ΟΙ ΜΑΖΟΡΕΤΕΣ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΑΜΑΔΑ

''Τι μαλακίες μας τσαμπουνάει... '' σκέπτεται ο κάθε ποδοσφαιριστής όταν η προεδράρα μιλάει για τη δόξα, τα όσια και τα ιερά της ομαδάρας. Το 'χει βουλωμένο, όμως. Τι να του πει του κάθε μεγαλομετόχου; Γιατί να του χαλάσει τη μόστρα; Αυτές τις άδειες κουβέντες οι φυλλάδες θα τις κάνουν πρωτοσέλιδο. Και από κοντά οι οπαδοί θα φωνάζουν ''Σηκωθείτε να φύγετε, αν δεν μπορείτε, αν δεν θέλετε να κερδίζετε, να μη ξεφτυλίζετε τη φανέλα... ''.

Αν ο παίκτης αντιδράσει, θα βρει το μπελά του. Αν πει ότι αυτός περισσότερο και από τον πιο άρρωστο οπαδό θέλει να κερδίζει. Διότι αυτή είναι η δουλειά του, όχι να... βοηθήσει την ομάδα, όχι διότι τιμάει και σέβεται τη φανέλα, την Ιστορία της ομάδας. Θα μπει στη μαύρη λίστα, με το παραμικρό θα αρπάει πρόστιμο, μέχρι που θα τον θάψουν αγωνιστικά, έστω και σε βάρος των αγωνιστικών συμφερόντων της ΠΑΕ. Επειδή ο παίκτης, όπως κάθε εργαζόμενος είναι εξαρτώμενος.

Επί της ουσίας. Αρέσει, δεν αρέσει η ΠΑΕ δίνει φανέλα σε παίκτη τον οποίον γνωρίζει για πρώτη φορά και μετά από έξι μήνες ή έξι χρόνια, που ο επαγγελματίας θα φύγει από την ομάδα, για να πάει σ' άλλον εργοδότη, δεν θα έχει καμιά σχέση. Καμιά επαφή. Ξένος έρχεται ο παίκτης, ξένος αποχωρεί. Κι αν τον βλέπουν να πανηγυρίζει το γκολ, τη νίκη, δεν χαίρεται για την ομάδα, το μεγαλείο και τη δόξα της ομάδας, αλλά για πάρτη του. Αυτός αγωνίζεται, αυτός κερδίζει, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να δείχνει στην εξέδρα πως ''εργάζεται'' για τον εαυτό του, παρά μόνο για το σήμα της φανέλας. Για τη δόξα της ομαδάρας.

Όσο δεμένη ψυχικά με την ΠΑΕ είναι η μαζορέτα, το κορίτσι που στο ημίχρονο θα κάνει το νούμερο της με τα άλλα καλλίγραμμα κορίτσια, τόσο... ταυτισμένος με την ομάδα και ο ποδοσφαιριστής. Στη φώτο οι μαζορέτες του μπασκετικού Ολυμπιακού.

Διαβαστε ακομα:

ΠΩΣ ΣΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΤΑ ΙΣΑ Η ΠΑΡΑΓΚΑ