ΦΟΡΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΝ 14ο ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟ 2016

Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Εδώ που φτάσαμε, έναν τρόπο έχει η κυβέρνηση για να αυξήσει τα έσοδα του κράτους, αφού δεν υπάρχει φόρος που να μην τον θέσπισε ούτε εισπρακτικό μέτρο που να μην το πήρε. Να καθιερώσει φόρο ύπαρξης, όπως έκαναν στην Αγγλία του 14ου αιώνα...

Τι όριζε ακριβώς ο νόμος; Όριζε ότι όλοι οι ενήλικες, ανεξαρτήτως εισοδήματος, πρέπει να πληρώνουν φόρο απλά και μόνο γιατί ζουν. Κάτι ανάλογο με τις ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Το μέτρο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και οι χωρικοί επαναστάτησαν, προκαλώντας μεγάλες ζημιές, ίσως για να αποδείξουν ότι μπορούσαν να ζουν και χωρίς να πληρώνουν. Η επανάσταση τους έμεινε στην ιστορία σαν η «εξέγερση των χωρικών».

Αλλά και σε άλλες περιπτώσεις οι μονάρχες αποδείχθηκαν αρκετά εφευρετικοί στα χαρατσώματα. Ο τσάρος Πέτρος, ο Μέγας, από μερικούς θεωρείται ριζοσπάστης και από άλλους απολύτως τρελός. Όσοι επιμένουν για το δεύτερο χαρακτηρισμό, ξέρουν ότι όχι μόνο φορολόγησε αυτούς που έφεραν γένια, αλλά απαιτούσε να φέρουν και παράσημα με τα οποία παραδέχονταν ότι οι γενειάδες τους ήταν γελοίες. Σαδιστής με τα ούλα του.

Οι Άγγλοι ηγέτες του 17ου αιώνα, αφού εξάντλησαν όλα τα χαράτσια κατά της ιδιοκτησίας άρχισαν να φορολογούν τυχαία τμήματα κατασκευών. Ο Αλεξιάδης του 1660, μετά τον ΕΝΦΙΑ επέβαλε ξεχωριστό φόρο και στις κουζίνες των σπιτιών, τις κρεβατοκάμαρες κλπ. κλπ.

Το μέτρο έπληξε τις κατώτερες τάξεις και πολλοί ιδιοκτήτες σπιτιών έκρυβαν ακόμη και τις καμινάδες τους. Το 1684 μία πυρκαγιά κατέστρεψε 20 σπίτια και σκότωσε τέσσερα άτομα την ώρα που ένας φούρναρης έκανε χρήση της καμινάδας ενός γειτονικού σπιτιού.

Διαβάστε ακόμα:

Ο φόρος στα βόδια