ΕΥΡΩ ΓΑΛΛΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Παρακολουθώ, όσο γίνεται, παιχνίδια του Ευρω από την Γαλλία. Ποδοσφαιρόφιλος είσαι, επαγγελματίας είσαι, όμως είναι αδύνατον να μπεις στην καθημερινότητα του έργου. Τρία ματς κάθε μέρα. Με τίποτα, δικέ μου.

«Βλέπεις», όμως! Δεν είναι σινεμά το γήπεδο, μη χάσεις μια σκηνή, ένα μαγικό πλάνο τη στιγμή που χρειαστεί να πας για κατούρημα. Τη μεγάλη φάση, εκείνη που έγραψε θα έχεις σε ρεπετισιόν την ευκαιρία στη διάρκεια της ημέρας να την απολαύσεις.

Ναι, «βλέπεις» Ευρω ακόμα κι αν δεν παρακολουθείς όλα τα ματς, ακόμα κι αν περιοριστείς σε κάποια πεντάλεπτα από το ένα και το άλλο παιχνίδι. Κι αν το συζητάς με κάποιον ειδικό, προπονητή, γυμναστή, παλιό ποδοσφαιριστή, φτιάχνεις μια πλήρη σχεδόν εικόνα.

Ο φίλαθλος, όσο «διαβασμένος» είναι, ο δημοσιογράφος όσες εμπειρίες κουβαλάει, δεν θα «δει» κι εκείνα που «πιάνει» η... κάμερα του ανθρώπου των γηπέδων. Συμπέρασμα;

Τους έχει βγει το μεδούλι κάποιων ποδοσφαιριστών πρώτης γραμμής. Εκείνων που «δουλεύουν» στα σκληρά πρωταθλήματα, Αγγλίας και Ισπανίας, Γερμανίας και Ιταλίας, Γαλλίας ακόμα. Προσπαθούν. Φανερό στις κόντρες, στα σπρηντ, στην αντοχή. Προσπαθούν περισσότερο απ' όσο θα περίμενε κανείς, αλλά είναι επόμενο να μην τους «βγαίνει».

Προσπαθούν διότι σκέπτονται να «κρατήσουν» τα πολύ καλά συμβόλαιά τους. Και για το γαμώτο τους, βέβαια. Τη φήμη τους. Το όνομά τους. Τι άλλο είναι αυτά τα τουρνουά, Ευρώ και μουντιάλ, παρά «Διεθνής Έκθεση προϊόντων». Όπως η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης η κάθε βιομηχανία βιτρινάρει τα αυτοκίνητά της, τα τρακτέρ, τα σκάφη, τα ψυγεία, τα όπλα, τα ρολόγια κ.λ.π.

Κι ένα τάγμα φιλόδοξων ποδοσφαιριστών με την επιθυμία να μπουν στις καλές αγορές. Στα πρωταθλήματα τα καλά, τα εμπορικά. Να κάνουν συμβόλαιο με ομάδα της αφρόκρεμας της Ευρώπης.

Διαβάστε ακόμα:

Είμαι με τη Ρωσία, είμαι Ρώσος, όχι Ελληνας