ΚΑΛΛΙΟ ΓΙΟΓΚΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...

Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας

Δεν είναι ο βρωμιάρης, όπως όλοι οι εξυπνάκηδες θέλουν να τον παρουσιάσουν, επειδη το παλληκάρι πιάνει την ιδρωτίλα από τη μασχάλη του και στη συνέχεια βάζει το χέρι στη μύτη. Ακόμα κι όταν κάποια στιγμή χοντραίνει το παιχνίδι ψαχουλεύοντας το εσώρουχό του. Οχι κύριε. Ο Γιόαχιμ Λεβ είναι σχολαστικός. Είναι ο κλασικός Γερμανός που θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στα πάντα. Οχι, θα αφήσουμε τσ' άλλους να μας πάρουνε τα σώβρακα.

Κι αν θέλεις το τελικό μου σχόλιο από την ενδελεχή μελέτη που έκανα για το άτομό του, είναι κυβερνητικός μέχρι κόκκαλο. Ο άνθρωπος της Μέρκελ. Αυτός που θα κάνει τη δουλειά όπως πρέπει. Οργανωμένα και χωρίς φανφάρες. Η καγκελάριος είχε ερωτευθεί τον Κλίνσμαν για τον νεο αέρα που έφερε στη γερασμένη το 2004 νασιοανλμάνσαφτ, όμως τον ψηφοφόρο της θα τον ακουμπούσε μόνο στον Λεβ. Ο Γιούργκι ασχολείτο με φενγκ σούι στα αποδυτήρια και αποδείχθηκε φευγάτος εις τας Ηνωμένας Πολιτείας, ενώ ο Γιόγκι έμεινε πιστός στο γερμανικό τρόπο ζωής. «Οι Γερμανοί θρηνούν και παραπονιούνται για διάφορα πράγματα. Δεν σκοπεύουν να θυσιάσουν κάτι από αυτά που έχουν για να πάνε στο επόμενο βήμα», έλεγε ο Κλίνσμαν και κάπου εκεί το πάθος της Μέρκελ γι' αυτόν έγινε απάθεια. Κάλλιο Γιόγκι και στο χέρι παρά Γιούργκι και καρτέρει.

Για να με καταλάβεις, ο ποδοσφαιρικός έρωτας της Μέρκελ όταν κοπελούδα χοροπήδαγε ανέμελη στα πλακόστρωτα του Τέπλιν, ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ. Το κορίτσι είχε ιδανικά, όμως όποια επανάσταση έκανε τότε, πνίγηκε στο αίμα. Η Κάσνερ, το κανονικό επώνυμο της οποίας ήταν Κάζμιερτσακ (ευκόλως θα έπαιζε δίπλα στον Ζμούντα για όσους ξέρουν από Πολωνία των 80s), έτρεχε ολοταχώς προς το Μέρκελ. Η μετάλλαξή της ξεκίνησε λίγα χρόνια μετά την πτώση του τείχους και ολοκληρώθηκε όταν αισθάνθηκε την ανάγκη να διαλέξει ως αγαπημένο της παίκτη τον Μίχαελ Μπάλακ, επειδή δεν έκρυβε την ανατολικογερμανική - σαξονική προφορά του. Ενα κριτήριο που ξέφευγε πολύ από τα παιδικά πρότυπά της. Αυτό εξηγεί πολλα για το ποια ήταν η Μέρκελ και ποια έγινε. Ομως, το θέμα μας δεν είναι η Μέρκελ. Μιλάγαμε για τον Γιόαχιμ Λεβ.

Μεσοεπιθετικός στα νιάτα του, που δεν έκανε τίποτα μακριά από την Φράιμπουργκ. Εκεί βολόδερνε και όποτε κατάφερνε να ξεμυτίσει, έτρωγε τη σφαλιάρα του και γύρναγε πίσω. Κάπως έτσι κύλησαν και τα πρώτα προπονητικά του χρόνια. Σε καμιά ομάδα δεν έμεινε περισσότερες από δυο σεζόν. Στις δε Καρλσρούη και Αδάνασπορ έκανε συνολικά μια νίκη σε 10 μήνες. Μιλάμε για μιζέρια.

Οταν η Γερμανία προσέλαβε τον Κλίσμαν για να την αναγεννήσει, η αναζήτηση βοηθού προπονητή αποδείχθηκε πολύπλοκη ιστορία. Αφού τοποθέτησε καμιά δεκαριά καθιστούς βούδες και μια ντουζίνα θυμιατά (το φενγκ σούι που λέγαμε) στο προπονητικό κέντρο της Γερμανίας, σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε τον Χόλγκερ Οσιεκ. Εναν ευφυέστατο τυχοδιώκτη που στα 55 του είχε ήδη γυρίσει το μισό κόσμο πουλώντας ποδοσφαιρικές γνώσεις και εισπράττοντας ντόλτσε βίτε. «Τρελάθηκες ρε Γιούργκι. Είδα κι έπαθα να ξεφύγω από τις αγκυλώσεις του Ντούισμπουργκ κι εσύ θες να ξαναγυρίσω. Φιλαράκι την κάνω για ανατολή». Ετσι προέκυψε η πρώτη άρνηση, με τον Οσιεκ να πηγαίνει πρώτα Ιαπωνία και μετά Αυστραλία, μέχρι που τον έφαγε λάχανο ο δικός μας, ο Αγγελος ο Ποστέκογλου. Μεγάλη ιστορία που μπορεί να στην πω κάποια άλλη μέρα.

Η επόμενη επαφή του Γιούργκεν Κλίνσμαν ήταν με τον Ραλφ Ράγκνιγκ. Εναν προπονητή που πήρε το Ανόβερο από τη δεύτερη κατηγορία, το ανέβασε στην Μπουντεσλίγκα και η Σάλκε παρανόησε για την πάρτη του. Την ίδια μέρα που τον κάλεσε στο τηλέφωνο ο Κλίνσι για τη θέση του βοηθού, οι μπλέ του έκαναν πρόταση για το Γκελζενκίρχεν. Ταυτοχρόνως και ολοσχερώς, σεισμός στο Ανόβερο. Ολες οι μαστοράτζες των επαγγελματικών αυτοκινήτων Volkswagen απεργούσαν για πρώτη φορά στη συνδικαλιστική ιστορία τους, για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο φυγής του.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο Κλίνσμαν έβαλε ένα ουίσκι τίγκα στα παγάκια και απλώθηκε στον γιαπωνέζικο -χωρίς πόδια και περιττές γιρλάντες- καναπέ του. Στην τελευταία γουλιά, το λιωμένο παγάκι πήγε να τον πνίξει. Πετάχτηκαν τα μάτια του στο πάτωμα και σε εκείνη ακριβώς την ξεχωριστή και επώδυνη στιγμή, θυμήθηκε... Θυμήθηκε τα πάντα. Ηταν το deja vu. Πήγε να ψοφήσει με τον ίδιο τρόπο, όταν ο μουλωχτός με το ντεμοντέ πουλόβερ συμμαθητής του στο σεμινάριο των προπονητών,  είπε το μεγάλο ανέκδοτο.

«Ένας επιχειρηματίας, αποφασίζει μια μέρα να διαπιστώσει πόσο έξυπνο είναι το στελεχιακό προσωπικό της επιχείρησης του. Έτσι καλεί με τη σειρά πρώτα το μηχανικό του.
Επιχ/τιας: - "Δε μου λες, πόσο κάνει 1+1;"
Μηχανικός: - "Τι ερώτηση είναι αυτή αφεντικό; Κάνει 2."
Φωνάζει το δικηγόρο του.
Επιχ/τίας: "Δε μου λέτε, πόσο κάνει 1+1;"
Δικηγόρος: "1+1 κάνει 2, εάν ο νόμος δεν ορίζει κάτι διαφορετικό."
Τέλος, φωνάζει και το λογιστή του.
Επιχ/τίας: "Δε μου λέτε, πόσο κάνει 1+1;"
Λογιστής: "Όσο θα θέλατε εσείς αφεντικό."

Ο Κλίνσμαν είχε κοντέψει να πνιγεί. Δεν είχε μετρήσει για πνευματώδη τον Λεβ. Τον έβαλε στο μπλοκάκι του. Ηταν ο καταλληλότερος να του δώσει λύση στο αδιέξοδο που είχε βρεθεί. Ναι, ο Λεβ. Μπορεί να είναι και ο μηχανικός και ο δικηγόρος και ο λογιστής από το ανέκδοτο.

Αυτή είναι η αλήθεια για την πρόσληψη του Γιόαχιμ Λεβ στη Γερμανία. Βεβαίως, το παλληκάρι αποδείχθηκε πιο Γερμανός κι από τον Σόιμπλε. Για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, όταν η ομάδα έφτασε στα πέναλτι με την Αργεντινή στα προημιτελικά του μουντιάλ του 2006, ο Λεβ είχε ήδη ενημερώσει με γραπτή λίστα εκείνον το σκερβελέ τερματζή τον Γιενς Λέμαν, ποιοι θα εκτελέσουν πέναλτι από τους αντιπάλους και πού θα στείλουν την μπάλα. Οχι από διαίσθηση, αλλά από μελέτη. Ασχετο το γεγονός ότι ο μαλάκας ο Πέκερμαν έβγαλε από το ματς τον παιχταρά Ρικέλμε για να βάλει τον μαστρο - Καμπιάσο. Εγκλημα, κύριε πρόεδρε... Μην ξεχάσω ότι στον πάγκο είχε και τον Μέσι. 19χρονο μεν, Μέσι δε.

Ετσι είναι. Ο Λεβ έκανε τη δουλειά και ο Κλίνσμαν πούλαγε πνεύμα: «Κανένας φούρναρης δεν μπορεί να στηριχθεί στο ψωμί που έβγαλε χθες. Ετσι και κανένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να βασίζεται στην τελευταία εμφάνισή του». Αυτές οι αναγωγές - συγκρίσεις ήταν πάντα διασκεδαστικές: «Πώς; Γιατί να πανηγυρίζω το γκολ που βάζω; Είναι η δουλειά μου να βάζω γκολ. Εχετε δει κανέναν ταχυδρόμο να πανηγυρίζει όταν σας παραδίδει το γράμμα;», έλεγε ο Μάριο Μπαλοτέλι, καλή του ώρα. Μην ξεφύγουμε, ώστε να καταλήξουμε.

Καταλήγω, λοιπόν. Ο Λεβ βρέθηκε στο κατάλληλο μέρος, υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Στη ζωή του είναι αφηρημένος και μάλλον χαμένος. Ομως, στη συγκεκριμένη δουλειά χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος κι ας σταματήσει αυτό το λαμόγιο ο Μπεκενμπάουερ να φωνάζει. Το λέω για να τον προλάβω. Ο Λεβ έχει το μεγάλο ρεκόρ των 6 συνεχόμενων συμμετοχών σε (τουλάχιστον) ημιτελικά μεγάλων διοργανώσεων. 

Δεν θα μπω στον πειρασμό να μιλήσω για την εβραϊκή καταγωγή του. Ούτε να σε ενημερώσω, γιατί είναι από το 1978 με την ίδια γυναίκα, ονόματι Ντανιέλα. Αυτά είναι προσωπικά δεδομένα που θα αποκαλυφθούν στην επόμενη γενιά. Εμείς ας αρκεστούμε στα αρχεία της Στάζι.

Διαβάστε ακόμα:

Μια βραδιά στο Χαφναρφιόρντουρ