Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ

Κάποτε μιλούσαν για την Παράγκα. Για τη συμμορία των διαιτητών, κατά τον αποδυτηριάκια «πεζοναυτών», που σφύριζαν κατ’ εντολήν και για λογαριασμό των πελατών του παραγκάρχη. Των ομάδων, δηλαδή, που έκαναν ετήσιο συμβόλαιο προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία από τα κοράκια.

Η βρωμιά, η προσπάθεια ΠΑΕ με τη βοήθεια της διαιτησίας να κρατηθεί στην κατηγορία ή να ανέβει στην Α' εθνική, πάντα είχε τη θέση της στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Μόνο τυχαίο γέννημα δεν ήταν στο χώρο η Παράγκα, πιο σωστά την είχαν ανάγκη οι αλεπουδιάρηδες πρόεδροι των ομάδων. Απλά από το 1996, με την Παράγκα, το πράμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ο παρεμβατικός ρόλος της είχε σχεδόν «νομιμοποιηθεί». Ο παραγκάρχης ποτέ δεν αρνήθηκε τις κατηγορίες σε βάρος του. Απεναντίας έκανε δημόσια επίδειξη δύναμης, εμφανιζόταν σε τηλεοπτικές εκπομπές αποδεχόμενος το «αξίωμα» του. Ότι αυτός, ο άρχων της πιάτσας δίνει εντολή να γίνονται τα χειρουργεία από τους διαιτητές.

Μια ακόμα επιβεβαίωση ότι το προσκήνιο δεν διαφέρει «ποιοτικά» από το παρασκήνιο, με την έννοια ότι όσο ανοργάνωτη είναι μια κοινωνία, άλλο τόσο ανοργάνωτη είναι και η παρακοινωνία της.

Αυτά πάνε μαζί. Κόσμος και υπόκοσμος. Νομιμότητα και παρανομία. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, στις αξιόπιστες κοινωνίες να μην έχουν βρει τις ισορροπίες τους τα δυο μεγέθη από τη μία και από την άλλη να μην τους διακρίνουν τα ίδια στοιχεία. Αν π.χ. χαρακτηρίζει φαιδρότητα τα θεσμικά όργανα, τότε σίγουρα δεν αποφεύγουν τη γραφικότητα και οι συμμορίες του παρακράτους.

Υποκρισία να μιλάνε για εγκληματική οργάνωση στο πρωτάθλημα οι ισχυροί, οι λεγόμενοι μεγαλοπαράγοντες, όταν είναι σκέτοι αεριτζήδες και για δεκαετίες βολευόντουσαν με την καφενειακή οργάνωση στο ποδόσφαιρο και στο παραμάγαζο που λέγεται ΕΠΟ.

Διαβάστε ακόμα:

ΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ