ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΕ ΣΤΟ ΡΙΓΚ

 
γράφει ο Φωστήρας
Το στραπάτσο του Μεντβέντεφ στη Μελβούρνη ήταν συντριπτικό. Θα αναμένω με ενδιαφέρον να δω αν και πως θα ανακάμψει μετά από τέτοια ήττα. Το θέμα είναι σοβαρό. Οι πληγές που άφησε στον Τσιτσιπά το κάζο από τον Τζόκοβιτς στον τελικό του Roland Gaross είναι πολύ βαθιές. Φαίνονται. Και στα ατομικά σπορ κάποιες ήττες κόβουνε καριέρες.

Ο παλαιός πρωταθλητής Ελλάδος στο σκάκι, Ηλίας Κουρκουνάκης, προπονητής κάποτε του γιού μου, σπούδασε στον Καναδά αθλητική ψυχολογία. Στις ανεκτίμητες συζητήσεις που έχουμε κάνει, μου έλεγε  ότι μετά την επαγγελματική πυγμαχία, το σπορ με την πιο δύσκολη διαχείριση στην ήττα είναι το αγωνιστικό σκάκι . Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο. Έχω δει με τα μάτια μου παιδιά κι εφήβους να κλαίνε με αναφιλητά όταν σηκώνονται από την σκακιέρα και μεγάλους να μην μπορούν να σταθούν στα πόδια τους μετά από ήττα. Και η επιστροφή του Fischer μετά την συντριβή του με 4-0 από τον «Μάγο» Michail Tal το 1959, ήταν επίτευγμα ανώτερο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πήρε στο Ρέικιαβικ το 1973.

Στο μποξ τώρα, από τα δεκάδες παραδείγματα στέκομαι σε δύο: Τον Ιούνιο του 1988 στο Atlantic City ο Τάισον, σε θηριώδη κατάσταση, ισοπέδωσε σε 90 δεύτερα τον αήττητο μέχρι τότε πρωταθλητή Spinks, που μετά το σοκ και την ντροπή δεν ξαναπάτησε ποτέ το πόδι του σε ρινγκ. 

Τον Οκτώβριο του 1974 στην Κινσάσαστον σημαντικότερο ίσως πυγμαχικό αγώνα όλων των εποχών, ο 32χρονος Μοχάμεντ Άλι αναμετρήθηκε με τον αήττητο μέχρι εκείνο το ματς 25χρονο George Foreman, που είχε σκορπίσει τον τρόμο και είχε στείλει στην εντατική όλους τους προηγούμενους αντιπάλους του. Εκείνον τον καημένο τον Φρέιζερ κόντεψε να τον αφήσει ανάπηρο. Σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές της ιστορίας, ο Άλι έστρωσε στο καναβάτσο στον 8ο γύρο τον Φόρμαν με μία συστοιχία πυραύλων εδάφους- αέρος και πήρε για δεύτερη φορά τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή. (Στη φώτο, ο δικτάτορας του Ζαίρ Μομπούτου στην παρουσίαση του αγώνα σηκώνει τα χέρια των δυο αντιπάλων, Φρέιζερ και Άλι)

Η ήττα αυτή ΔΙΕΛΥΣΕ ψυχολογικά τον ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ αυτόν πυγμάχο, σε σημείο τέτοιο ώστε να μην ξανανέβει στο ριγκ για ένα χρόνο και να αποσυρθεί για να γίνει…. Πάστορας! Δέκα χρόνια μετά ξαναφόρεσε τα γάντια και το 1994 στο μεγαλύτερο come back της ιστορίας, σμπαράλιασε τον Archie Moorer για να γίνει ο γηραιότερος παγκόσμιος πρωταθλητής όλων των εποχών σε ηλικία 45 ετών! Ανεξερεύνητες οι  βουλές του Υψίστου.

Στο τένις τώρα, η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά με τον θρυλικό Σουηδό Μπγιορν Μποργκ. Παιδαράς, όμορφος, pop είδωλο και fashion icon μίας ολόκληρης γενιάς, με 11 Grand Slam και αμέτρητα κοριτσόπουλα να ξεροσταλιάζουν ώρες για ένα αυτόγραφο του και ενα φιλί, ΕΚΟΨΕ το τένις σε ηλικία 26 χρονών(!) μετά την ήττα του από τον Mac Enroe στον τελικό του Wimbledon το 1981 προκαλώντας παγκόσμιο σοκ.

Απίθανο. Ο Iceman, ο βασιλιάς του cool, ο παίχτης κομπιούτερ με τα ατσαλένια νεύρα, παράτησε τα γήπεδα και μία χρυσή καριέρα στη μέση, επειδή δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το βάρος της ήττας από έναν τρελό-αμερικάνο.    

Κάτι ανάλογο βέβαια είχε κάνει και η συμπατριώτισσα του, η μυθική Greta Garbo δύο γενιές πριν. Μόνο που σε εκείνη, αντίπαλος ήταν ο χρόνος. Και αυτός είναι πραγματικά ανίκητος.

Διαβαστε ακομα:

ΕΙΔΑ ΚΑΘΑΡΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ EL SID...