ΕΡΓΑΤΟΛΟΓΟΙ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΕ …ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ

του Ανειδίκευτου Συνεργάτη

Άλλος ζητούσε ποσοστό 10 έως 15 τοις εκατό από την αποζημίωση του υπαλλήλου – πελάτη. Άλλος τον πρώτο μισθό σε περίπτωση πρόσληψης ή μονιμοποίησης, ενώ άλλος ένα ποσό εφάπαξ ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσης. Κι όλα αυτά με επίσημα χαρτιά για να μην μπορεί να ξεφύγει κανείς.

Η πρακτική αυτή θα περνούσε απαρατήρητη αν δεν επρόκειτο για εργατολόγους που μπέρδευαν την ιδιότητα του νομικού συμπαραστάτη με την πολιτική, σε τρόπο ώστε να μη γνωρίζει κανείς αν η επιτυχής έκβαση μιας υπόθεσης ήταν αποτέλεσμα νομικών χειρισμών ή πολιτικής διαπλοκής. Η υπόθεση Κατρούγκαλου μπορεί έχει όλα αυτά τα στοιχεία, αλλά εγώ μιλώ γενικώς.

Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Την πενταετία 2004-2009 μονιμοποιήθηκαν 36.000 συμβασιούχοι. Ήταν το αποτέλεσμα συνδυασμένων πιέσεων στην τότε κυβέρνηση. Δημοσιογράφοι με δικές τους τηλεοπτικές εκπομπές, παραθυράτοι εργατολόγοι και άλλοι νομικοί, βουλευτές και συνδικαλιστές τα είχαν δώσει όλα. Άλλοι για την τηλεθέαση, άλλοι για τις πολιτικές εντυπώσεις και άλλοι για τα ποσοστά τους. Ακούστηκαν και τότε ιστορίες με ποσοστά δικηγόρων ακόμη και για την περίπτωση που γίνονταν μονιμοποιήσεις με τροπολογία.

Δηλαδή ένα σύστημα πίεσης ανελάμβανε να στριμώξει την κυβέρνηση και να πετύχει τη μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων, έκβαση που θα γέμιζε τις τσέπες μερικών, ενώ σε άλλους θα άνοιγε το δρόμο για την πολιτική.

Οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών είναι γνωστοί. Έτσι φτάσαμε στο 2015. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος διαπρεπής νομικός με εκατοντάδες πελάτες στο χώρο των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων έγινε υπουργός ακριβώς για τα θέματα αυτά.

Από τις πρώτες μέρες της θητείας του έσπευσε να ανακοινώσει ως πολιτική της κυβέρνησης την επαναπρόσληψη 40.000 υπαλλήλων. Αναμφισβήτητα η υπόθεση έχει βάθος.

Διαβάστε ακόμα:

Πώς αποτυπώθηκε ο πανικός της πτώχευσης