BORING, BORING MAN UNITED

Κατάρα είναι αυτό. Οι χαρτογιακάδες να κάνουνε καλύτερη δουλειά από τους σορτσάτους με τα εξάκαρφα. Ομιλούμε για ποδόσφαιρο και την Ενωμένη Μάντσεστερ, του παλαιού Τράφορντ, η οποία διαθέτει τους περισσότερους εγγεγραμμένους οπαδούς στον κόσμο, προσηλυτισμένους από τους κουστουμάτους, και αναντιστοίχως τους πιο βαρετούς εντός αγωνιστικούς χώρους ποδοσφαιριστάς.

Ποια μπόρινγκ Αρσεναλ, ρε μυστήριε, η οποία ξαναμπήκε στο κόλπο; Η βαρετή ομάς στη δεκαετία του 70 διέθετε κι έναν Ρέι Κένεντι όταν ο Τζον, ο Πολ, ο Τζωρτζ και ο Ρίνγκο ανέβηκαν στην ταράτσα. Σε διαβεβαιώνω πως δεν το έκαναν για να πηδήξουν, από ποδοσφαιρική άνοια. Είναι γνωστό πως οι Μπητλς ήταν διάνοιες μεν, άμπαλοι δε. Όταν το Kop τραγούδησε το «she loves you» αυτοί άκουσαν Cop και έτρεξαν στο αστυνομικό τμήμα στην οδό του Αη Γιώργη στο Λίβερπουλ για να βλεφαριάσουν τι παίζει.

Ετσι που λες, αξιότιμε κύριε κουνουπίδι μου. Πριν το Χάιμπουρι γεμίσει πουρκουάδες υπήρχε κι ένας Λίαμ Μπρέιντι. Σπαθάτος παίκτης με γλυκό πόδι σκέτη ζάχαρη. Ρωτήστε και τον Φράνκο τον Καούζιο και τον Ρομπέρτο τον Μπέντεγκα πώς μέλωνε τα παστέλια το παλληκάρι, όταν ο Ανιέλι τον πήρε στις παλιόγριες του Τορίνο. Άκου μεγάλη κυρία η Βέκια Σινιόρα. Κωλόγρια σημαίνει, ρε, αλλά μην ξεφύγουμε.

Μην μου πεις ποιοι είναι αυτοί. Σε παρακαλώ, όχι αυτό. Οφείλεις να ενημερωθείς κύριε στούμπο μου αν θες να συζητήσουμε σοβαρά για μπάλα. Δεν μπορώ να ανοίγω συνεχώς κουβέντα μαζί σου για την μπριγιαντίνη του λούστρου του Ρονάλντο και για τα φοροτεχνικά του άλλου, του χλεμπονιάρη του Μέσι. Ούτε να περιορίσω την κουβέντα σε ό,τι έχεις δει με τα ματάκια σου. Και τον Κολοκοτρώνη δεν έχεις δει να τσιγκελώνει τους Τούρκους, όμως οφείλεις να τον γνωρίζεις.

Ετσι είναι, κύριε τενεκέ μου. Δεν μπορείς να γνωρίζεις τον Φελαϊνί και να μην έχεις πάρει μυρουδιά τον Μπρέιντι, τον Τσάρλι Τζορτζ, τον Αλαν Σάντερλαντ και οποιαδήποτε άλλη αφάνα ή μπαρμπέτα έχει φορέσει φανέλα με ή χωρίς κανόνι.

Ομιλούσαμε για την Γιουνάιτεντ του Μάντσεστερ και ξεφύγαμε. Δεν υπάρχει πιο βαρετή ομάδα στον πλανήτη πρέμιερ λιγκ. Η Γουίμπελεντον του Τζον του Φάσανιου στα πολύχρωμα 80s, που είχε εγκαινιάσει το 1-2 με τον Θεό, ήταν πολύ πιο ποθητή. Σε σύγκριση με το στραβοχυμένο λουκουμά που έχει δημιουργήσει ο σπεσιαλίστας, η Γουίμπλε ήταν σα να βλέπεις τη Μενεγάκη με τα μάτια του Καρανίκα.

Έχουν πάθει πανωλεθρία οι οπαδοί της ομάδος του παλαιού Τράφορντ. Η ψυχοσύνθεσή τους έχει αγγίξει πάτο. Να φανταστείς πως μερικοί από αυτούς διέκριναν θετικά σημάδια όταν τσίμπησαν ένα Χ με 0-0. Αναρωτιέμαι πού είναι ο Μπράιν Ρόμπσον, η αρχηγάρα των -πολύχρωμων όπως είπαμε- 80s, για να τους ενημερώσει αρμοδίως και δημοσίως πως την έχουν ψωνίσει. Ο Ρόι Κιν δεν πιάνεται. Λέει μεν αλήθειες, αλλά με το ύφος του Τζακ Νίκολσον στη φωλιά του κούκου. Μπορώ να φανταστώ ακόμα και αυτόν, τον Αρθουρ τον Ολμπιστον, να κάθεται στην Poang κουνιστή πολυθρόνα του και να έχει γονατίσει, από την απόγνωσή του, το Αμπερλούρ των 10 ετών που είχε τσουρνέψει ο Μάικ Ντάξμπερι από το κελάρι του Σερ Αλεξ.

Για τις άγνωστες λέξεις ή ονόματα δεν πρόκειται να βάλω αστερίσκους. Δεν κάνουμε επιστημονική εργασία εδώ. Μιλάμε για μπάλα και εφόσον είσαι Γιουνάιτεντ ή φαν του αγγλικού ποδοσφαίρου οφείλεις να ξέρεις τα βασικά. Γκούγκλαρε, λοιπόν, τα κενά σου και επέστρεψε να συμπληρώσεις τα πεδία. Οι απαντήσεις θα δοθούν στο επόμενο τεύχος μαζί με αφίσα του Μπλέηκ...