ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΤΖΟΚΟΒΙΤΣ

Το πρωί της Κυριακής δεν κάθισα να δω τον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν. Ήξερα το αποτέλεσμα. Ο μικρός μου γιος είχε προβλέψει και το σκορ. Στεγνό καθάρισμα και ξερό 3-0 υπέρ του Σέρβου. Στα games έπεσε έξω. Είπε 12, ο δικός μας πήρε τρία παραπάνω. Κι επειδή από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, είπα να μην χάσω τον κυριακάτικο περίπατο και ανηφόρισα προς Κηφισιά για ζεστό Irish Coffee με τους κουμπάρους μου. Περνώντας από την Κασσαβέτη πήρα και ένα κιλό δίπλες από τον Βάρσο, που πάνε ταμάμ μετά από καφέ. 

 

Δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσει ο Τζόκοβιτς, ο οποίος μάλιστα στα 35 του δείχνει να διάγει δεύτερη αθλητική νεότητα. Το τένις που έπαιξε στην Αυστραλία ήταν σαρωτικό, ο ίδιος ήταν αλάνθαστος. Πήρε το κύπελλο με ένα μόλις χαμένο σετ σε ολόκληρο το τουρνουά. Ενώ ο Τσιτσιπάς, δύο χρόνια μετά το Roland Gaross, αντί να δείξει σημάδια προόδου στον τομέα της πνευματικής προετοιμασίας και της ψυχολογικής θωράκισης που χρειάζεται ένας τελικός Grand Slam, γνώρισε αυτή τη φορά την συντριβή από τον Σέρβο. Δεν πρόκειται να πάρει μεγάλο τίτλο, τουλάχιστον όσο Αυτός υπάρχει ακόμα στα courts.

Ίσως μετά. Όταν φύγει και ο Τελευταίος των Μεγάλων. Μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Αν μη τι άλλο είναι πεισματάρης και θα συνεχίσει να το παλεύει. Ανάμεσα σ’ αυτούς που ακολουθούν δεν υπάρχει κανένας ανίκητος. Ο Μεντβέντεφ έχει τελικά μεγάλες μεταπτώσεις στο παιχνίδι του, τον Τιμ τον ψάχνουνε οι δορυφόροι της ΝASA και δεν τον βρίσκουνε, ο Σβέρεφ δεν πατάει καλά μετά την επιστροφή του και κάτι Σβαρτσμαν, Ρούμπλεφ, Αλιασίμ, Μπερετίνι και λοιποί, δεν είναι φτιαγμένοι από σκληρό μέταλλο. Όσο για το άλλο το πατριωτάκι μας, τον Νικ Κύργιο, αυτός αν και το μεγαλύτερο ταλέντο της γενιάς του, κουβαλάει μεγάλη τρέλα. 

Μετά την αποχώρηση και του Τζόκοβιτς (που φαίνεται να αργεί ακόμα) το τένις θα ξαναμοιραστεί ανάμεσα στις μετριότητες που ακολουθούν. Και φαίνεται ότι θα δυναστεύει με άνεση ο οδοστρωτήρας Κάρλος Αλκαράθ, ο νεότερος Νο 1 της ιστορίας των ΑΤΡ (εκτός και αν συνεχίσει να ταλαιπωρείται από κάτι περίεργους τραυματισμούς που έβγαλε πρόσφατα).

 

Τα highlights του τελικού δεν τα έχω δει ακόμα και δεν σκοπεύω να τα δω. Φαντάζομαι ότι και ο Τσιτσιπάς δεν θα βάλει το βίντεο να ξαναδεί  το παιχνίδι. Την απονομή μόνο είδα, όπου ο Σέρβος είχε ήδη ράψει με χρυσή κλωστή το “22” στη φόρμα του και ο Έλληνας δεν ήξερε αν πρέπει να γελάει ή να κλαίει. 

Επειδή όμως πραγματικά είναι κατόρθωμα να έχεις φτάσει μία ανάσα από το νο 1 του ΑΤΡ και του αρέσουν αυτά και διαβάζει πολύ, του λέω - χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας- ότι έμοιαζε με τον νέο ποιητή Ευμένη (στο «Πρώτο Σκαλί» του Καβάφη) όπου παραπονιόταν στον Θεόκριτο. «Αλλοίμονον... », του έλεγε, «... είν’ υψηλή, το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα ‘ κι από το πρώτο σκαλί που είμαι ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος''. Και τον επέπληξε ο Θεόκριτος: «Κι αυτό  το σκαλί το πρώτο, πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει» . «Εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι ‘ τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα». 

Η ΑΕΚ ΜΕ ΤΟ 3 - 0 ΠΡΟΒΑΡΕΙ ΤΗΝ... ΚΟΡΥΦΗ