ΤΕΛΙΚΟΣ ΜΝΗΜΕΙΟ, ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Αυτά γίνονται μόνο στο ποδόσφαιρο. Ομάδα σε τελικό μουντιάλ, η Αργεντινή, βάζει δυο γκολ και δεν τελειώνει νικήτρια το παιχνίδι. Και ο αντίπαλος, η Γαλλία νεκρή μέχρι το 75, κανονικά μέσα σε τάφο. Σ' ένα μόνο λεπτό, από το πουθενά, ποδοσφαιριστής που στην πραγματικότητα είναι απών, δεν δικαιολογεί κι αυτός την παρουσία του από πλευράς Γαλλίας, ο Εμπαπέ, σημειώνει δυο τέρματα και το πράμα πάει στο 2 -2.

Μετά την ισοφάριση η Αργεντινή είναι ολοφάνερο πως έχει μείνει από οξυγόνο και κυριαρχεί η... αναστάσιμη Γαλλία. Από τη μια στιγμή στην άλλη το σκηνικό άλλαξε! Λες και στη συνέχεια γινόταν ένας.... άλλος αγώνας, με αντιπάλους δυο διαφορετικές ομάδες. Το έβλεπες και έτριβες τα μάτια σου.

Στην παράσταση η Αργεντινή κάνει το 3-2 και πάλι τζάμπα οι ενθουσιασμοί. Καμιά λύτρωση. Έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο, όπου όλα είναι δυνατά. Όλα γίνονται.

Η παρτίδα έφτασε στα πέναλτυ. Μετά από δυο ώρες αγωνίας! Το σενάριο γραφόταν μπροστά στα μάτια του παγκόσμιου ανώνυμου θεατή, εκείνη τη στιγμή. Και τι θα ακολουθούσε στο επόμενο δευτερόλεπτο και πως θα τελείωνε δεν το ήξερε κανείς. ΚΑΝΕΙΣ. Ούτε ο πασίγνωστος σεναριογράφος, το ποδόσφαιρο, δηλαδή.

Αυτό κέρδισε, το ποδόσφαιρο. Ο μέγας και μοναδικός νικητής. Άσε τους αδαείς να μιλάνε για τύχη και ατυχία, για δικαιοσύνη και αδικία. Ψιλά γράμματα. Κάτι περισσότερο, δεν έχει καμιά σημασία αν το πήρε η καλύτερη ή όχι ομάδα. Αν άξιζε ή όχι η Αργεντινή. 

Δεν καταλάβατε την ουσία του πράγματος. Ομάδες και ποδοσφαιριστές υπάρχουν μόνο για να τον υμνούν. Ποιον; Τον θεό της μπάλας, ο οποίος χθες στον τελικό το διασκέδασε μ' όλους, όσοι ήταν και στον αγωνιστικό χώρο και στις κερκίδες, Οι μεν πανηγυρίζουν για το τρόπαιο, οι δε σε βουβαμάρα μόνο τα κλάματα δεν βάζουν για την απώλεια της νίκης, και ο θεός του ποδοσφαίρου δικαιώνεται περιχαρής καθισμένος στο ολόθερμο θρόνο του.

ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ