ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΤΩ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΩΜΑ...

Πριν από τις δέκα απόψε θα ξεκινήσει το ματσάκι της εθνικής με το Καζακστάν. Ματσάκι; Όχι, βέβαια, παιχνίδι μπαράζ είναι, άρα και με κάθε αντίπαλο είναι ματσάρα. Μόνο όνομα δεν είναι το Καζακσταν, κι αυτός είναι ο μέγας κίνδυνος. Οι διεθνείς να το δουν σαν αγγαρεία, μια εύκολη ιστορία και να την πατήσουν.

Το Καζακστάν σε έκταση είναι είκοσι (αριθμ. 20) φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, αλλά έχει μόνο 20 εκατομμύρια κόσμο. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η περιθωριακή αυτή χώρα κινείται σε πλάνο δυτικό. Στην φώτο άποψη απο την πρωτεύουσα της, την Αστάνα.

Το ματσάκι είναι προκριματικό για το ευρώ του προσεχούς καλοκαιριού στην Γερμανία. Όποια περάσει, Ελλάδα ή Καζακστάν θα δώσει ένα ακόμα μπαράζ με το νικητή στο ζευγάρι Γεωργία - Λουξεμβούργο. Εύκολα πράγματα. 

Δεν υπάρχει εύκολο στη μπάλα. Οι παίκτες από το Καζακστάν θα είναι ντοπαρισμένοι από φανατίλα και θα αγωνιστούν λυσσασμένα. Ν το ξαναπούμε: Για πλάκα χάνει το τραίνο όποιος καθυστερήσει κι ένα λεπτό. Απλά να αναφέρουμε πως η εθνική ομάδα έχει παράδοση στα κωλομπαράζ. Το Νοέμβριο του 2009 με προπονητή τον Ρεχάγκελ πήρε πρόκριση στο μουντιάλ με αντίπαλο την Ουκρανία και το 2013, επίσης Νοέμβριο, πέρασε πάλι στο μουντιάλ με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος σε βάρος της Ρουμανίας. Τι θα κάνει σ' αυτή τη δόση με τον Γκας Πογιέτ; Τα προγνωστικά είναι μόνο για τους τζογαδόρους.

Η ΞΕΦΤΥΛΑ ΤΩΝ ΠΑΕ, ΤΟ ΜΟΚΟ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ