ΓΕΝΙΕΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΧΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΝΤΕΡ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ...

Δεν μπορώ να βλέπω τη Γερμανία να παίζει ποδόσφαιρο. Μου ανακατεύει τα συκώτια. Τι θα πει γιατί; Οι παππούδες μου την σιχάθηκαν όταν πήρε από την μεγάλη Ουγγαρία το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954.  Μάλιστα στους ομίλους είχανε φάει από τους Μαγυάρους μία ξεγυρισμένη 8άρα!!! αλλά φρόντισαν λίγο πριν το τέλος εκείνου του αγώνα να τσακίσουν ΜΕ ΔΟΛΟ το πόδι του Πούσκας ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΘΕΣΗ να του κόψουν την μπάλα. Δεν το κατάφεραν.  Ο Φέρεντς στο τελικό έπαιξε ΚΟΥΤΣΑΙΝΟΝΤΑΣ, έβαλε γκολ, αλλά έχασε το κύπελλο.

Ο πατέρας μου τη σιχάθηκε όταν στέρησε το Παγκόσμιο Κύπελλο από την αστραφτερή Ολλανδία του Κρόιφ.

Εγώ τη σιχάθηκα στον ημιτελικό της Σεβίλλης του ’82, όταν ο Σουμάχερ έστειλε τον Μπατιστόν στο νοσοκομείο (φώτο). Εκείνη την ώρα έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη για πρόκληση βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και να μπει η αστυνομία μέσα να συλλάβει με τη διαδικασία του αυτοφώρου τον άθλιο Γερμανό τερματοφύλακα. Που δεν πήρε ούτε κάρτα. Και έκανε και την πάπια.

Τα ίδια και χειρότερα έπρεπε να γίνουν και με τον Μίροσλαβ Κλόζε στα νοκ άουτ του Μουντιάλ του 2006, όταν στο δεύτερο ημίχρονο με την Αργεντινή και με 1-0 πίσω, βλέποντας ότι είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να φάει γκολ ο ακατάβλητος Αμπονταντσιέρι, έκανε μία ΑΡΙΣΤΑ ζυγισμένη kick box γονατιά στο κεφάλι του!!! ΣΗΜΑΔΕΥΟΝΤΑΣ τον, ενώ ήταν ξαπλωμένος και είχε μπλοκάρει την μπάλα και τον έστειλε νοσοκομείο δεμένο πάνω στο φορείο, γιατί οι γιατροί φοβήθηκαν ζημιά στον αυχένα. Εκεί η κατηγορία έπρεπε να είναι αναβαθμισμένη: Απόπειρα ανθρωποκτονίας τελεσθείσα με δόλο Α΄ βαθμού. (Μην ψάξετε να βρείτε την σκηνή στο You Tube. Έχει σβηστεί. Υποψιάζομαι δάκτυλο της γερμανικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου. Για να σβηστεί και από την ιστορική μνήμη. Ίσως πάλι, ο νομικός σύμβουλος της ομοσπονδίας να τους είπε ότι πρέπει να περάσουν 20 χρόνια για να παραγραφεί το κακούργημα).

Και ο γιός μου τους σιχάθηκε με εκείνο το ελεεινό 1-7 στο Μαρακανά απέναντι στους δύσμοιρους οικοδεσπότες Βραζιλιάνους.

Μα, ρε καραγκιόζηδες, βλέπετε και ακούτε τις οιμωγές και τους θρήνους στις εξέδρες. Ένα ολόκληρο έθνος ολοφύρεται και όλος ο πλανήτης είναι σοκαρισμένος από την πρωτόγνωρη φρίκη ενός ποδοσφαιρικού βιασμού, που εξελίσσεται σε απευθείας μετάδοση. Τα δύο παραπανίσια γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, μετά τα πέντε του πρώτου, τι τα θέλατε; Σε τι χρειάζονταν; Το 1-5 δεν ήταν αρκετό; Και χαζογελάτε από πάνω; Πόσο γαϊδουροτόμαρα τέλος πάντων;

Τέσσερις γενιές σιχαμάρα και το κοντέρ θα συνεχίζει να γράφει.

Τώρα, στο προχθεσινό παιχνίδι, τα γαλλάκια τους έπαιξαν με τα μπούτια. Μεγάλη η διαφορά. Με πρώτη-δευτέρα έβγαλαν όλο τα ματς. Κρατήσανε δυνάμεις για αργότερα. Τρεις φορές ανέβασαν ταχύτητα και παρά τρίχα το σκορ δεν έγραψε 3άρα. Τους βλέπω να πηγαίνουν περατζάδα τελικό.

Διαβαστε ακομα:

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ 'ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΚΡΟ;