ΚΥΡΙΕ ΣΑΝΤΟΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!

Σου λέω προσωπική ιστορία. Βραδυνή έξοδος δύο ζευγάρια. Εγώ, με την γυναίκα μου, ένας καλός μας φίλος με την καινούργια του γκόμενα. Δεν θα το πιστέψεις κι έχεις δίκαιο. Κι εγώ να μου το έλεγε άλλος, δεν θα το πίστευα.

Δεν μπορούσα να κυττάξω στο πρόσωπο την κυρία που συνόδευε ο φίλος μου και για πρώτη φορά την συναντούσα. Όπως στο λέω. Ήταν πολύ περισσότερο από άσχημη. Πώς να το πω! Δεν βλεπόταν το κορίτσι. Μου ερχόταν τάσεις εμετού, ένα πνίξιμο στο λαιμό, αν της έριχνα και μια κλεφτή ματιά. Το έκανα από περιέργεια, περισσότερο να δω με τα ίδια μου τα μάτια πόσο φρικιό είναι μια γυναίκα.

Μετά από μήνες, αφού χώρισε ο φίλος με την κακάσχημη, η κυρία μου τηλεφώνησε. Μου ζήτησε να βγούμε. Πώς, όμως, θα μπορούσα με γυναίκα που έκανα προσπάθεια μη της ρίξω ούτε βλέμμα. Άσχετο ότι ήμουν παντρεμένος.

Και επειδή με ήθελε η άσχημη, το τέρας της ασχήμιας, θα πήγαινα μαζί της; Ποτέ. Σας σκέπτομαι, είπε ο Σάντος, εσάς τους Έλληνες. Σας αγαπάω, σας έχω στην καρδιά μου. Και λοιπόν.

Δεν μου κάνει ο Σάντος. Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες ίδιοι. Υπάρχουμε κι εμείς που θέλουμε το ποδόσφαιρο ως ποδόσφαιρο. Όχι στο όνομα της νίκης να παίζουμε έτσι όπως θέλει ο Φερνάντο Σάντος.

Το ποδόσφαιρο είναι η απόλυτη έκφραση της ανόθευτης ελευθερίας. Δεν αρνούμαι την άμυνα. Ποτέ. Είναι ο μαλάκας εκείνος που παίζει επιθετικά και γράφει την άμυνα. Όχι, όμως, να δεχθώ ποδόσφαιρο αμυντικό για την άμυνα, μάλιστα με παίκτες σαν κι αυτούς που έχει στην εθνική Πορτογαλίας ο Σάντος. Που τους ευνουχίζει αγωνιστικά.

Όχι, κύριε Σάντος. Δεν μου κάνεις. Ακόμα και το κύπελλο να πάρεις στη Γαλλία, με τον τρόπο που παίζεις, δεν είμαι μαζί σου.

Διαβάστε ακόμα:

Κάλλιο Γιόγκι και στο χέρι