ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΟΤΑΝ ΑΠΕΡΡΙΦΘΗ ΑΠΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Δέκα χιλιάδες ευρώ είναι ο μισθός του Παναγιώτη -Τάκη για τους φίλους του– Ρουμελιώτη ως προέδρου του Δ.Σ. στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, όπου τον διόρισε η κυβέρνηση. Ασήμαντο το ποσό. Ήδη ο κύριος Τάκης έκανε απόσβεση τουλάχιστον στα μισά με τις καταγγελίες του κατά δημοσιογράφων ότι τα έπιαναν για να εξωραϊζουν το έργο του ΔΝΤ στα χρόνια της κρίσης.

Θα έχετε καταλάβει βέβαια ότι ο κύριος Τάκης δεν προσελήφθη για να διοικεί το αεροδρόμιο, αλλά για να μαρτυρεί. Θα είναι ο μόνιμος μάρτυρας κατηγορίας κατά των μνημονιακών στους πολιτικούς και -γιατί όχι- δικαστικούς αγώνες εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, που ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο οποίος θα έχει ως συνοδοιπόρο του στο δύσκολο αυτό έργο του, έναν πατεντάτο πρώην μνημονιακό, τον πρώην μόνιμο αντιπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ. Έναν άνθρωπο που με τη στάση του βάλθηκε να στείλει στη... φυλακή τον ευεργέτη του, τον ΓΑΠ που είχε την φαεινή έμπνευση να τον στείλει εφ ενός στο ΔΝΤ και αφετέρου να τον προτείνει για πρωθυπουργό της χώρας.

Αυτό ακριβώς είναι που χάλασε τη σχέση μεταξύ των δύο αντρών. Η αδυναμία του ΓΑΠ να τον επιβάλει. Ο κύριος Τάκης είχε φτάσει τότε από την Αμερική πανέτοιμος για τα νέα του καθήκοντα. Θα ήταν ο πρωθυπουργός που θα έκανε ό,τι δεν είχε κάνει ο αποπεμφθείς ΓΑΠ, θα έπαιρνε δηλαδή τα σκληρά μέτρα που πήρε στη συνέχεια η κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλά ατύχησε. Και όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, πέρασε στην αντίπερα όχθη. Έγινε αντιμνημονιακός. Και μάλιστα κατ ανάθεση.

Η πιο πρόσφατη αποστολή του ήταν να ...αποκαλύψει ότι κάποιοι δημοσιογράφοι τα έπιαναν για να πείσουν τον κόσμο για το αναγκαίο του στιψίματος. Μπράβο που το έκανε αν είχε τα στοιχεία. Αλλά δεν τα έχει. Και έκανε πίσω με το κλασικό δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα.

Τα ίδια είχε πεί και στην απολογία του στην προανακριτική επιτροπή για το σκάνδαλο Κοσκωτά, που έγινε επί των ημερών του ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας το 1989. Μόνο που δεν έπεισε κανέναν.

Η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο και ο Α. Παπανδρέου για να τον σώσει τον διόρισε ευρωβουλευτή, με αποτέλεσμα να μην αρθεί η ασυλία του.

Διαβάστε ακόμα:

Ούτε με Χίτλερ και Στάλιν