ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ
Έτσι όπως έχει εξελιχθεί το πρωτάθλημα γεννάει σκέψεις εύκολες και χρήσιμες. Μια ομάδα, η κάθε ομάδα έχει ανάγκη από αντίπαλο. Στο ύψος της, στα κυβικά της. Για ποιοι πρωτάθλημα να μιλάς και για ποιες ομαδάρες όταν ο τίτλος πάει κατ' ευθείαν σ' έναν ''ανταγωνιστή'' που δεν ένοιωσε στο πετσί του και στη διάρκεια της σαιζόν, τον ανταγωνισμό.
Το πρωτάθλημα ανεβάζει τους αντιπάλους. Ο ανταγωνισμός του πρωταθλήματος. Και τους χαμένους και τους πετυχημένους. Όλους. Απεναντίας, όταν το πρωτάθλημα κυλάει για πάρτη μονάχα μιας ή δυο αντιπάλων, τότε μιλάμε για θάνατο. Για νάρκωση. Για αποσυντονισμό. Για απουσία κινήτρων. Για όλα αυτά.
Νόμος άγραφος. Δεν υπάρχει αυτό που λέγεται ανταγωνισμός, στα σπορ και σε κάθε άλλο σύστημα, όταν απουσιάζει η δάθεση και η δυνατότητα διάκρισης. Η πρωτιά με περίπατο είναι σκέτη αυτοκτονία. Τροφή μονάχα για όσους έχουν αποδεδειγμένα στόκο στο μυαλό. Τα αρρωστάκια.
Ο αντίπαλος σε ορίζει. Ο δυνατός αντίπαλος σε υψηλώνει. Ο κλινήρης αντίπαλος σε χαμηλώνει. Σε αποδιοργανώνει.
Το αντίπαλο δέος, λένε. Πιο σωστό να πεις η αναγκαιότητα του αντιπάλου, της αντιπαλότητας. Δεν είναι σόι το πρωτάθλημα με ομάδες κορυφής πεταμένες έξω από το παράθυρο του τραίνου. Τα ξεχνάμε; Για χρόνια, για δεκαετίες ο ΠΑΟΚ ήταν εκτός κόλπου. Η ΑΕΚ βρέθηκε στην γάμα εθνική. Ο Παναθηναϊκός για περισσότερο από μια δεκαετία ήταν σε... μνημόνιο. Σε σκοτάδι ζοφερό και χωρίς ελπίδα διεξόδου. Ήταν επόμενο να ευνουχιστεί η παραδοσιακή - και πάντα επιθυμητή - αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό.
Διαβαστε ακομα: