YOU CAN' T BEAT THAT...

Πως έχει αλλάξει έτσι το μπάσκετ; Όταν εμείς σουτάραμε τρίποντο, δεκαετία του '80, τρέχαμε μόνοι μας στον πάγκο, δεν περιμέναμε να μας φωνάξει ο coach για αλλαγή. Ποιος είσαι ρε φίλε; Ο Bird; Τώρα σουτάρουν όλοι: άσοι, δυάρια, τριάρια, τεσσάρια, πεντάρια, εξάρια,  εφτάρια, οι φροντιστές, οι έφοροι, οι πρόεδροι,  οι στραγαλατζήδες. ΟΛΟΙ. 

Πως γίναμε έτσι;

Εδώ και 70 χρόνια τρεις- τέσσερις ήταν οι παίχτες με την μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι: Ο Chamberlain τη δεκαετία του '60 που και σήμερα παραμένει ένα ανεξήγητο φαινόμενο της γενετικής εξέλιξης. Ο Jabbar μετά, που ακόμα είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών. Ο Dr. J, που έγινε ποπ κουλτούρα στα ‘70s. Ο Magic στα ‘80s (άλλη ανεξήγητη περίπτωση κι αυτός) που έκανε το μπάσκετ show – time. Και βέβαια ο Michael Jordan, που μετέτρεψε το παιχνίδι σε παγκόσμιο αθλητικό υπερθέαμα. Κοινό τους χαρακτηριστικό: Όλοι τους ήταν υπεράνθρωποι. Έκαναν το μπάσκετ να φαντάζει το παιχνίδι των σούπερ ηρώων.  

Και ήρθε ο Stephen Curry και τα διέλυσε όλα. Ένα απλό παλικαράκι, δεν σου γεμίζει το μάτι, μόλις 1,88 μ. ύψος, κι έκανε το μαγαζί λαμπόγυαλο.  Σουτάρει από τα 8, τα, 9, τα 10 μέτρα, το κέντρο, τα αποδυτήρια, τις ντουζιέρες, το σπίτι του και τα βάζει ασάλιωτα. Δεν είναι πράμα αυτό. Ρωτήσανε κάποια στιγμή τον Jabbar για το skyhook και περιμένανε να τους πει ότι αυτός είχε το πιο ασταμάτητο σουτ στην ιστορία του ΝΒΑ και τους είπε ότι είχε δει σε ένα ζέσταμα τον Curry να βάζει 96 συνεχόμενα σουτ τριών πόντων. Ενενήντα έξι συνεχόμενα! Στο ζέσταμα! Και ο μέγιστος όλων είπε το απλό : “You can’t beat that” .

Κι έτσι απλά το παιχνίδι άλλαξε. Για να καταλάβετε τη διαφορά, τις εποχές που ο M. J (ένας είναι ο M. J) έβγαινε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα έβαζε συνολικά 10 με 15 τρίποντα. Τη σαιζόν. Ολόκληρη. Μαζί με τα play off. Σε εκατό αγώνες δηλαδή. Σήμερα ο  Curry αυτά τα βάζει σε ένα παιχνίδι.

Και ξοπίσω του όλοι πια βαράνε τρίποντα. Βλέπεις ακόμα και τα θηρία των 2.15 αντί να είναι στη ρακέτα, να βολοδέρνουν έξω από τη γραμμή των 7,25 και να περιμένουν την μπάλα να πετροβολήσουν κι εκείνοι. Σε κάθε παιχνίδι του ΝΒΑ πέφτουν πλέον 80 με 90 κανονιές τριών πόντων. Αν πιστεύεις σε Θεό. Τα βλέπουν κι οι δικοί μας εδώ και κάνουν τα ίδια. Παιδικά, εφηβικά, αντρικά, δεν έχει σημασία. Χάλι μαύρο.

Είμαι against modern basketball. Αναπολώ τις εποχές που οι ρακέτες ήταν ναρκοπέδια. Που πριν το παιχνίδι ακονίζαμε τους αγκώνες μας στα αποδυτήρια. Που τα μπασίματα μοιάζανε με μεσαιωνικές κονταρομαχίες. Όχι άλλο τρίποντο.

Διαβαστε ακομα:

ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ