ΦΤΥΝΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΙΣ ΡΑΚΕΤΑ...

Μπήστηξα πρώτη φορά την πορτοκαλί μπάλα στα τσιμεντένια του Αιόλου το 1979, σε εποχές δηλαδή που ακόμα το σπορ αυτό ήταν σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα. Είδα για πρώτη φορά τον Γκάλη στο κλειστό του Σπόρτιγκ! με Εθνική αποτελούμενη από Κατσούλη, Καρατζολίδη, Κοκολάκη, Μάλαχ, Γκέκο, Πετρόπουλο. Σας λένε τίποτα τα ονόματα;

Και στην Αμερική όμως οι τελικοί την εποχή εκείνη παίζονταν στα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια σε….. μαγνητοσκόπηση! με ασήμαντα ποσοστά τηλεθέασης. Μέχρις ότου κάποιος φιλοπαίγμων θεός έστειλε στον κόσμο τούτο μαζί δύο παίχτες που επρόκειτο να μπουν στην κορυφαία πεντάδα όλων των εποχών παρέα και να στήσουν το μεγαλύτερο rivalry στην ιστορία των σπορ:. Τον Magic Johnson και τον Larry Bird. Και για να κάνει ακόμα πιο θεαματικό το αποτέλεσμα φρόντισε ό ένας να φορέσει  την κίτρινη φανέλα του Los Angeles και ο άλλο την πράσινη φανέλα των Κελτών.

Αυτό που ακολούθησε ούτε σεναριογράφος του Hollywood δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Οι τρεις τελικοί ανάμεσα στους Lakers και τους Celtics τη δεκαετία του 80, έγραψαν ρεκόρ τηλεθέασης και έκαναν το NBA παγκόσμιο τηλεοπτικό υπερθέαμα.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και πολλά άλλαξαν. Το μπάσκετ που παίζεται πια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού σχεδόν δεν το αναγνωρίζω. Κι όμως. Υπάρχουν κάποια πράγματα, που κι αν όλα τριγύρω αλλάζουνε, αυτά τα ίδια μένουν. Στην επική σειρά με το Μιλγουόκι είδα ξανά εκείνη την χαλύβδινη κέλτικη άμυνα που θυμόμουν. Που για να δεις τη ρακέτα έπρεπε να φτύσεις όλα τα δόντια σου στο δρόμο.