Γράφει ο Βενέδικτος Παρλαβάντζας
Το παραδέχομαι. Τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς τον ήξερα από μικρό. Από τότε που σε ηλικία 15 ετών ήθελε να παρατήσει τη μπάλα για να γίνει λιμενεργάτης. Είναι αλήθεια ότι στην προκυμαία του Μάλμε ένιωθε πιο άνετα απ` ότι στο γήπεδο. Επίσης, ότι εγώ τον έπεισα να συνεχίσει το τόπι. Μου το χρωστάει.
Δεν αισθανόταν ότι έφταιγε αυτός, αλλά ο πούστης ο καράφλας, που τύχαινε να είναι προπονητής και του έσπαγε καθημερινά τ` αρχίδια. Συνεχώς, παρατηρήσεις ο γαμιόλης. «Ζλααααααααααααααταααααααααααααν, τι σου είπααααααααααααααα;», φώναζε ο πουσταράς. «Να σε γαμήσω...», μουρμούριζε ο Ιμπρα και συνέχιζε στο βιολί του.
Έχεις πάει στο Μάλμε; Ούτε γω γιατί πάντα συναντιόμουν με τον Ζλάταν σε ουδέτερο έδαφος. Στην Ρώμη, στη Βρετάνη, στη Λωρίδα της Γάζας...
Αυτός ήταν εξ αρχής ο μέγας Ιμπραϊμοβιτς. Από μικρός ήταν μέγας. Στο Μάλμε που είναι η τέταρτη πόλη στον κόσμο, αναλογικά με τον πληθυσμό της, σε καταχώριση ευρεσιτεχνιών, ο Ζλάταν καπάρωσε με βουλοκέρι την αλαζονεία.
Πλέον είναι γκραν μετρ. Ένας Γκάρι Κασπάροφ της αλαζονείας. Όταν παρουσιάστηκε το κέρινο ομοίωμά του (φώτο) στο μουσείο Γκρεβάν του Παρισιού, έκλεισε με τη φράση: «Ελπίζω να έρθει πολύς κόσμος να με απολαύσει»! Δεν του είπα, ότι είναι ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που «κερώνει» το μουσείο για να μην τα κάνει όλα γης μαδιάμ. Το ήξερα ότι στη διπλανή αίθουσα ήταν το ομοίωμα του Πελέ και το κάλυψα με την μακριά καπαρντίνα μου για να διασωθεί.
Μέχρι και στα Νησιά Φερόε είχε καταθέσει τα διαπιστευτήριά του. Είχε πει στον αρχηγό τής τοπικής εθνικής ομάδας ότι βρώμαγε ψαρίλα. Μα φυσικά. Παραγάδι ρίχνει ο άνθρωπος. Γνωστό τοις πάσης είναι επίσης ότι η αυτού μεγαλειότης ο Ιμπρα, αναδίδει εκ της κορμάρας του το άρωμα της βασιλικής λεβάντας, ακόμα και μετά από 90 λεπτά αγώνα.
Και αυτά είναι ελάχιστα, απλώς τα αναπόλησα όταν τον άκουσα να κατηγορεί τους παίκτες της Τσέλσι για μωρουδίστικη συμπεριφορά στο παιχνίδι με την Παρί. Για το σκηνικό στο οποίο έκανε σκληρό φάουλ και αυτοί οι βουτυρομπεμπέδες της King` s road κλαψούριζαν στο διαιτητή για να τον αποβάλει. Μια από τις λίγες φορές που δεν είχε άδικο. Όμως, τι είναι δίκαιο και τι άδικο;
Έχω να σου πω ότι αυτό που είναι δίκαιο σήμερα είναι άδικο αύριο και τούμπαλιν. Εδώ ακούμε το όνομα Ρονάλντο και εννοούμε τον Κριστιάνο. Πλέον για να μιλήσουμε για τον κανονικό, τον πρώτο Ρονάλντο, πρέπει να κάνουμε τη διευκρίνιση: «Μιλάμε για τον Ρονάλντο Ναζάριο». Φρικαλέα πράγματα!
Όμως, μιλάγαμε για τον Ιμπρα, που παρεμπιπτόντως είχε είδωλο τον Ρονάλντο Ναζάριο! Εχει γραφτεί! Μάλλον επειδή γράφοντας καμιά μαλακία περνάει η ώρα. Ο Ιμπραϊμοβιτς πάντα πίστευε ότι ο Ζλάταν είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο και πριν ακόμα τον γνωρίσει ο κόσμος. Επίσης, ότι το Παρίσι λέγεται πόλη του φωτός από τη λάμψη που ο ΙΔΙΟΣ προσφέρει όταν έπαιζε στην Παρί. Αυτή η επίδρασή Του είχε δώσει και την πρόκριση απέναντι στην Τσέλσι. Τα γεγονότα, γκολ και φάσεις, που ακολούθησαν της αποβολής του, ήταν απλώς διαδικαστικά...
Διαβαστε ακομα:
