ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΙΟΥΒΕ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ο αποδυτηριάκιας ποντάρει πολύ στα αποδυτήρια. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και 35 χρόνια περίπου υπογράφω σαν «Αποδυτηριάκιας». Πρόκειται για θρησκεία. Μιλάμε σοβαρά. Πολύ σοβαρά. Το αποδυτήριο της ομάδας, της σοβαρής ομάδας, λειτουργεί όπως το ιερό της εκκλησίας. Μεταφέρει από χρόνο σε χρόνο, από τη μία φουρνιά παικτών στην άλλη, τις απόκρυφες δυνάμεις του κλαμπ.

Η κουβέντα με αφορμή τον τελικό απόψε του τσάμπιονς ληγκ, στον οποίο μετέχει και η Γιουβέντους. Και λέω ότι ο αποδυτηριάκιας ποντάρει στα αποδυτήρια. Στη μεταφυσική επιρροή που ασκεί στους παίκτες μιας ομάδας το αποδυτήριο.

Σήμερα η Γιουβέντους είναι Β' εθνική στην Ευρώπη. Όχι ομάδα βιτρίνας, όχι πρώτης γραμμής, όπως η Μπαρτσελώνα και η Μπάγερν, η Ρεάλ και η Τσέλσυ. Είναι Γιουβέντους, όμως. Κουβαλάει τα νάματα της Γιουβέντους. Της Μίλαν και της Ίντερ. Της ιταλικής ομάδας. Της ομάδας από τη χώρα εκείνη που άρχισε η καταστροφή του ποδοσφαίρου. Την Ιταλία του κατενάτσιο.

Πονηροί οι Ιταλοί στο γήπεδο. Γερά παιδιά και με καθαρή σκέψη, ακόμα και κάτω από πίεση, γέννησαν το «επιστημονικό», το «ορθολογικό» ποδόσφαιρο.

Είναι το αουτσάιντερ η Γιούβε στον τελικό. Το μέγα και μακράν αουτσάιντερ. Ασφαλώς. Και θα στεναχωρηθώ αν το πάρουν από την Μπαρτσελώνα. Κι αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα, όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Κι αν προκύψει τέτοιο αποτέλεσμα, νίκη της Γιουβέντους, είναι σίγουρο πως δεν θα οφείλεται στην ανωτερότητα της «κυρίας».

Διαβάστε ακόμα:

Ο Μπλάτερ και το τανκ του Σαντάμ Χουσεϊν