκε λοιπόν ο τύπος, έκανε τις συναντήσεις του, τράβηξε και μια αναβολή στα επαγγελματικά παιχνίδια, την ώρα που δεν είχε πάρει πρέφα οτι έπεφτε το ξύλο της αρκούδας στις μικρότερες κατηγορίες, πέρασε κι από το μπάσκετ με την απόσυρση της φανέλας του Αμερικάνου – άλλη ξευτίλα αυτή με την διαφήμιση της Fila – κι έφερε το νομοσχέδιο για τον αθλητισμό. Που εδώ είναι και το θέμα μας.

Τι λέει το νομοσχέδιο; ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Διότι το νομοσχέδιο, αντί να μιλάει για τον αθλητισμό, μιλάει για την πάταξη της βίας. Άρα είναι σαφέστατα εκτός θέματος. Δεν είναι δουλειά του υπουργού να ασχολείται με την διοργάνωση των αγώνων, ούτε με τις πειθαρχικές ποινές μετά από επεισόδια ή με το τι θα γίνει με την καινούργια μόδα της Ουέφα και το ραντάρ της που πιάνει δήθεν χειραγωγημένα παιχνίδια. Αυτά είναι δουλειές άλλων.

Λάθος τον κατευθύνουν οι σύμβουλοι του, που του μιλάνε για Θάτσερ και πώς φτειάχτηκε το πρόβλημα στην Ινγκλετέρα. Κι επειδή το θέμα αυτό είναι παλιό, δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Όποιος θέλει ρίχνει μια ματιά στην περίφημη τότε έκθεση Taylor και την αλλαγή του κοινού που πέτυχε σαν παρουσία στα αγγλικά γήπεδα, με το περίφημο price them out. Όπως επίσης και με τα κριτήρια συμμετοχής των ομάδων στις εκεί διοργανώσεις. Μην λέμε κι άλλα.

Ο υπουργός, που είναι δικηγόρος κι άρα έχει μια στοιχειώδη μόρφωση, θα έπρεπε να νομοθετήσει αντιμετωπίζοντας τον ομαδικό αθλητισμό κάθε επιπέδου και αθλήματος, σαν κοινωνικό φαινόμενο. Ξεκινώντας από την κορυφή και φτάνοντας στον πάτο των κατηγοριών. Και πρώτα πρώτα με την στελέχωση των ομοσπονδιών. Βάλε ρε άνθρωπε άξιους ανθρώπους στα κεφάλια και φάε τα λαμόγια εν μία νυκτί. Βάλε μετά κριτίρια για τους ανθρώπους που επιτρέπεται να είναι ιδιοκτήτες των ομάδων και καθάρισες. Εδώ θα ψάξεις και λίγο τους αφανείς χρηματοδότες και τελειώσαμε. Και τέλος βάλε τους συνδέσμους των οργανωμένων υπό την εποπτεία των εταιρειών και την ευθύνη τους – ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ – και ψάξε γι” άλλα. Κι εδώ γυρνάει το νόμισμα.

Με την πρώτη ήττα του υπουργού, που ήθελε το νομοσχέδιο κατεπείγον, άρα με παράκαμψη των μορφωτικών επιτροπών και τα τοιαύτα, και με τραγική κατάληξη σε επί μέρους διαβούλευση, την επιστολή του Μαρινάκη πρός όλους τους βουλευτές για την επικείμενη καταστροφή του ποδοσφαίρου – ΝΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ ΤΩΡΑ ΚΙ ΟΧΙ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΜΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ – και την απόφαση των διαιτητών να σκούξουν επειδή κάποιοι συνάδελφοι τους κλήθηκαν από τον ανακριτή. Οπότε το νομοσχέδιο, πάει για ψήφιση περί τις αρχές του Ιουνίου, πασπαλισμένο και με τις απειλές της Ουέφα για ποδοσφαιρικό grexit και την αντίδραση του Κοντονή οτι θα πάει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Φέξε μου και γλύστρησα.
Οπότε, επανερχόμενοι στο νόμισμα που έχει κι άλλη όψη, βλέπουμε τον Κοντονή να θέλει να χτυπήσει ανεμόμυλους. Παρασυρμένος από μια κατάσταση, ίσως και λόγω ιδεολογίας, για κάποια εγκληματική οργάνωση και για κάποια ομοσπονδία, που έχει κάποιο αυτοδιοίκητο. Αυτή είναι η ουσία του νομοσχεδίου και τίποτε άλλο. Η βία πατάσσεται πανεύκολα, αρκεί να ενεργοποιήσεις τους τέσσερις χιλιάδες νόμους που υπάρχουν στην Ελλάδα, τις κάμερες και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια και θεωρώντας οτι η μάζωξη κάποιων στα γήπεδα είναι θέμα πολιτειακό και κοινωνικό και δεν έχει καμία σχέση με κάποια ΕΠΟ. Βάζοντας μάλιστα και λίγο ιδιώνυμο για ενήλικες, μια που τα περισσότερα γήπεδα είναι κρατικά, έχεις τελειώσει με την μπουγάδα.

Να πω την αμαρτία μου; Συμφωνώ με τον Κοντονή στο τέλος του νομοσχεδίου και διαφωνώ μέχρι να φτάσει εκεί. Όμως τα μαθηματικά που ξέρω, μου λένε οτι υπόθεση ψευδής ( και αληθής ) και ψευδές ( και αληθές ) συμπέρασμα αντίστοιχα, ανακηρύσσουν την πρόταση σωστή. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός, όσο κατανοητή είναι και η αντίδραση των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, που ασχολούνται με τα βήματα του συλλογισμού του νομοσχέδιου κι όχι με την ουσία. Φαινόμενο κοινότατο στην Ελλάδα, που όλοι δήθεν ψάχνουν την ανάπτυξη αλλά διοικούνται από τον συνδικαλισμό.

Ποιά η αντίδραση; Μα η επιστολή του Βαγγέλα, το νταντά της Ουέφα – ΠΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΨΗΦΙΣΗ αλλά ας την έχουμε την μαμά stand by – και η δήθεν συμπαράσταση των διαιτητών προς κατηγορούμενους συναδέλφους τους. Σαν να σου λένε οτι εμείς που είμαστε στην απ” έξω, ας κάνουμε κάτι να δείξουμε συμμόρφωση μπας και μας σκεφτούν. Σαν να μην θέλουν να καθαρίσουν τον χώρο τους από ύποπτους και πιθανούς ένοχους. Τέτοια μαλακία μιλάμε οτι τους δέρνει. Λογικό βέβαια βάσει μορφωτικού επιπέδου αλλά και μελλοντικής εξαργύρωσης του ξύλου που έχουν φάει σε μικρότερες κατηγορίες μέχρι την ανέλιξη τους στην πρώτη κατηγορία. Στην ουσία προκαταλαμβάνοντας και την δικαιοσύνη.

Που μακάρι να προχωρήσει σε ίδιες αποφάσεις όπως αυτή που πήρε για μέλος της, με την απαγόρευση ενασχόλησης του με το ποδόσφαιρο μέχρι να γίνει η δίκη. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΙΔΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ, ΑΠΟ ΤΟ 2012 ΚΑΙ ΜΕΤΑ, που εκεί είναι η ουσία. Διότι βαρέθηκα να ακούω για Μπέο, Ψωμιάδη και για Τσακογιάννη συνέχεια. ΑΛΛΟΥΣ ΨΑΧΝΟΥΜΕ. Όχι για να αλλάξουν οι πρωταγωνιστές, αλλά για την ουσία της έννοιας της καινούργιας κυβέρνησης, αλλά και για την ουσία ενός πιθανού ποδοσφαιρικού grexit. Που το γουστάρω τρελά, αφού θεωρώ οτι δεν θα χάσει και τίποτα η Ευρώπη αν δεν βλέπει ελληνικές ομάδες ή την εθνική μας ομάδα. Σιγά τα ωά. Χέστηκε η φοράδα στ” αλώνι με τους αιώνιους κομπάρσους.

Ο Κοντονής λοιπόν, θα έπρεπε να μην ρίξει το νόμισμα αλλά να πάει στοχευμένα. Κι εκεί είναι το λάθος του, που μπορεί να κάψει και τα καλά σημεία του νομοσχεδίου του. Και να κάνει κι αυτός την κωλοτούμπα, “όπως γίνεται με όλους τους συριζαίους που απλά βιάζονται κι ούτε τρύπα στο νερό δεν καταφέρνουν. Και πηγαίνοντας έτσι, εύκολα θα φτάναμε και στις εκλογές της ΕΠΟ το 2016, με ελληνικές ομάδες αποκλεισμένες, και με κανονική άποψη για τον ρόλο των ποδοσφαιρικών μας ομάδων στον παγκόσμιο χάρτη. Ενώ τώρα, πιθανόν να ξανααυπατηθούμε. Πράγμα που το θέλουν τα μικρά παιδιά ή οι οργανωμένοι των γηπέδων, αλλά όχι η ηλικία μου.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ σηκώθηκε στο blog του Στήβεν Αβραμίδη, το φως του φεγγαριού

Διαβάστε ακόμα:

Οταν είναι πούστηδες στην ψυχή